Οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι A΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σχέδιο Αλεξία Φιλίππου)

«Όσον πιο ψηλά στην ουράνια ιεραρχία βρίσκονται οι Άγγελοι, τόσο πιο λίγες λέξεις αρθρώνουν, ώστε ο ανώτατος δεν αρθρώνει παρά μόνο μια συλλαβή» μας επεβεβαιώνει ο Άγιος Διονύσιος, ο Αρεοπαγίτης.

Εμείς οι άνθρωποι αλλοτριώσαμε τον πολιτισμό μας και μείναμε στα κενά λόγια, τα χωρίς ουσία και αντίκρυσμα. Πλαστογραφήσαμε την κουλτούρα μας και την πνίξαμε σ’ ένα κατακλυσμό από λέξεις. Λέξεις προπαγάνδας, λέξεις διαφήμισης, λέξεις πολιτικής, λέξεις εμπορίου, λέξεις απάτης. Η πλειονότητα των ομιλητών μας έγιναν προπαγανδιστές της πολιτικής, του εμπορίου, της εθνικής ζωής, των οικονομικών, που μας ξεγελούν, γιατί άλλο νόημα δίνουν αυτοί στα λόγια τους κι άλλο εμείς που τα ακούμε.

Η εποχή του Λόγου, που ήταν εστία πνευματικού φωτός έχει ξεπέσει στα κενά λόγια. Η επικοινωνία των ανθρώπων έχει ξεπέσει στα κενά λόγια. Η επικοινωνία των ανθρώπων έχει σπάσει και στη θέση της θρονιάστηκε η εικόνα, ένας φόρτος οπτικών κραδασμών. Ο άνθρωπος μιλά με τη μηχανή, η μηχανή με τη μηχανή κι η μηχανή με τον άνθρωπο. Στο σχολείο ο καταιγισμός των εποπτικών μέσων, στους δρόμους οι αφίσες, στο σπίτι η τηλεόραση και τα πολύχρωμα περιοδικά, οι ρεκλάμες, οι φωτογραφίες, τα σκίτσα, οι γελοιογραφίες, το διαδίκτυο. Μια πολυχρωμία εικόνων που ζαλίζει και όπου ο άνθρωπος υποβαθμίστηκε ή και απουσιάζει ή κατακερματίστηκε, χάνοντας το πρόσωπό του. Από τη γοητεία του Λόγου, που καλλιεργούσε την ευεξία της ψυχής και μας έτρεφε πνευματικά, καταντήσαμε στην παρδαλή εικόνα, που νοθεύει την «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δοθεῖσαν ἡμῑν ὡραιότητα».

(συνεχίζεται)