ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΣΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ Γ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Το 1810 ο Κυπριανός χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος πάσης Κύπρου και Νέας Ιουστινιανής με την ομόθυμη υποστήριξη των κατοίκων του νησιού προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σύμφωνα με την οποία: “Ο Κυπριανός ὑπάρχει ἄξιος καθ’ ἅ γνωστικός, σώφρων, ἄγρυπνος, ἐνάρετος, παντοίως ὅλως χριστιανός, ἄμεμπτος, καί εὑρεθείς πρόμαχος εἰς πᾱσαν περίστασιν καί ἀνάγκην καί τέλος ὡς λύχνος ἐτέθη πρεπόντως ἐπί τήν λυχνίαν καί λάμψει πᾱσιν τοῑς ἐν τῇ οικία εὐαρεστως”.

Το 1812 ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός προέβη στην πιο σημαντική πράξη της ζωής του που ωφέλησε μακροπρόθεσμα τον κυπριακό ελληνισμό σε βαθμό ύψιστο, ιδρύοντας Ελληνική Σχολή, που μετονομάστηκε αργότερα, το 1893, σε Παγκύπριο Γυμνάσιο.

“Mιμούμενος, ὡς ὑπεύθυνος ἔφορος τῶν ἐκκλησιαστικῶν καί πολιτικῶν πραγμάτων τῆς νήσου τούς Παλαιούς ἐκείνους ἄνδρας, ἐθεώρησε πρέπον καί συμφέρον νά καταλίπῃ ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγώνισμα τῇ πατρίδι πρός ὠφέλειαν τῶν ὁμοπατρίων κατά τά ἠθικά καί ἐκκλησιαστικά”. “Η Κύπρος πάσχει μέγαν αὐχμόν παιδείας καί ἔλλειψιν ἑλληνικῶν μαθημάτων, τά ὁποῑα εἶναι τό μόνον πού στολίζουσι τόν ἀνθρώπινον νοῡν καί τόν ἄνθρωπον, διό καί ἀπεφάσισεν ἅμα τῇ εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν θρόνον ἀνόδῳ του νά συστήσῃ μίαν Ἑλληνικήν Σχολήν”.

(συνεχίζεται)