Υπάρχουν στην πατερική γραμματεία, πολλές αναφορές περιπτώσεων οπτασιών, θεϊκών ή δαιμονικών σε ψυχορραγούντες ανθρώπους, αλλά και αναφορές περιπτώσεων, όπου η ψυχή κυρίως Αγίων ανθρώπων, όταν εξέρχεται από το σώμα κάμνει έκδηλη την αναχώρησή της, είτε με φωτοχυσία ή ευωδία ή και δυνατό θόρυβο. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αγίου Φιλοθέου Κοκκίνου, ότι κατά την ώρα της εξόδου της ψυχής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, από το σώμα του, παράδοξο φως περιέλαμψε το δωμάτιο που βρισκόταν το σώμα του Αγίου και έλαμψε όλο το πρόσωπό του και τη λαμπρότητα του αυτή, την μαρτυρεί όλος ο λαός που ήταν συγκεντρωμένος εκεί[1].
Μετά την επιθανάτια αγωνία της ψυχής, όπου συμβαίνουν διάφορα μυστήρια, οπτασίες Αγίων, αγγέλων ή δαιμόνων και αφού επισυμβεί ο θάνατος, δηλαδή χωρισθεί η ψυχή από το σώμα, πού μεταβαίνει η ψυχή και πώς;
Στη παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου,
πληροφορούμαστε από το αδιάψευστο στόμα του Χριστού, ότι τις ψυχές των δικαίων
τις παραλαμβάνουν άγγελοι και τις μεταφέρουν ή συνοδεύουν στον προορισμένο γι’αυτές
τόπο, στους κόλπους του Αβραάμ. «Ἐγένετο δέ ἀποθανεῖν τόν πτωχόν Λάζαρον καί ἀπενεχθῆναι
ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ»[2]. Ενώ στην παραβολή του
άφρονος πλουσίου μας πληροφορεί και μας διδάσκει ο Χριστός ότι τίς ψυχές των
αμετανόητων αμαρτωλών τις παραλαμβάνουν τα δαιμόνια και αυτός είναι ο λόγος που
είπε στον άφρονα πλούσιο: «Ἄφρον, ταύτη τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό
σοῦ»[3], εννοώντας τους δαίμονες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου