Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

Περὶ Προσευχῆς

B.


Δρόμος κάλλιστος καὶ Τρόπος ἄριστος γιὰ νὰ ξεριζωθοῦν ἀπὸ τὴν καρδία μας τὰ αἰσχρά μας πάθη, εἶναι ἡ ἐπίμονη καὶ ἐπίπονη προσευχή! Νὰ κραυγάζωμε συνεχῶς τό: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλεησόν με, τὸν ἐλεεινόν

* * *


Πῶς μπορῶ νὰ ἐλεηθῶ ἀπὸ τὸν Θεό, ἐὰν δὲν αἰσθανθῶ τὸ πόσο εἶμαι ἐλεεινός;

* * *

Κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ποὺ δὲν εἶναι “προσευχητική”, εἶναι δυστυχῶς χρόνος χαμένος!

* * *

Ἀληθινὴ προσευχὴ εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ μας στὸ νοῦν, στὴν ψυχὴ καὶ στὴν καρδία μας, δηλαδὴ σὲ ὅλη τὴν ὕπαρξί μας.

* * *


Ὅποιος ἀληθινὰ προσεύχεται, αὐτὸς ποτὲ δὲν θὰ πεθάνη!

* * *

Ἄκουσα πὼς κάποιος, κάπου, κάποτε, εἶχε πεῖ: «σκέπτομαι, ἄρα ὑπάρχω». Ὅμως μοῦ φαίνεται πολὺ πιὸ ἀληθινὸ τό: «προσεύχομαι, ἄρα ὑπάρχω!»

* * *

Ἡ Προσευχὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς “ΙΔΕΑ” (ἄν καὶ περιέχει -κεσία, Δ-οξολογία, Ε-ὐχαριστία καὶ Α-ἶνον), ἀλλὰ εἶναι κυρίως ΒΙΩΜΑ καὶ ΠΡΑΞΙΣ!

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020

Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

Περὶ Προσευχῆς

A.


Προσευχὴ εἶναι ἐπικοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Δημιουργό του.

Προσευχὴ εἶναι, ἑπομένως, κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό!

Καὶ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι Παρών, πανταχοῦ καὶ πάντοτε, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ προσευχή μας ὀφείλει νὰ εἶναι ζωντανὴ καὶ ἀδιάλειπτος,


παντοῦ καὶ πάντοτε!

* * *

Ἡ ἀληθινὴ προσευχὴ δὲν ἔχει καμία σχέσι οὔτε μὲ τὶς λεγόμενες «μεθόδους χαλαρώσεως», οὔτε μὲ τάχα «ὑπερβατικοὺς διαλογισμούς», οὔτε μὲ ὕποπτες «τεχνικὲς» ποὺ συνήθως τὶς πλασάρουν ἐντέχνως κάποιοι ἐπιτήδειοι, κατὰ κανόνα πλανεμένοι! Μακρυὰ ἀπ᾽ αὐτούς!

Ἡ ἀληθινὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἔχη σωτήρια ἀποτελέσματα, χρειάζεται ἀπαραιτήτως ταπείνωσι, συντριβὴ καρδίας και αὐτομεμψία.

Χωρὶς νὰ ἔχουμε μετοχὴ στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ προσευχή μας παραμένει ἄκαρπος, νεκρὰ καὶ ἀνενέργητος.

* * *

Προσευχὴ εἶναι ἡ συνειδητὴ ἐπικοινωνία μας μὲ τόν ἀπείρως


ὑπερτέλειο Θεό, ἔχοντας ταυτόχρονα συνείδησι τῆς ἰδικῆς μας ἀπύθμενης εὐτέλειάς μας.

Αὐτὰ τὰ δύο, ὅταν συνυπάρχουν μέσα στὴν συνείδησί μας ἀδιάσπαστα μαζί, τότε εὑρίσκομεν καὶ τὸ νόημα τῆς λεγομένης «Εὐχῆς»: Δηλαδὴ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό»:

Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ παραδοχὴ καὶ ἐπίγνωσι τῆς ἰδικῆς μας ἐλεεινότητας. Ἑπομένως, τὸ μόνο, ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ μᾶς εἶναι τὸ νὰ ζητοῦμε ἀδιαλείπτως ἀπὸ τὸν Κύριο, τὸ Ἔλεός Του!


Μελοποιημένο ποίημα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου

σὲ μουσικὴ Γερασίμου (ΠαπαΤέλλου) Παπαδοπούλλου

καταγραμμένο σὲ βυζαντινὴ παρασημαντικὴ

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

ΣΤ΄.

(Γ) Τὸ Θυσιαστήριο (δηλαδὴ ὁ «Τίμιος Σταυρὸς») ὑπερέχει τῶν Ἀγγέλων!

Καὶ αὐτὸ γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὰ χωρία: ῾Ἀποκάλ. θ´, 13᾽᾽ καὶ ῾Ἀποκάλ. θ´, 14᾽᾽ ὅπου, ἐκεῖ, τὸ «Θυσιαστήριο-Σταυρὸς» διατάζει τοὺς Ἀγγέλους.


(Δ)
Τὸ Θυσιαστήριο (δηλαδὴ ὁ «Τίμιος Σταυρὸς») δοξολογεῖ τὸν Θεό!

Μέσα ἀπὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως», βλέπομεν ὅτι τὸ «Θυσιαστήριο-Σταυρὸς» ἀπευθύνει Δοξολογία πρὸς τὸν Θεὸν μὲ τὰ ἀκόλουθα λόγια· «Ναὶ Κύριε ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις σου» (Ἀποκάλ. ιστ´, 7).

Ἰδοὺ λοιπὸν πράγματα ἐκπληκτικά!!!

Καὶ ἂς κωφεύουν καὶ ἂς ἐθελοτυφλοῦν οἱ παντοειδεῖς αἱρετικοὶ (μὲ προεξάρχοντας βεβαίως τοὺς ἀντιχρίστους χιλιαστὲς ἤ, οὕτω αὐτο-ἀποκαλουμένους, «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ»), ὄχι μόνο μὴ τιμοῦντες ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ καταφρονοῦντες καὶ βλασφημοῦντες τὸν «Τίμιον καὶ Ζωοποιὸν Σταυρόν», βαρύτατα κολαζόμενοι.

Τοσαύτας καὶ τοιαύτας λοιπὸν ὑπερφυσικὰς ἰδιότητας ἔχει ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ:

Νὰ ἀκούη!

Νὰ ὁμιλῆ!


Νὰ δοξολογῆ τὸν Θεό!

Νὰ διατάζη ἀκόμη καὶ ἀγγέλους!

Δικαίως λοιπὸν οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἐπικαλοῦνται τὸν Τίμιον Σταυρὸν στὶς προσευχὲς τους, καθὼς καὶ ἡ Ἐκκλησία Τὸν κατατάσσει, κατὰ τὰς σχετικὰς ἐκφωνήσεις τοῦ ἱερέως, μεταξὺ τῆς Παναχράντου Θεοτόκου καὶ τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων: «…ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων δυνάμεων Ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου Προδρόμου… τῶν πανευφήμων Ἀποστόλων… καὶ πάντων τῶν Ἁγίων…». Ἀμήν!

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

E΄.

Παραδείγματα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ
γιὰ τὶς ὑπερφυσικὲς ἰδιότητες τοῦ «Τιμίου Σταυροῦ»

Εἰς τὸ θεόπνευστο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μᾶς παρουσιάζεται τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ (δηλαδὴ ἐκεῖ, ὅπου ἐθυσιάσθη ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, τοὐτέστιν ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς


Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ
) νὰ ἔχη ὑπερφυσικές, πρωτοφανεῖς καὶ ἐκπληκτικὲς ἰδιότητες:

(Α) Τὸ Θυσιαστήριο (δηλαδὴ ὁ «Τίμιος Σταυρὸς») ὁμιλεῖ!

Ἰδοὺ λοιπὸν τὶ γράφει ἡ «Ἀποκάλυψις» τοῦ Ἰωάννου:

῾῾Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ᾽᾽ (Ἀποκ. 9, 13).

Τὸ «Θυσιαστήριο-Σταυρὸς» περιγράφεται ὡς χρυσοῦν διὰ τὴν ἀνεκτίμητον ἀξία Του, καὶ ὡς ἔχον ῾῾τέσσαρα κέρατα᾽᾽, ὅπου εἶναι δηλαδὴ οἱ τέσσαρες πτέρυγες τοῦ Σταυροῦ.

Ἂς σημειωθῆ ὅτι ὁ Σταυρὸς λέγεται καὶ ῾῾τετραμερὴς᾽᾽ ἢ ῾῾τετραπέρατος᾽᾽ ἢ ῾῾τετρακτινοπύρσευτος᾽᾽, διότι ἐκ τοῦ κεντρικοῦ του σημείου ἐκτείνονται οἱ τέσσαρες πτέρυγες: ἡ Ἄνω, ἡ Κάτω, ἡ Δεξιὰ καὶ ἡ Ἀριστερά.

Ἡ Ἄνω καὶ ἡ Κάτω πτέρυγες καθορίζουν τὸ κατακόρυφο ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ἐνῷ ἡ Δεξιὰ καὶ ἡ Ἀριστερὰ καθορίζουν τὸ ὁριζόντιο ξύλο τοῦ Σταυροῦ.


(Β) Τὸ Θυσιαστήριο (δηλαδὴ ὁ «Τίμιος Σταυρὸς») ἀκούει!

Ἀναφέρεται στὸ βιβλίον Γ´ Βασιλειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περὶ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Θεοῦ (τὸ ὁποῖον καὶ πάλιν προ-τυπώνει τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, καθόσον ὁ Σταυρὸς ΠΑΝΤΟΤΕ ὑπάρχει, ἄλλοτε μὲν τυπούμενος, ἄλλοτε δὲ ἐνεργούμενος), ὅτι ῾῾εἷς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ παρεγένετο ἐν λόγῳ Κυρίου εἰς Βαιθήλ· καὶ Ἱεροβοὰμ εἱστήκει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ ἐπιθῦσαι· ἐπεκάλεσεν (ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ) πρὸς τὸ θυσιαστήριον ἐν λόγῳ Κυρίου καὶ εἶπε: Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, τάδε λέγει Κύριος… Ἰδοὺ τὸ θυσιαστήριον ῥήγνυται… Καὶ τὸ θυσιαστήριον ἐῤῤάγη᾽᾽ (Γ´ Βασ. ΙΓ´, 1-5).

Ἄρα: Τὸ θυσιαστήριον (ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ) ὄχι μόνον ἀκούει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπακούει εἰς αὐτόν!

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

 Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Δ΄.

Μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ ὥστε τὰ ὑπερβατικὰ και ὑπερκόσμια νὰ γίνωνται (κατὰ τὸ δυνατό) συγκαταβατικὰ καὶ προσιτὰ στὴν ἀνθρωπίνην πεπερασμένην ἀντίληψιν, τὸ Σχῆμα τοῦ Σταυροῦ παριστάνεται


καὶ ἐννοεῖται μὲ πολυποίκιλους τρόπους!

Πέραν τοῦ πλήθους τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν προτυπώσεων τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τόσον μέσα στὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅσον καὶ μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπεριέχεται καὶ ἀναρίθμητος ἐκφραστικὴ ποικιλία τόσο τοῦ


νοήματος
, ὅσο καὶ τοῦ σχήματός Του! Οἱ ἔννοιες π.χ. τοῦ “Θρόνου τοῦ Θεοῦ”, τῆς “Ἁγίας Τραπέζης”, κ.λ.π. ἐμπερικλείουν καὶ τὴν ἔννοια τοῦ «Τιμίου Σταυροῦ».

Τοιουτοτρόπως, καὶ μέσα στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως», τὸ Θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ ταυτίζεται μὲ τὸν Τίμιο Σταυρό!

Καὶ ἰδοὺ πῶς:

Οἱ τέσσαρες “πτέρυγες” τοῦ Σταυροῦ, περιγράφονται ὡς “τέσσαρα κέρατα” (Ἀποκ. θ΄, 13). Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ἡ γεωμετρικὴ ἀπεικόνισι τοῦ Θείου Θυσιαστηρίου, ἄλλοτε ὑπὸ τὴν μορφὴ


Σταυροῦ καὶ ἄλλοτε ὑπὸ τὴν μορφὴ Ἁγίας Τραπέζης, κ.λ.π. (πρβλ. ἐπίσης τὶς κατὰ πολυποικίλους τρόπους προεικονίσεις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὴν ἐξαιρετικὴ ἐργασία τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Στεργίου Ν. Σάκκου: «Ὁ Σταυρὸς στὴν Παλαιὰ Διακήθη», Ἐκδόσεις «Χριστιανικὴ Ἐλπίς», γ´ ἔκδοσις, Θεσ/νίκη 2005), συνάδει κατὰ τρόπον θαυμαστὸ καὶ μὲ τὰ πορίσματα τοῦ σπουδαίου κλάδου τῆς “Τοπολογίας” στὴ σύγχρονη Μαθηματικὴ Ἐπιστήμη!

Παραθέτουμε, στὴ συνέχεια, σχετικὸ κείμενο, ἀπὸ τὸ (“ἐξαντλημένο” ἤδη) βιβλίο τῆς Μονῆς μας «Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου, ἐπιμέλεια Ἀρχιμ. Ἀθανασίου, Καθηγουμένου, Κύπρος 1987», σ.σ. 141-142.

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Γ΄.

Μέσα στὴν καταπληκτικὴ φράσι ῾῾ἀπὸ καταβολῆς κόσμου᾽᾽, ἀνατρέπεται ὑπερφυῶς κάθε συμβατικὴ “λογική”! Δηλαδή, ὁ Τίμιος Σταυρός, ὡς “Μυστήριον Μυστηρίων”, λειτουργεῖ


εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ μάλιστα, ἀναδρομικῶς, δηλαδὴ “πρὸ τῶν αἰώνων”, “ἀπὸ καταβολῆς κόσμου” καὶ (θὰ λειτουργῆ) μέχρι τῆς “συντελείας τῶν αἰώνων”! (πρβλ. Ἀποκ. α΄, 7 κ.ἄ.). Αἰῶνες πρίν, πολὺ προτοῦ τὸ ῾῾ἀντιληφθοῦν᾽᾽ καὶ τὸ διατυπώσουν οἱ τελευταῖες θεωρίες τῆς ἐπιστήμης τῆς Συγχρόνου Φυσικῆς, ἤδη ἡ Ἁγία Γραφή, θεοπνεύστως, καταθέτει σ᾽ αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ χωρίο τὴν ἀνατροπὴ τῆς ῾῾συμβατικῆς λογικῆς᾽᾽ περὶ τῆς χρονικῆς ἀλληλουχίας ῾῾αἰτίου᾽᾽ καὶ ῾῾αἰτιατοῦ᾽᾽!

Ὁ ὁσιακῆς βιοτῆς καὶ ἐσχάτως κοιμηθεὶς μακαριστὸς Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος (Καλαμαρᾶς), ἀναιρῶντας κατὰ τρόπον


ἐμπνευσμένον καὶ λόγον ἄκρως θεολογικὸν τὶς πλανεμένες καὶ ἀντίχριστες ἀπόψεις αἱρετικῶν ἀνθρώπων, ἑρμηνεύει, ἀναφορικῶς μὲ τὸ θέμα αὐτό, καίρια χωρία τοῦ βιβλίου τῆς «Ἀποκαλύψεως», γιὰ νὰ ὑπογραμμίση εὐφυέστατα καὶ νὰ ὑπομνήση ἐμφανέστατα ὅ,τι: Ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας, ἔχει ὑπερφυσικές, ὑπερκόσμιες καὶ ἐκπληκτικὲς ἰδιότητες!

Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποδεικνύεται καὶ μέσα ἀπὸ τὴν «Ἀποκάλυψι», ὅτι εἶναι ὄντως ζωντανὸς καὶ θαυματουργός, ὅτι ὁμιλεῖ, ἀκούει, ὑπερέχει κι αὐτῶν ἀκόμη τῶν Ἀγγέλων καὶ δοξολογεῖ τὸν Θεόν!

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

 Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

B΄.

Στὸ θεόπνευστο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν «Ἀποκάλυψι»  τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου περιέχεται, ἐν ἐπιτομῇ καὶ


κατὰ τρόπον ὑπερφυῆ, σύμπαν τὸ νόημα τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὸ ἄρρητο μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας!

Ὡς ἐκ τούτου, μέσα στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως» περιλαμβάνεται τόσον ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσον καὶ τὸ βαθύτατο, ἀπερινόητο, ἄφθαστο, ἄφθαρτο καὶ ἀνεξάντλητο νόημα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὸ ὁποῖον εἶναι μυστηριῶδες καὶ ἀπειροδύναμο, καὶ ἀφορᾶ τὸ ὑπερβατικὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ σύμπαντος Κόσμου!


Στὴν «Ἀποκάλυψι», ἐν πολλοῖς, τὸ Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ ἐμπεριέχεται καὶ μέσα στὶς συχνὲς ἀναφορὲς τοῦ θεοπνεύστου βιβλίου γιὰ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ὡς “τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον” μέν, ἀλλὰ ταυτοχρόνως “ἑστηκός”! (πρβλ. Ἀποκαλ. ε´, 6)

Ἰδιαιτέρως μάλιστα, τὸ πέραν τοῦ συμβατικοῦ χωροχρόνου ἀνεξάντλητο μυστήριο τοῦ σωτηρίου νοήματος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐνυπάρχει ἐκπληκτικῶς καὶ μέσα στὸν ὑπέρλογο χαρακτηρισμὸ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὡς “τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου” (Ἀποκ. ιγ΄, 8).

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

Ευχές Χριστουγέννων

 Σας ευχόμαστε καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Είθε ο Κύριος να ευλογεί πάντοτε και να αγιάζει

όλη την ανθρωπότητα!

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ “Τίμιος Σταυρός”, στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως»

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου




[Ξυλόγλυπτος Σταυρός, ὡραιοτάτης λεπτουργικῆς τέχνης, τεχνουργηθεὶς ὑπὸ τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κ. Βαρνάβα (Κουσιάππα), ἕλκοντος τὴν καταγωγὴν ἐκ τοῦ ἁγιοτόκου καὶ ἡρωϊκοτόκου χωρίου Λύσης τῆς Μεσαορίας, καὶ τώρα ἐγγεγραμμένου εἰς τὴν ἀδελφότητα τῆς τουρκοπατουμένης παλαιφάτου Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ «Ἀποστόλου Βαρνάβα», παρὰ τὴν πόλι τῆς Ἀμμοχώστου· καὶ ταυτοχρόνως λειτουργοῦντος ἐφημερίου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν «Ἁγίου Παντελεήμονος-Ἀχερᾶ», τὴν ὑπαγομένην εἰς τὴν ἐπανασυσταθεῖσαν (2006) Ἱερὰν Μητρόπολιν Ταμασοῦ.]

Ὁ λεπτουργημένος οὗτος ξύλινος Σταυρός, περιέχων παραστάσεις ἐκ τῆς “Παλαιᾶς Διαθήκης” (ὑποπόδιο) καὶ ἐκ τῆς “Καινῆς Διαθήκης” (ἄνω μέρος), ἀφιερώθη καὶ ἐδωρήθη εὐγενῶς ὑπὸ τοῦ τεχνουργήσαντος αὐτὸν ἱερομονάχου, εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς 
Ἱερὰν Μονὴν Σταυροβουνίου.


Στὸ θεόπνευστο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν «Ἀποκάλυψι»  τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου περιέχεται, ἐν ἐπιτομῇ καὶ


κατὰ τρόπον ὑπερφυῆ, σύμπαν τὸ νόημα τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὸ ἄρρητο μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας!

Ὡς ἐκ τούτου, μέσα στὸ βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως» περιλαμβάνεται τόσον ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσον καὶ τὸ βαθύτατο, ἀπερινόητο, ἄφθαστο, ἄφθαρτο καὶ ἀνεξάντλητο νόημα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὸ ὁποῖον εἶναι μυστηριῶδες καὶ ἀπειροδύναμο, καὶ ἀφορᾶ τὸ ὑπερβατικὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ σύμπαντος Κόσμου!

Στὴν «Ἀποκάλυψι», ἐν πολλοῖς, τὸ Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ


ἐμπεριέχεται καὶ μέσα στὶς συχνὲς ἀναφορὲς τοῦ θεοπνεύστου βιβλίου γιὰ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ὡς “τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον” μέν, ἀλλὰ ταυτοχρόνως “ἑστηκός”! (πρβλ. Ἀποκαλ. ε´, 6)

Ἰδιαιτέρως μάλιστα, τὸ πέραν τοῦ συμβατικοῦ χωροχρόνου ἀνεξάντλητο μυστήριο τοῦ σωτηρίου νοήματος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐνυπάρχει ἐκπληκτικῶς καὶ μέσα στὸν ὑπέρλογο χαρακτηρισμὸ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὡς “τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου” (Ἀποκ. ιγ΄, 8).

(συνεχίζεται)


Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΚΑΙ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΟΝ

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


        Ιατρείο είναι η μετάνοια.  Ιατρείο που θεραπεύει από την αμαρτία.  Είναι δώρο ουράνιο, δύναμης θαυμαστή.  Ούτε τον ανήθικο αποπέμπει ούτε τον μέθυσο αποστρέφεται ούτε τον
ειδωλολάτρη σιχαίνεται ούτε τον υβριστή απομακρύνει ούτε τον βλάσφημο εκδιώκει ούτε τον υπερήφανο.  Όλους τους δέχεται και τους μεταβάλλει.  Είναι χωνευτήρι η μετάνοια, μέσα εις το οποίον καίγεται η αμαρτία…
        Εάν ο Θεός τιμωρούσε τους ανθρώπους ευθύς μόλις αμαρτάνουν, και δεν τους έδιδε καιρόν μετανοίας, ο κόσμος όλος θα καταστρέφετο και θα εχάνετο  τελείως.  Αν ήταν ταχύς ο Θεός εις τον να τιμωρεί δεν θα κέρδιζε τον Παύλο η Εκκλησία, ένα τόσο μεγάλο και σπουδαίο άνθρωπο.  Αλλά ο Θεός συγχωρούσε τον Παύλο, όταν
βλασφημούσε, δια να μας τον δείξει κατόπιν μετανοούντα.  Η μακροθυμία του Θεού έκαμε τον λύκο ποιμένα, τον τελώνη ευαγγελιστή.  Η μακροθυμία του Θεού ελέησε και όλους εμάς, αυτή μας μετέβαλε και μας έκαμε καλύτερους.
        Αν δεις καμιά φορά νηστευτή τον άλλοτε μέθυσο, αν δεις θεολόγο τον άλλοτε βλάσφημο, αν δεις εκείνον  που μόλυνε το στόμα του με αισχρά λόγια και άσματα, να εξαγνίζει τώρα την ψυχή
του με θείους ύμνους, θαύμασε του Θεού την μακροθυμία, επαίνεσε την μετάνοια και , παρατήρα την μεταβολή που γίνεται εις τας ψυχάς των μετανοούντων, επαναλάμβανε τα λόγια του προφήτου:  «Αυτή η μεταβολή είναι έργον της δεξιάς του Ύψιστου».
        Όλων των κακών αιτία είναι τα αμαρτήματα.  Εξ αιτίας των αμαρτημάτων έρχονται εις ημάς λύπες.  Αυτά φέρνουν ταραχές, αυτά προκαλούν πολέμους, αυτά γίνονται πηγή ασθενειών, απ’ αυτά δημιουργούνται όλα τα βάσανά μας.  Όπως οι καλοί γιατροί όταν εξετάζουν ένα άρρωστο, δεν προσέχουν μόνο εις τας εξωτερικάς
εκδηλώσεις της αρρώστιας, αλλά προσπαθούν κάτω από τας εκδηλώσεις να διαγνώσουν την βαθύτερη αιτία, έτσι έκαμνε και ο Σωτήρ.  Διότι και ο Κύριος δίδασκε ότι βαθύτερα αίτια όλων των ανθρωπίνων δυστυχιών είναι η αμαρτία.  Και γι’  αυτό, όταν του πήραν τον παραλυτικό δια να τον θεραπεύσει, τι του είπε:  Και του το είπε αυτό, διότι ως γιατρός της ψυχής, αντελήφθη ότι ο άρρωστος εκείνος πρώτα είχε παραλύσει ψυχικώς και ύστερα έπαθε και την σωματική παράλυση.  Με άλλα λόγια, δια τον άνθρωπο αυτόν, αιτία της ασθένειας ήταν η προηγηθείσα αμαρτία.  Αλλά και γενικώς τέτοια είναι πάντοτε η αμαρτία.  Μας προξενεί λύπη, μας ζημιώνει, γίνεται αιτία συμφοράς.


Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

Η ΣΠΙΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ


Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


    Είσαι αμαρτωλός;  Μην απελπισθείς.  Δεν θα παύσω ποτέ να σου δίδω ως φάρμακο τη συμβουλή αυτή.  Διότι γνωρίζω καλά πόσο σπουδαίο όπλο εναντίον του διαβόλου είναι το να


μην απελπιζώμεθα ποτέ.  Αν έχεις λοιπόν αμαρτήματα, μην αποθαρρύνεσαι ποτέ.  Και αν αμαρτάνεις κάθε μέρα, να μετανοείς επίσης κάθε μέρα.  Εκείνο, που κάνουμε για τα παλιά σπίτια, αυτό ας εφαρμόσουμε και εις τον εαυτό μας.  Όταν εκείνα τα μέρη φθαρούν και χαλάσουν, αφαιρούμε τα σάπια και τα αντικαθιστούμε με καινούργια, και ποτέ δεν παύουμε να επαγρυπνούμε και να ενδιαφερόμεθα για την  επισκευή τους.  Αυτό λοιπόν ας κάνουμε και εις τον εαυτό μας.  Εάν, λόγου χάριν, σήμερα αισθάνεσαι ότι επάλιωσες λόγω της αμαρτίας, φρόντισε να ξεκαινουργιώσεις τον εαυτό σου με την μετάνοια.  Θα ερωτήσει

όμως κανείς.  Είναι δυνατόν να σωθεί ο άνθρωπος, όταν μετανοήσει;  Του απαντώ:  Βεβαιότατα.  Ερωτά όμως πάλιν:  Όλη μου την ζωή την επέρασα εις την αμαρτία, θα σωθώ εάν μετανοήσω;  Ναι, ασφαλώς και θα σωθείς.  Και από πού είναι αυτό φανερό;  Από την φιλανθρωπία του Κυρίου.  Διότι μήπως νομίζεις ότι στηρίζω τας ελπίδας μου εις την δική σου μετάνοια;  Μήπως νομίζεις ότι μόνη η μετάνοιά σου μπορεί να σβήσει τόσα κακά;  Εάν δεν είχες τίποτε άλλο, παρά μόνον την μετάνοιά σου, θα είχες λόγο να φοβάσαι.  Τώρα όμως έχε θάρρος.  Διότι εις την δική σου μετάνοια έρχεται να προστεθεί του Θεού η φιλανθρωπία.  Θάρρος, λοιπόν.  Διότι μέτρο εις την ευσπλαχνία του Θεού δεν υπάρχει.  Η αγαθότητά του δεν είναι δυνατό να παρασταθεί με λόγια.  Η δική σου κακία έχει

μέτρο και όριο, η ευσπλαχνία όμως του Θεού όριο δεν έχει.  Η κακία σου, όσον μεγάλη και αν είναι, πάντως είναι ανθρώπινη κακία, η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απερίγραπτος και ξεπερνά την δική σου κακία.  Σκέψου μια σπίθα, που πέφτει μέσα στο πέλαγος.  Μήπως μπορεί να σταθεί και να φανεί πουθενά;  Ε, λοιπόν!  Ό,τι είναι η σπίθα μέσα στο πέλαγος, αυτό είναι η αμαρτία μέσα εις την φιλανθρωπία του Θεού.  Ή, μάλλον, ούτε τόσο, αλλά πολύ λιγότερο.  Διότι το πέλαγος, όσο μεγάλο και αν είναι, πάντως έχει τέλος και όριο.  Αυτά σας τα λέγω, όχι για να σας κάμω αμελείς, αλλά το αντίθετο, για να σας παρακινήσω εις το να γίνετε προθυμότεροι και θερμότεροι στον βίο της μετανοίας και της αρετής.


Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ


- Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα, αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;

- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία προσεκτικά;

- Οχι!


- Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως:«Ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου…Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον…» κ.τ.τ…Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής: Ένας υπόδικος καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση). Οι συγγενείς του και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος (επιμνημόσυνη δέηση) στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό). Αν Αυτός θέλει, χαρίζει την ποινή στον κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.

- Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού επεκτείνεται και στην κόλαση;

- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος ή κατάσταση που να το εμποδίσουν να επεκταθεί;


(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 243.)

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2020

Τὸ χωρίον Ἀσκᾶς εἰς τὴν ἀσκητικὴ Πιτσιλιὰ

 


Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Τὸ γαλάζιο τοῦ οὐρανοῦ, τὰ Πορφυρόδοξα βουνά, τὸ ἀσκητικὸ χωριὸ Ἀσκᾶς, σκηνικὸ “ποιητικό”, γιὰ τὸ ἀναγειρόμενο ἐκεῖ ταπεινὸ Ἐκκλησάκι τῆς “Παναγίας τῆς Ὑπαπαντῆς” καὶ τοῦ “Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου”

Τὸ “πάλαί ποτε” ἑλικοδρόμιον τῶν ἄγγλων κατακτητῶν, ποὺ τὸ διεμόρφωσαν γιὰ ἀκίνδυνη γι᾽ αὐτοὺς πρόσβασι στὰ σκληροτράχηλα βουνά, ὅπου κρυβόντουσαν ἀντάρτες τῆς Ἐλευθερίας (1955-1959), μετεμορφώθη τώρα ἀπὸ τοὺς εὐλαβεῖς συγχωριανοὺς εἰς οὐρανοδρόμιον προσευχῶν καὶ λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ἀνεγείρεται ἤδη μὲ ἐντελῶς παραδοσιακὰ ὑλικὰ (χωρὶς σίδερο καὶ τσιμέντο), ὁ ταπεινὸς ἱερὸς Ναὸς ἀφιερωμένος εἰς τὴν “Παναγίαν τῆς Ὑπαπαντῆς” καὶ εἰς τὸν “Ἅγιον Πορφύριον τὸν Καυσοκαλυβίτην”

Κατέναντι ἀκριβῶς εὑρίσκεται τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο τοῦ χωριοῦ, ᾠκοδομηθὲν πρὸ αἰῶνος, μὲ κίονας “ῥυθμοῦ Παρθενῶνος”, ὅπου ὁ μακαριστός, διαπρέψας στὴν Ἀμμόχωστο συγχωριανός, ἤθελε στὸ μικρὸ κτίριο τῆς Δωρεᾶς του νὰ διδάσκωνται τὰ χωριατόπουλα, “Χριστὸν καὶ Ἑλλάδα”, ὄχι μόνον ἐντὸς τῆς αἴθουσας διδασκαλίας, ἀλλὰ καὶ ἐκτός αὐτῆς, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν θέαν τῆς ἀρχιτεκτονικῆς του!

Εἰς αὐτὸ τὸ σχολεῖο φοίτησαν ῥακένδυτα φτωχαδάκια τοῦ χωριοῦ μὲ πύρινες ὅμως καρδιές! Κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἀποφοίτους τόλμησαν καὶ τά ἔβαλαν μὲ τὸν ἀντίχριστον λέοντα τῆς ἀγγλικῆς κατοχῆς.

Σημειωθήτω ὅ,τι ἐξ Ἀσκᾶ ἕλκει τὴν καταγωγήν της καὶ ἡ λεβεντογεννήτρα μάνα τοῦ ἐκ τοῦ γειτονικοῦ Παλαιχωρίου ἥρωος, Κυριάκου Μάτση.



Ἱερὸς Ναὸς «Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος

καὶ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου»,

εἰς τὸ χωρίον Ἀσκᾶς τῆς Πιτσιλιᾶς


Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Μάιος 2020, 'Αρ. τεύχους 142-149, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καταδικάζει τὸν Νεονικολαϊτισμὸ

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Εἶπεν ὁ Ἅγιος Πορφύριος, στὸ πνευματικό του τέκνο μακαριστὸν Κωνσταντῖνον Τσαλκιτζίδην (ἐπιγραφόμενον μὲ τὸ ψευδώνυμον ὡς Κωνσταντῖνος Γιαννιτσιώτης):


«Οἱ νεονικολαϊτικὲς τάσεις (σ.σ. αὐτὲς δηλαδή, ποὺ παραθεωροῦν καὶ ἀμνηστεύουν τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα), ποὺ ἐμφανίζονται στὴν ἐποχή μας, πηγή τους ἔχουν τὴν αἵρεσι τοῦ γνωστικισμοῦ (σ.σ. τοὐτέστιν ἔχουν πηγὴν καὶ ἀφετηρίαν τους, τὴν παναίρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ)»

(Βλ. Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη: «Κοντὰ στὸν Γέροντα Πορφύριο», ἕνα πνευματικοπαίδι του θυμᾶται), Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος”, Μήλεσι 2017, Ζ´ ἔκδοσις, σελ. 410-411)



Προσκυνηματικὴ Ἐκδρομὴ εἰς Εὔβοιαν (ἔτος 1971)

Ὁμὰς σπουδαστῶν εἰς Χαλκίδα.

Εἰς τὸ κέντρον ὁ μακαριστὸς Κωνσταντῖνος Τσαλκιτζίδης (Γιαννιτσιώτης),

συγγράψας τὸ βιβλίο «Κοντὰ στὸ Γέροντα Πορφύριο,

(ἕνα πνευματικοπαίδι του θυμᾶται)».


Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Μάιος 2020, 'Αρ. τεύχους 142-149, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.