Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, 28 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ. Ζ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Λίγες ώρες μετά την έναρξη της ναυμαχίας, η παράταξη των Φοινίκων διασπάστηκε και τράπηκε σε άτακτη φυγή, προς την έξοδο των στενών. Ο κάθε πλοίαρχος προσπαθούσε να σώσει το πλοίο του. Οι Αθηναίοι τους ακολούθησαν στα στενά του Περάματος και μετά στο Κερατσίνι. Τα φευγάτα φοινικικά πλοία μετέδωσαν πανικό στο κέντρο της περσικής παράταξης, καθώς οι Έλληνες τους είχαν περικυκλώσει και τους κτυπούσαν στα νώτα. Το πλήθος των περσικών πλοίων αναγκάστηκε να συμπτυχθεί σε τόσο στενό μέρος, ώστε να σπάνε τα κουπιά τους, δηλαδή η κινητήριά τους δύναμη. Η θάλασσα γιόμισε ναυάγια και οι γύρω βράχοι ματωμένα πτώματα. Πάνω σ’ αυτή τη σύγχιση φονεύτηκε ο αρχηγός του περσικού στόλου Αριαβίγνης.

Οι Αθηναίοι συνέχιζαν την καταδίωξη των περσικών πλοίων είτε αυτά αντιστεκόντουσαν είτε υποχωρούσαν, οι δε Αιγινήτες αποτέλειωναν το έργο των Αθηναίων στο στενό της Ψυττάλειας - Κεράμου. Όσα περσικά πλοία κατόρθωσαν να διαφύγουν από τους Αθηναίους, εμβολίζονταν από τους Αιγινήτες. Η καταδίωξη κράτησε μέχρι το βράδυ.

Εν τω μεταξύ, ο Αριστείδης αποβιβάστηκε στην Ψυτάλλεια, όπου οι Πέρσες είχαν εγκαταλείψει εκλεκτό απόσπασμα του περσικού στρατού, το οποίο θα περισυνέλεγε τους Πέρσες ναυαγούς και θα αποτελείωνε του Έλληνες. Ο Ξέρξης ψηλοφρονώντας, υποτίμησε φοβερά τους Έλληνες. Δεν είχε καν διανοηθεί ότι θα μπορούσε να ηττηθεί, ώστε να λάβει ανάλογα μέτρα. Το περσικό απόσπασμα της Ψυτάλλειας πέρασε στα χέρια των Ελλήνων. Ο Αριστείδης με Έλληνες οπλίτες εξόντωσαν τους Πέρσες και έτσι το τελευταίο καταφύγιο των Περσών έπεσε και δεν έμεινε πια άλλος δρόμος αποχώρησης από αυτόν που οδηγούσε στο Φάληρο, όπου ανασυντάχθηκαν, για να πάρουν το δρόμο της επιστροφής.

(συνεχίζεται)