ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΣΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ Z΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Με την πεποίθηση ότι το ιερό του σώμα, σαν αιωνόβιο δένδρο που γέρνει από τα κτυπήματα, όμως πυκνώνουν γύρω του τα δάση «με τα παραπούλια της νιότης του Έθνους». Έγνοια του η τύχη των ραγιάδων και γι’ αυτούς οι τελευταίες προσευχές του στο Μεγαλοδύναμο.

«Θεέ που άκραν εν έσιεις ποττέ στην καλωσύνην λυπήθου μας τζιαι δώσε πιον χαράν στην ρωμιοσύνην».

Οι σφαγές  και η αγριότητα των Τούρκων είχαν επεκταθεί αμέσως στις Πόλεις και στην Ύπαιθρο του νησιού σε βαθμό που ο Άγγλος περιηγητής Κάρνε να τις παραβάλει με τις σφαγές της Χίου. Τα σεπτά σώματα των Αρχιερέων και των Μαρτύρων παραδόθηκαν στους Χριστιανούς της Λευκωσίας και τάφηκαν στον περίβολο της Φανερωμένης, ανατολικα του Ιερού Βήματος του Ναού.

Του τραγικού τούτου δράματος της ιστορίας του κυπριακού ελληνισμού ο επίλογος ήταν ένα έγγραφο που υπογράφτηκε από τον Επίσκοπο Τριμυθούντος, τον Έξαρχο Ιωαννίκιο, τον Αρχιμανδρίτη Νικόλαο Θησέως και δημοσιεύτηκε σε ιταλική εφημερίδα. “Νομίζομεν ἐνώπιον Θεοῡ καί ἀνθρώπων ὅτι ἔχομεν κάθε δίκαιον νά μή γνωρίζωμεν πλέον διά διοίκησίν τούς αἱμοβόρους τούτους ληστάς ἀλλά συμφώνως μέ τούς λοιπούς ἀδελφούς ἡμῶν Ἓλληνας, θέλομεν προσπαθήσει τήν ἐλευθερίαν τῆς εἰρηνικῆς ἡμῶν, πάλαι μέν μακαρίας ἤδη δέ τρισαθλίας νήσου Κύπρου”.

(συνεχίζεται)