Η ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ. Δ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

   Ο σεβασμός και η τιμή προς την ιερότητα του νεκρού σώματος, εκδηλώνεται με έντονο τρόπο στην παράδοση της Εκκλησίας, με το να προσφέρονται σ’αυτό οι τελευταίες φροντίδες, πριν τον ενταφιασμό του,  όπως το κλείσιμο των ματιών και του στόματος, το πλύσιμο και η περιποίηση του και το ντύσιμο με τη νεκρική στολή. Χαρακτηριστικά ο ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι οι Χριστιανοί, θεωρούσαν το έργο της περιποίησης των νεκρών σωμάτων, τόσο ιερό, ώστε έτρεχαν να φροντίσουν και αυτούς ακόμα που πέθαιναν από μολυσματική ασθένεια. Ενώ οι ειδωλολάτρες τα απέφευγαν και τα εγκατέλειπαν, ακόμα και τα σώματα των προσφιλών τους[1]. Επίσης η επάλειψη του νεκρού σώματος με αρώματα και το ντύσιμό του με «ἐντάφια σπάργανα» είναι κάτι για το οποίο μιλούν συχνά οι Πατέρες, πράγμα που σημαίνει ότι τα εγκρίνουν, έχοντας τη ρίζα τους στις ευαγγελικές διηγήσεις του ενταφιασμού του πανακηράτου σώματος του Χριστού[2]. Στο βίο του Αγίου Αρτεμίου, περιγράφεται, ότι η διακόνισσα Αρίστη, αφού παρέλαβε το λείψανο του, το άλειψε με σμύρνα και άλλα πολύτιμα αρώματα και το έθαψε[3], o δε Άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει ιστορικά, ότι το λείψανο του Μελετίου Επισκόπου Αντιοχείας που κοιμήθηκε το 381μ.Χ., οι Χριστιανοί το περιτύλιξαν με καθαρά σινδόνια και υφάσματα μεταξωτά, τό άλειψαν με αρώματα και το κήδευσαν με κάθε σεμνότητα και κοσμιότητα[4].

(συνεχίζεται)

---

[1] Πρβλ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ, Ἐκκλησιαστική Ἰστορία Ζ΄22, 9 ΒΕΠΕΣ 20, 27(26-32).

[2]  Ματθ. 27, 59-60, Μάρκ. 15, 46, Λουκ. 23, 53, Ἰω. 19, 40.

[3] ΙΩ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, Ὑπόμνημα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος καί θαυματουργοῦ Ἁρτεμίου, 67 P. G. 96, 1316 AB.

[4] ΓΡ. ΝΥΣΣΗΣ, Ἑπιτάφιος εἰς τόν μέγαν Μελέτιον Ἐπίσκοπον Ἀντιοχείας, P. G. 46, 857.