ΜΝΗΜΗ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Δρ Θεολογίας - Μουσικολόγος

Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ὑπῆρξε ἀναμφίβολα μία ἀπὸ τὶς πιὸ σημαντικὲς καὶ πολύπλευρες προσωπικότητες στὸ ἐκκλησιαστικὸ στερέωμα κατὰ τὸν εἰκοστὸ αἰῶνα. Μὲ τὴν παρουσία του ἔχει ἐπηρεάσει χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ ὅσους γνώρισαν τὸν π. Ἐπιφάνιο, ἀποτελεῖ μεγάλο κενὸ ἡ ἀπουσία του! Ὁ π. Επιφάνιος ἦταν ἕνας φωταυγὴς ἀστέρας στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὸν 20^ο αἰῶνα. Ἕνας σύγχρονος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας!

Τὸ καλύτερο μνημόσυνο, ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὸν σεπτό μας γέροντα εἶναι νὰ μιμηθοῦμε τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία του, ἀφοῦ αὐτὸς μιμήθηκε τὸν Κύριο καὶ τοὺς ἁγίους μὲ κάθε λεπτομέρεια. Σήμερα ὑπάρχουν κάποια βιβλία, ποὺ περιέχουν τὴ διδασκαλία του καὶ μᾶς καθοδηγοῦν στὶς σωστὲς κατὰ Χριστὸν ἐπιλογές. Βιβλία ὅπως τὸ «Ὑποθῆκες ζωῆς» καὶ τὸ «Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» εἶναι λύχνοι, ποὺ φωτίζουν τὰ βήματά μας στοὺς σκοτεινοὺς καὶ ἀλλοπρόσαλους καιρούς, ποὺ ζοῦμε. Δυστυχῶς ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ὁλόκληρος θησαυρός, ὁ ὁποῖος παραμένει ἀκόμη ἀνέκδοτος. Δὲν γνωρίζουμε γιὰ ποιὸ λόγο. Παρακαλοῦμε θερμὰ τὸν ἅγιο καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κεχαριτωμένης νὰ ἐπισπεύσει τὴν ἔκδοση τῶν ἀπομαγνητοφωνημένων ὁμιλιῶν, συζητήσεων καὶ διαλόγων τοῦ γέροντά μας. Εἶναι ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο, ἐνῷ βγαίνουν ἐκατοντάδες βιβλία, τὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς δὲν λέγουν καὶ τίποτα σημαντικό, νὰ μὴν ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀκόμη τὰ βιβλία, ποὺ περιέχουν τὴ διδασκαλία τοῦ π. Ἐπιφανίου, ἡ ὁποία εἶναι πανθομολογουμένως ἕνας ἀπέραντος θησαυρός. Καὶ ἐρωτῶ: Ὅταν ἔχεις ἕνα θησαυρό, τὸν κρύβεις; Ὅταν ἔχεις ἕνα λαμπερὸ λυχνάρι, τὸ σκεπάζεις καὶ δὲν τὸ κρατᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ φωτίζῃ τὸν δρόμο, ποὺ περπατᾷς. Ποιὸς ὁ λόγος, ποὺ καθυστερεῖται αὐτὴ ἡ ἔκδοση τῆς διδασκαλίας τοῦ γέροντα. Μὲ ὅλο τὸ σεβασμὸ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου καθηγουμένου τῆς Κεχαριτωμένης, θεωρῶ ὅτι θὰ λογοδοτήσουμε ἐν ὥρα κρίσεως ἐνώπιον Κυρίου γιὰ τὴν ἀμέλεια αὐτή. Μποροῦν νὰ ὠφεληθοῦν χιλιάδες ψυχὲς μὲ τὶς τομὲς ποὺ κάνει ὁ γέροντας σὲ πάρα πολλὰ θέματα, ποὺ ταλανίζουν τὴν ἐποχή μας.

Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐλέγχει τὴ συνείδηση πολλῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν θέλουν νὰ μελετήσουν τὴ διδακσαλία του. Ὁ γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἦταν μιὰ αὐθεντικὴ μίμηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησού Χριστοῦ, ἔργῳ τὲ καὶ λόγῳ. Δυστυχῶς ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ δάκτυλό του, προκειμένου νὰ διαπράξῃ τὴν ἁμαρτία ἢ τὴν διαστρέβλωση τῶν ἱερῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ βρίσκει χίλες δικαιολογίες, προκειμένου νὰ παρανομήσῃ. Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἔπραξε καὶ δίδαξε μὲ πολλὴ ἀκρίβεια αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Κύριος καὶ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας, μὲ ὁποιοδήποτε κόστος καὶ ἂν εἶχε αὐτὴ ἡ ἐμμονή στὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου.

Ἑπομένως τὸ μήνυμα τοῦ π. Ἐπιφανίου πρὸς τὴ σύγχρονη ἐποχὴ εἶναι ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε μὲ πολλὴ ἀκρίβεια πιστοὶ τηρητὲς τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου καθὼς καὶ τῶν Ἱερών Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σήμερα οἱ κανόνες παραβιάζονται μὲ πολλὴ βαναυσότητα καὶ δὲν μιλᾶ κανένας γιὰ αὐτὴ τὴν καταπάτηση καὶ διαστρέβλωση τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἂν μιλήσῃς σήμερα γιὰ μεταθετὸ ἢ γιὰ κωλύματα ἱερωσύνης θὰ σὲ ποῦν ἀναχρονιστικό. Ἡ ἁμαρτία ἔγινε κανόνας ζωῆς καὶ ἡ ἀρετὴ θεωρεῖται πρᾶγμα ἀπηρχαιωμένο. Ἂν μιλήσῃς σήμερα γιὰ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας θὰ σοῦ ποῦν ὅτι αὐτοὶ γράφτηκαν γιὰ συγκεκριμένες ἐποχές. Ἡ ἐποχή μας ἔχει ἀλλάξει, θὰ ποῦν! Ὅμως ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ αὐτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας. Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶναι ἕνα παράδειγμα τοῦ ὅτι καὶ σήμερα μποροῦμε νὰ μιμηθοῦμε τὸν Κύριο, στὴν πραγματικὴ ἀγάπη, τὴν εἰλικρινῆ ταπείνωση, τὴν ἀφάνεια, τὴν ἀνεξικακία, τὴν εἰρήνη κλπ.

Παράλληλα ὁ π. Ἐπιφάνιος εἶναι ἕνας φωτεινὸς ὁδηγός, γιὰ τὴν ἐπίλυση διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν προβλημάτων, ποὺ σχετίζονται μὲ τοὺς Ἱερούς Κανόνες. Δυστυχῶς πολλοὶ ἐπίσκοποι χειροτονοῦν κληρικοὺς ποὺ ἔχουν κωλύματα ἱερωσύνης, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι ὑπάρχει ἀνάγκη κληρικῶν σήμερα. Ὑπάρχουν χωριὰ ποὺ δὲν ἔχουν ἱερεῖς, λένε. Ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Ἐπιφανίου εἶναι κάθετη: Δὲν μποροῦν νὰ χειροτονοῦνται κληρικοί, ποὺ ἔχουν κωλύματα ἱερωσύνης, εἴτε αὐτοὶ εἴτε ἡ σύζυγός τους, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχῃ λειψανδρία ἱερέων. Ὁ Θεὸς θὰ τὰ οἰκονομήσῃ μὲ τὸ δικό Του τρόπο, ὅπως Αὐτὸς καλύτερα ξέρει. Ἑπομένως ἂς μὴ βρίσκουμε δικαιολογίες γιὰ νὰ καλύψουμε τὰ δικά μας ἁμαρτήματα καὶ τὶς δικές μας ἄνομες ἐπιθυμίες. Τέλος, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἦταν ἕνας κανόνας Ὀρθοδοξίας καὶ Ὀρθοπραξίας. Ἔργῳ τὲ καὶ λόγῳ μιμήθηκε τὸν Κύριο μὲ κάθε λεπτομέρεια. Γι’ αὐτό, τὸ ρητὸ ποὺ ταίριαζε στὴν ἀφοσίωσή του αὐτὴ ἦταν: «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα". Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ὁ π. Ἐπιφάνιος θεωρεῖται σήμερα ὡς ἕνας φωταυγὴς λύχνος στὸν ζόφο τοῦ 20^οῦ  αἰῶνα καὶ ἕνας σύγχρονος μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε καὶ τὶς πρεσβεῖες του πρὸς τὸν Κύριο!

Στις 6 Ιουνίου στη Λευκωσία προγραμματίζεται να γίνει πορεία των ΛΟΑΤ. Επί τη ευκαιρία της πορείας αυτής ομάδα Ορθοδόξων Χριστιανών εξέδωσε την πιο κάτω ανακοίνωση.

Ο Κύριος δια του στόματος του αποστόλου Παύλου καταδικάζει την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας: «μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται... βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι». Είναι ξεκάθαρα τα λόγια του αποστόλου Παύλου. Η πόρτα της βασιλείας του Θεού είναι κλειστή για τους ομοφυλόφιλους, εάν δεν μετανοήσουν και να αλλάξουν τρόπο και στάση ζωής!

Το κατάντημα του σημερινού ανθρώπου είναι ότι ανάγει την αμαρτία σε κανόνα ζωής. Είναι διαφορετικό το να αμαρτάνω από αδυναμία και να ζητώ το έλεος του Θεού και να προσπαθώ να μετανοώ, από το να αμαρτάνω και να θεωρώ ότι η αμαρτία αυτή είναι ένας υγιής τρόπος ζωής για τον άνθρωπο.

Γι’ αυτό καλούμε τους πλανωμένους συνανθρώπους μας να προσέλθουν στους κόλπους της Εκκλησίας, που σαν μητέρα δέχεται όλους τους μετανοούντας αμαρτωλούς, και να εκζητήσουν το θείο έλεος. Ο Κύριος δέχεται τον αμαρτωλό άνθρωπο που αγωνίζεται να σταματήσει ένα πάθος που έχει. Με το μυστήριο της μετανοίας-εξομολογήσεως καθαρίζεται ο άνθρωπος από οποιαδήποτε αμαρτία και αν έχει διαπράξει και κατά ένα μυστικό τρόπο, που μόνο ο Θεός γνωρίζει, διαγράφονται όλες οι εξομολογούμενες αμαρτίες.

Αγαπητοί φίλοι της ιστοσελίδας ΑΓΝΟΤΗΤΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΖΩΗ,

Εν όψει του αυτοαποκαλούμενου "φεστιβάλ υπερηφάνειας", που διοργανώνεται αυτές τις ημέρες σε Κύπρο και Ελλάδα, για να εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας αλλά και τη σταθερή δέσμευσή μας να προασπιζόμαστε τις αρχές της αγνότητας και της οικογένειας και να διαφωτίζουμε το κοινό για την αξία τους, έχουμε αναρτήσει στην ιστοσελίδα μας δύο νέες αναρτήσεις:
1. Το πολύ κατατοπιστικό κείμενο "Ένα αδελφικό μήνυμα" από τον Όμιλο Πρωτοβουλίας Ορθόδοξων Χριστιανών.
2. Τη συγκινητική ταινία μικρού μήκους με τίτλο "Η προσωπική μαρτυρία μιας γυναίκας που εγκατέλειψε τις σχέσεις με το ίδιο φύλο". Πρόκειται για την πραγματική ιστορία της Μελίσσας Φραϊρίαρ, η οποία παρουσιάζεται αυτοπροσώπως στην ταινία αυτή.
Μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις αυτές στον ιστοτόπο www.agogi.org/agnotita/

Ενθαρρύνουμε την προώθηση αυτού του μηνύματος σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς σας καθώς επίσης τη δωρεάν εγγραφή νέων συνδρομητών-παραληπτών των αναρτήσεων της ιστοσελίδας μας. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μας ενημερώσουν αποστέλλοντάς μας μήνυμα στη διεύθυνση info@agogi.org.

Μητροπολίτης Πάφου Γεννάδιος

Μια οσιακή μορφή της Κύπρου

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος

            Του χρόνου κλείνουν τριάντα χρόνια από την κοίμηση μιας οσιακής μορφής του τόπου μας, του μακαριστού μητροπολίτη Πάφου Γενναδίου.

Είχαμε την μεγάλη χαρά και ευλογία να γνωρίσουμε τον μακαριστό μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο από κοντά, στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τον γνωρίσαμε τόσο στην «κατακόμβη», όπου ιερουργούσε, όσο και στα διάφορα μοναστήρια, στα οποία τον παίρναμε για προσκύνημα.

Είχε μεγάλη αγάπη για τον μοναχισμό. Έλεγε πάντα για τους μοναχούς: «Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ούκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής», αφού το χωρίο αυτό αναφέρεται σε όσους πιστούς εγκατέλειψαν τα πρόσκαιρα και γήινα και αφοσιώθηκαν εξ ολοκλήρου με όλο τους το είναι στο Χριστό.

Το πρώτο του χαρακτηριστικό γνώρισμα ήταν η ταπείνωση. Έβλεπες το πρόσωπό του και η μορφή του σου θύμιζε το εικόνισμα ενός αγγέλου ή ακόμη άλλων αγίων και ιδιαιτέρως μας θύμιζε τη μορφή του αγίου Νεκταρίου. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι η μεγαλύτερη αρετή είναι η ταπείνωση, την οποία δεν έχουμε. Για να την αποκτήσουμε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Είναι καλά να αρχίσουμε πρώτα από τα μικρά, να καλλιεργούμε την υπακοή, και σταδιακά να ανεβαίνουμε τη σκάλα και των άλλων αρετών.

Επίσης, χάριν της ειρηνεύσεως της Εκκλησίας της Κύπρου, σε χρόνους δύσκολους και χρόνους αντιπαραθέσεων μεταξύ των εκκλησιαστικών ταγών και του ποιμνίου, φρόντισε για το σταμάτημα του διχασμού. Είχε την ταπείνωση και την τόλμη να διαδραματίσει καίριο λόγο για τη συνδιαλλαγή των ιεραρχών μεταξύ τους και έτσι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να γαληνεύσει η Εκκλησία. Παρ’ όλον ότι, σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας μας, οι περί τον μητροπολίτη Πάφου ιεράρχες και πιστοί χριστιανοί βρισκόντουσαν εν εκκλησιαστικώ δικαίω, δεν δίστασε να θυσιάσει τα γήινα χάριν των επουρανίων.

Η αγάπη του προς την Παναγία ήταν απέραντη. Όταν μας μιλούσε για το πρόσωπο και τις αρετές της Υπεραγίας Θεοτόκου τα μάτια του βούρκωναν. Συχνά μας έψαλλε τον ύμνο «Σταύρος, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης».

Χαρακτηριστική ένδειξη της αγνής και παιδικής ψυχής του ήταν και η αγάπη του σε νεανικά χριστιανικά τραγούδια. Έψαλλε, όταν το καλούσαν οι περιστάσεις, το χριστιανικό τραγούδι: «Ελάτε νιάτα στον λυτρωτή, στον σταυρωμένο θριαμβευτή» και το «Θέλω να ψάλλω του Θεού, το όνομα να ψάλλω» και κατέληγε σε εκκλησιαστικούς ύμνους από τις ιερές ακολουθίες.

Όταν άρχιζε η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και μάλιστα τη «Δευτέρα της Καθαράς», αποσυρόταν εν σιωπή και ησυχία στο δωμάτιό του και αφιερωνόταν αποκλειστικά στην προσευχή.

Του άρεσε η τάξη σε όλα, ακόμη και στο τυπικό πρόγραμμα της καθημερινότητάς του. Σε καθορισμένες ώρες έκανε την προσευχή του και διήγε την ημέρα του εν πνευματική θεωρία.

Όταν κοιμήθηκε δεν βρέθηκε τίποτα δικό του για να αφήσει στους συγγενείς και φίλους, εκτός από λίγα βιβλία, το ευαγγέλιό του και τη γραφική ύλη, την οποία χρησιμοποιούσε για να γράφει όταν χρειαζόταν λόγους συμβουλευτικούς, πνευματικούς και αγίους.

Αισθανόμαστε τη βεβαιότητα ότι έχουμε στους ουρανούς ένα θερμό μεσίτη προς τον Κύριο. Ας τον παρακαλούμε να πρεσβεύει προς τον Κύριο για τον καθένα μας προσωπικά, αλλά και για όλη την μαρτυρική μας νήσο.

Κωνσταντίνος Καβάφης –Κεριά

Δρ. Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε το 1863 στην Αλεξάνδρεια και πέθανε το 1933 πάλιν εις την Αλεξάνδρεια, τη μέρα που συμπλήρωνε 70 χρόνια ζωής. Θεωρεί τον εαυτό του Κωνσταντινουπολίτη την καταγωγήν. Έζησε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Αγγλία.

Ο Καβάφης επεξεργαζόταν για χρόνια ένα στίχο από τα ποιήματά του, προτού δημοσιευτούν. Τα ποιήματά του χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, τα ιστορικά, τα αισθησιακά και τα φιλοσοφικά. Στα ποιήματά του χρησιμοποιεί σαν γλώσσα ένα μίγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, ο λόγος του είναι λιτός, τα ποιήματα του είναι πολύ σύντομα και σχεδόν απουσιάζει παντελώς η ομοιοκαταληξία.

Στο ποίημα «Κεριά» ο Κ. Καβάφης εκφράζει την ανησυχία του για το πόσο σύντομα περνά ο χρόνος. Το γεγονός αυτό το εκφράζει με μια απλή και πολύ παραστατική παρομοίωση: Οι μέρες του παρελθόντος βρίσκονται πίσω, σαν μια γραμμή από θλιβερά σβησμένα κεριά, ενώ οι μέρες του μέλλοντος βρίσκονται μπροστά του σαν μια σειρά από κεριά αναμμένα, χρυσεστά και ζωηρά. Ο ποιητής επιλέγει τα αναμμένα κεριά του μέλλοντος, αφού  αυτά συμβολίζουν την ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον. Όσον αφορά τη σύλληψη, είναι ένα από τα απλούστερα ποιήματα.

Όμως δια μέσου του ποιήματος ο ποιητής εκφράζει τα συναισθήματά του. Η εικόνα με τα σβησμένα κεριά μεταδίδει στον αναγνώστη την απελπισία του ποιητή, για το πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες της ζωής του. Τα αναμμένα κεριά καλύπτουν μόνο την πρώτη στροφή του ποιήματος, ενώ ο ποιητής ασχολείται με τα σβησμένα κεριά του παρελθόντος στις άλλες τρεις στροφές.

Το ποίημα δεν μπορεί να θεωρηθεί αλληγορικό, αλλά οραματικό. Από το ποίημα απουσιάζει η ομοιοκαταληξία. Ο στίχος του είναι ελεύθερος και απέριττος, είναι δε ιαμβικός ανισοσύλλαβος. Ο τόνος του ποιήματος είναι μελαγχολικός.