2.3.3 Ποιά η ωφέλεια των ευχών και μνημοσύνων, που τελούνται στη Θεία Λειτουργία, για τις ψυχές των κεκοιμημένων; Ε΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

      Ο ίδιος Πατέρας, ωστόσο,  αναφερόμενος σε αυτούς που έζησαν βίο γεμάτο κακότητες και αμαρτίες, έζησαν «βίον πονηρόν» και έφυγαν αμετανόητοι, τότε, «τούτοις  παντελῶς οὐδείς ὀρέξει χεῖρα», δηλαδή κανένας δεν πρόκειται να νοιαστεί γι’αυτούς και σε τίποτε δεν μπορούν βοηθηθούν. Αντίθετα εκείνοι που έφυγαν με ελάχιστη αρετή, με μικρή ζύμη, με καλή διάθεση δηλαδή, έστω και αν δεν πρόλαβαν να φτιάξουν το ψωμί των αρετών τους, λόγω ραθυμίας ή αμέλειας ή αναβολής ή δειλίας, τότε αυτοί «οὐκ ἐπιλησθήσονται παρά τοῦ δικαίου Κριτοῦ καί Δεσπότου», διότι, λέγει ο Άγιος, μόλις πεθάνουν, ο Θεός θα ξεσηκώσει τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς τους, που θα τους συντρέξουν με προσευχές, θείες λειτουργίες και μνημόσυνα, καθώς και με αγαθοεργίες και ελεημοσύνες, οπότε θα ελκύσουν το έλεος του Θεού στους αποθανόντες και θα αναπληρώσουν έτσι των κεκοιμημένων τα υστερήματα[1]. Έτσι το όφελος από τα μνημόσυνα είναι μεγάλο για τους κεκοιμημένους, αν αυτοί είχαν τη μικρή ζύμη των αρετών,  δηλαδή την αγαθή προαίρεση, την καλή καρδιά και καλές σχέσεις με την Εκκλησία, έστω και αν δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον «ἄρτον τῶν ἀρετῶν τους»[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΩ.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, Περί τῶν ἐν πίστει κεκοιμημένων ,  P. G. 95, 268ΒC

[2] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ,  Γιατί τά μνημόσυνα; σ σ. 60-61.