Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, 28 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ. Δ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

Έτσι, τη νύχτα της 27ης Σεπτεμβρίου, ο περσικός στόλος εγκατέλειψε τον όρμο του Φαλήρου, παρέπλευσε τον Πειραιά και εισέπλευσε στον κόλπο της Σαλαμίνας. Την 28η Σεπτεμβρίου, τα ξημερώματα, σχημάτισε παράταξη μήκους 5 ως 6 χιλιομέτρων, που έφτανε από το Φάληρο μέχρι την είσοδο του κόλπου της Ελευσίνας, με σκοπό να περικυκλώσει και να αιφνιδιάσει τους Έλληνες. Μάλιστα, έδωσε οδηγίες να στήσουν το χρυσό θρόνο του στο βουνό Αιγάλεω, ώστε να παρακολουθήσει τον αναμενόμενο θρίαμβο της νίκης του.

Όμως, οι Έλληνες προειδοποιημένοι για τις κινήσεις του περσικού στόλου από τον Αριστείδη και τον αυτόμολο Τήνιο Παναίτιο Σωσιμένους, τους υποδέκτηκαν την αυγή της 28ης Σεπτεμβρίου με ήχους από σάλπιγγες και με πολεμικά εμβατήρια: «Ἴτε παῑδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῡτε πατρίδα, ἐλευθεροῡτε δε παῑδας, γυναῑκας, Θεῶν τε πατρώων ἕδη, θήκάς τε προγόνων. Νῡν ὑπέρ πάντων ἀγών». Ταυτόχρονα, κινήθηκαν μπροστά με ορμή, ώστε να ευθυγραμμισθεί η παράταξη των πλοίων τους και να προλάβουν την περικύκλωσή τους από τα περσικά πλοία.

Οι Πέρσες, που είχαν εκλάβει ως βέβαιη τη νίκη τους, έμειναν κατάπληκτοι και εμβρόντητοι. Ανέμεναν ότι μόλις οι Έλληνες θα αντίκριζαν τον περσικό κολοσσό, θα ζητούσαν ή να παραδοθούν ή να σωθούν διά της φυγής.

Αντίθετα, τους έβλεπαν να επιτίθενται πρώτοι. Σε λίγη, όμως, ώρα δόθηκε διαταγή στους Έλληνες να κωπηλατήσουν προς τα πίσω, υποχωρώντας, χωρίς να χαλάσουν την παράταξη των πλοίων τους, που είχε μήκος 2 ως 3 χιλιόμετρα. Η υποχώρηση αυτή ήταν ένα έξυπνο στρατηγικό σχέδιο, ώστε να περάσει λίγο η ώρα και να αρχίσει να πνέει ο πρωινός άνεμος, που θα προκαλούσε κλυδωνισμό στα ψηλά περσικά πλοία.

Αυτό το στρατηγικό σχέδιο οι Πέρσες το εξέλαβαν ως υποχώρηση των ελληνικών πλοίων, λόγω φόβου και πανικού και νομίζοντας ότι καταδιώκουν τους τρομοκρατημένους Έλληνες, παρασύρθηκαν μέσα στα στενά, σε μέρος σύμφορο και ευνοϊκό για τον ελληνικό στόλο.

(συνεχίζεται)