Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, 28 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ. ΣΤ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

Η ελληνική τριήρης περιέκλειε περίπου 200 ανθρώπους, που είχαν τάξει σκοπό τους τη νίκη και τη διατήρηση της ελευθερίας τους, με την πατριδολατρία, ως άξονα της ζωής τους. Αντίθετα, το περσικό πλοίο αποτελείτο από δούλους κωπηλάτες. Οι μόνοι ελεύθεροι ήταν οι Πέρσες οπλίτες, που είχαν διπλό ρόλο και να πολεμούν τον εχθρό και να επιβλέπουν τους κωπηλάτες. Οι Πέρσες και οι Φοίνικες πολεμιστές από το ύψος του καταστρώματος τόξευαν τους κωπηλάτες των εχθρικών πλοίων, προσπαθώντας να παραλύσουν με αυτό τον τρόπο την κινητήριά τους δύναμη. Κάτι ανάλογο, σήμερα, είναι η αχρήστευση των μηχανών.

Η ναυμαχία άρχισε τις πρωινές ώρες της 28ης Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.  Ο Θεμιστοκλής είχε παρασύρει την περσική παράταξη εκεί, που συνέφερε στους Έλληνες. Δεν άφησε χρόνο στους Φοίνικες να παραταχθούν και να συμπτυχθούν για ναυμαχία. Επιτέθηκε, ενώ ακόμα υπήρχαν κενά στην παράταξή τους, ώστε οι αθηναϊκές τριήρεις να ελιχθούν και να εμβολίσουν τα εχθρικά πλοία. Ακολούθησαν άγριες μονομαχίες, μεταξύ αθηναϊκών και φοινικικών πολεμικών. Ταυτόχρονα, στην άλλη άκρη της παράταξης άρχισαν αγώνα οι Αιγινήτες εναντίον των ιωνικών τριήρεων.

Στην αρχή η ναυμαχία ήταν αμφίρροπη, γιατί και οι Έλληνες πολεμούσαν με ανδρεία, αλλά και η περσική παράταξη πολεμούσε σκληρά. Όταν όμως άρχισε να πνέει ο πρωινός άνεμος, τα ψηλόπρωρα φοινικικά εκλυδωνίζοντο, οπότε ο αγώνας κρίθηκε, διότι κύρια δύναμη στα φοινικικά πλοία ήταν τα βέλη των οπλιτών και ο κλυδωνισμός δεν τους εξασφάλιζε σταθερή βάση, οι δε τοξότες αστοχούσαν, ενώ οι Αθηναίοι ακάθεκτοι ορμούσαν στην επίθεση.

(συνεχίζεται)