ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΕΘΟΔΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΣ, ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

        Σημαντικὸ σταθμὸ στὴν ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἀποτελοῦν οἱ τρεῖς δάσκαλοι, Γρηγόριος ὁ Πρωτοψάλτης, Χουρμούζιος ὁ Χαρτοφύλακας καὶ Χρύσανθος ὁ Μητροπολίτης Προύσης.

        Καὶ οἱ τρεῖς, ἀφοῦ συνεργάσθηκαν, ἔλυσαν τὸ πρόβλημα τῆς γραφῆς τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Εἰσήγαγαν τοὺς νέους μονοσύλλαβους φθόγγους, ποὺ ἔχομεν σήμερα (Πα - Βου - Γα - Δι - Κε - Ζω - Νη), ἀντὶ τῶν παλαιῶν πολυσύλλαβων (᾿Ανανές, Νεανές, Νανά, ῞Αγια κλπ.).

        Ἁπλοποίησαν καὶ συστηματοποίησαν καὶ ἀνέλυσαν τὴν ἀγγιστροειδῆ καὶ συνεπτυγμένη γραφὴ τοῦ Δαμασκηνοῦ, Κουκουζέλους, Πέτρου Πελοποννησίου καὶ τῶν ὑπολοίπων, καθώρισαν τοὺς νέους χαρακτῆρες τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, μέσῳ τῶν ὁποίων κάθε σημεῖο ὑποδηλώνει ἕνα μόνον φθόγγο, καὶ ὄχι πολλούς, ὅπως συνέβαινε μὲ τὶς μέχρι τότε στενογραφικὲς μεθόδους.

        Ἡ νέα αὐτὴ μουσικὴ ἀλλαγὴ συντελέσθηκε τὸ ἔτος 1814 μ.Χ., ἡ δὲ νέα μέθοδος ὠνομάστηκε ἀ ν α λ υ τ ι κ ή.

        Συστήθηκε τότε Πατριαρχικὴ Σχολή, στὴν ὁποία δίδαξαν τὸ μὲν Πρακτικὸ μέρος οἱ Γρηγόριος καὶ Χουρμούζιος, τὸ δὲ Θεωρητικὸ ὁ Χρύσανθος.

(συνεχίζεται)

Η ιστορία του ιερέα και του αγγέλου Δ΄.

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Και πράγματι, όπως είπε ο Άγγελος του Θεού, έτσι και έγινε.  Ο Άγγελος επανέκτησε τα φτερά του και ο ιερέας έγινε με μιας όλο χώμα.
        Ο Άγγελος ευχήθηκε στον Αρχιερέα να βρει έλεος από το Θεό, για το καλό, το οποίο έκανε και για τους δύο, και ο Αρχιερέας λέγει στον Άγγελο·
- «Πολύ θα ήθελα να ψάλλεις λίγο, για να μπορέσω να ακούσω πως ψάλλετε και δοξολογείτε το Θεό εσείς οι Άγγελοι εκεί πάνω στον ουρανό».
- «Θα το ήθελα και εγώ, αλλά αν με ακούσεις να ψάλλω θα πεθάνεις, δεν θα αντέξεις», αποκρίνεται ο Άγγελος.  «Θα σου κάνω, όμως, το χατίρι και θα ανεβώ στον τρίτο ουρανό και από εκεί θα ψάλλω».
        Έτσι και έγινε.  Ο Αρχιερέας μόλις άκουσε την ουράνια μελωδια τον Αγγελικό ύμνο, έπεσε κάτω λιπόθυμος για αρκετές ώρες.  Ύστερα σηκώθηκε πάνω και αφού γύρισε πίσω στην πόλη του έγραψε αυτή την ιστορία, η οποία φαίνεται σαν παραμύθι, που είναι όμως πραγματική και αληθινή!

Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Δ΄.

Ἡ Προσκυνηματικὴ Εἰκὼν τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ:

Ὁσίου Δαυῒδ (τοῦ Γέροντος) καὶ ὁσίου Ἰακώβου (Τσαλίκη),

εὑρισκομένη ἐντὸς τοῦ ὁμωνύμου Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀνεγερθέντος

πρὸς τιμήν των, ἐντὸς τοῦ Στρατοπέδου

τῆς 35 Μ.Κ., ἰς Σταυροβούνι

Προβάλλεται πλέον ἕνας χριστιανισμὸς ἀντι-σταυρικὸς καὶ ἄρα ἀντί-χριστος. Ἕνας “Χριστιανισμὸς Ξένος Σταυροῦ”, (Χ-Ξ-Στ), φέρον δηλαδὴ τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου: «χξστ», ὅπως τοῦτο προμηνύεται καὶ κατατίθεται εἰς τὸ θεόπνευστον βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀποκ. ιγ´, 18)!

Πῶς εἶναι ἑπομένως δυνατὸν νὰ μετανοήσῃ κάποιος δι᾽ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῷ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς παρωνυχίδας; Ἤ, καὶ τὸ χειρότερον, νὰ θεωρῇ τὰς τοιαύτας ἁμαρτίας καὶ ὡς τάχα… “ἀρετάς”!!!

Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ἄρα ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν; Καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμνήστευσιν πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανασίμων ἁμαρτημάτων; Πολλῷ δὲ μᾶλλον, ὅπως μόλις προείπαμεν, ὅταν θανάσιμα ἁμαρτήματα προβάλλονται πλέον καὶ ὡς… «ὑπερηφάνεια»!!!

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὴν ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾷ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονὴ εἰς τὴν ἀμετανοησίαν, αὐτό, ποὺ κατονομάζομεν ὡς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία (βλασφημία) βεβαίως δὲν δύναται νὰ ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν, ἄρα οὔτε καὶ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´, 29);

Ἡ σημερινὴ μεγιστοποιημένη Ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸν
ἐπηρεάζει ἐπικινδύνως καὶ τὴν
εὐλογημένην πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν
τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 937-967.

(συνεχίζεται)

ΠΕΤΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΣ

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

        Λόγιος μουσικός, γνώστης τῆς δικῆς μας καὶ ἐξωτερικῆς μουσικῆς, μαθητὴς τοῦ Γεωργίου τοῦ Κρητός. Προσλήφθηκε λόγῳ τῆς μεγάλης μουσικῆς  ἱκανότητας του σὰν δάσκαλος στὴν ἡγεμονικὴ Μουσικὴ Σχολὴ τοῦ Βουκουρεστίου, ὅπου καὶ πέθανε τῷ 1840 μ.Χ..

        ᾿Εφεῦρε τὸ  μ ο υ σ ι κ ὸ   τ ύ π ο,  ἀφοῦ κατασκεύασε τὰ στοιχεῖα τῶν μουσικῶν χαρακτήρων. ᾿Απάλλαξε ἔτσι τοὺς μουσικοὺς ἀπὸ τὸν ἀφόρητο κόπο τῆς ἀντιγραφῆς. ᾿Εξέδωκε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ νεοσύστατο τυπογραφεῖο στὴ Βλαχία τὸ πρωτότυπο ᾿Αναστασιματάριο, καθὼς καὶ τὸ Δοξαστάριο τοῦ  Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου τὸ 1820 μ.Χ..

Η ιστορία του ιερέα και του αγγέλου Γ΄.

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Ρωτώντας τους χωρικούς και με βάση τις οδηγίες του ιερέα, έφτασαν στο μέρος εκείνο και πράγματι, βλέπουν εκεί τον Άγγελο να στέκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα, όπως τον άφησε τότε ο ιερέας.
- «Ακόμη, δυστυχισμένε ιερέα, ζεις;» του λέγει ο Άγγελος.
- «Ζω, αφού εσύ με εδέσμευσες», απαντά ο ιερέας.
- «Και συ υπάρχεις εδώ, ακόμη;»
- «Υπάρχω, αφού και συ με εδέσμευσες», απαντά ο Άγγελος.
- «Έλα να συγχωρηθούμε», λέγει ο ιερέας στον Άγγελο.
«Συγχώρησέ με πρώτα εσύ και ύστερα να σε συγχωρήσω και εγώ».
- «Αν σε συγχωρήσω εγώ», του απαντά ο Άγγελος, «θα γίνεις αμέσως σκόνη και έτσι δεν θα μπορέσω να λάβω τη συγχώρηση από εσένα.  Συγχώρησέ με πρώτα εσύ και εγώ, να είσαι βέβαιος, ότι δεν θα σε αφήσω δεμένο».
(συνεχίζεται)

Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Γ΄.

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰάκωβος (Τσαλίκης) ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1920 εἰς τὸ χωρίον Λιβίσιον κατέναντι τῆς νήσου Ῥόδου εἰς Μικρὰν Ἀσίαν. Κατὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν ἐκριζωθεὶς καὶ οὗτος βιαίως ὑπὸ τῶν Τούρκων ἐκ τῆς πατρίδος του, κατέληξεν ἐν ἔτει 1925 εἰς τὸ χωρίον Φαράκλα τῆς Εὐβοίας. Ἐκεῖ, ἐργασθεὶς σκληρῶς πρὸς βιοπορισμόν, καὶ ἀκολούθως τὴν στρατιωτικήν του θητείαν ἐκπληρώσας ἐπιμελῶς, εἰσῆλθεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ τοῦ Γέροντος, ἐν Εὐβοίᾳ. Γενόμενος μοναχὸς διῆλθεν βίον ἁγιότατον, ἀδιαλείπτως γρηγορῶν ἐν Κυρίῳ καὶ προσευχόμενος. Προσέλαβεν πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπιτελῶν ἐνθέως πλεῖστα ὅσα θαυμάσια. Ἐν ἔτει 1991 μετέστη πρὸς τὸν ποθούμενόν του Χριστόν, τῇ 21ῃ Νοεμβρίου, ἡμέραν ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἁγία αὐτοῦ Μνήμη ἑορτάζεται

τῇ 22ᾳ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου

Εἰκὼν “φορητή”, ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, ἐπὶ τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων, Δαυΐδ Γέροντος καὶ Ἰακώβου τοῦ “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκη)», ἀνεγερθέντος ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τῷ Σταυροβουνίῳ,

ἐν σωτηρίῳ ἔτει 2019

Εἰς τὰς ἡμέρας μας κορυφοῦται τὸ κακὸ μέσα εἰς τὸν κόσμον, ὥστε νὰ προσβάλλεται ὁ πνευματικὸς καὶ σωτήριος τρόπος ζωῆς, ποὺ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐφήρμοσαν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ προβάλλεται πλέον ἡ ἁμαρτία, πὼς εἶναι τάχα… ὁ «φυσιολογικὸς τρόπος ὑπάρξεως καὶ ζωῆς»!

Τὸ ἀφύσικον καὶ παραφύσιν, προβάλλεται –ἀλίμονον!!!– ὡς δῆθεν φυσιολογικόν!

Ἡ Ἁγιότης (πίστις, θεοσέβεια, ταπείνωσις, τιμιότης, ἁγνότης, αὐταπάρνησις, ἀφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ἐλεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, καὶ μάλιστα ἡ ἀληθινὴ Ἀγάπη, ὅπως τὴν ἐδίδαξε λόγῳ τε καὶ ἔργῳ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι μὲ τὶς δυστυχῶς διαστρεβλωμένες καὶ παραποιημένες ῾῾ἐκδοχές᾽᾽ της), παρουσιάζεται πλέον, ὡς… παρωχημένη, ἀχρείαστη ἢ καὶ ἄχρηστη!

Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνος πορεία καὶ ἐφάμαρτος ῾῾μοντέρνα᾽᾽ νοοτροπία, ἐμφανίζεται ἐμφαντικῶς, ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἡμῶν τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!

Ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία ἀμνηστεύεται, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον νὰ ὁδηγήσῃ πλέον εἰς τὴν σωτήριον Μετάνοιαν! Ἀλλ᾽ ὅμως, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἡ σωτήριος Μετάνοια, ἐκεῖ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ λυτρωτικὴ ἐξαγόρευσίς της, οὔτε ἡ ἐν τῷ Μυστηρίῳ ἐξομολόγησίς της. Ἤ, καὶ ἂν ἐμφανίζεται, αὐτὴ εἶναι συχνάκις μόνον τυπική, ῾῾διὰ τῶν χειλέων μόνον᾽᾽, ἐξωτερική. Δὲν εἶναι πάντοτε καθαρὰ καὶ εἰλικρινής. Δὲν ἐνεργεῖται μὲ τὴν δέουσαν συντριβὴν καρδίας καὶ μὲ πραγματικὴν διάθεσιν διορθώσεως καὶ ἀλλαγῆς τρόπου σκέψεως καὶ ζωῆς! Δὲν ἐπιτελεῖται ἡ ἀναγεννημένη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι περαιτέρω πορεία τῆς ζωῆς τοῦ μετανοοῦντος!

Ὁ ἁγιασμένος σταυρικὸς τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, καταπολεμεῖται καὶ χλευάζεται καὶ ἀντικαθίσταται ὁλοὲν καὶ περισσοτέρως ἀπὸ τὸν καταστροφικὸν ἀντισταυρικὸν τρόπον ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἐπάρατον ἐκκοσμίκευσιν!

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 937-967.

(συνεχίζεται)

ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ (1730-1777) Γ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

᾿Απότοκο τῶν ἀδυναμιῶν τοῦ δασκάλου νὰ ἔχῃ μεγάλες σχέσεις μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι ὅτι κάποτε τόλμησε νὰ ψάλῃ ἀπὸ τὸ μιναρὲ τὴν ἑωθινὴ προσευχὴν τῶν Μουσουλμάνων. Γιὰ τὸ τόλμημά του αὐτὸ δὲν τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο, λόγῳ ἴσως τῆς ἐπιβολῆς, τὴν ὁποία ἀσκοῦσε πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς ἀνώτερους καὶ κατώτερους ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους. Τιμωρήθηκε ὅμως ἀπὸ τὸ Σουλτάνο. ᾿Αφοῦ εἰσήχθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους σὲ δίκη ὡς βέβηλος, προσποιήθηκε τὸν τρελλό, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀθωώθηκε μέν, ἀλλὰ ἐνεκλείσθη σὲ φρενοκομεῖο. ᾿Εκεῖ, ἐπειδὴ δὲν εἶχε μελάνι, χρησιμοποίησε τὸν μίσχο (σὰν γραφίδα) καὶ τὸν χυμὸ τῶν βυσσίνων (σὰν μελάνι) καὶ ἔγραψε διάφορα ἐκκλησιαστικὰ μέλη, ὀνομασθέντα γι᾿ αὐτὸ βυσσινόχροα.

        Μετὰ ἀπὸ σαράντα μέρες ἐπιτράπηκε σ᾿ αὐτὸν νὰ βγῇ ἀπὸ τὸ φρενοκομεῖο, διότι δῆθεν θεραπεύθηκε, καὶ νὰ ἐξακολουθήσῃ τὰ καθήκοντά του στὴν Μεγάλη ᾿Εκκλησία καὶ τὰ ᾿Ανάκτορα.

        Τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Πέτρος Πελοποννήσιος, παρὰ τὴ μεγάλη ἐπαφή, ποὺ εἶχε μὲ τοὺς Τούρκους, γνώριζε νὰ διατηρῇ ἀνεπηρέαστα τὰ ἐκκλησιαστικὰ ᾄσματα ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τὶς ἐπιδράσεις ἀπ᾿ αὐτούς.

        Τέτοιος ὑπῆρξε ὁ μεγάλος μουσικὸς τοῦ 18ου αἰώνα, δυνατὸς στὴ μελοποιΐα καὶ ἱκανὸς στὴ μουσικὴ ἀντίληψη καὶ τὴν ἀκοή.

Η ιστορία του ιερέα και του αγγέλου Β΄.

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

Μετά από τρακόσια πενήντα χρόνια ο ιερέας έτυχε να παρευρίσκεται σε μια ομιλία του Επισκόπου της Επαρχίας που έμενε, και το θέμα της ομιλίας ήταν για τον Άγιο Μερκούριο.  Λέγει ο ιερέας στον Επίσκοπο: «Εγώ τα ξέρω από πρώτο χέρι, αφού ήμουνα εκεί».
          Ο Επίσκοπος παίρνει τον ιερέα κατ’ ιδίαν και μαθαίνει απ’ αυτόν όλο το ιστορικό της επιβιώσεώς του για τριακόσια πενήντα ολόκληρα χρόνια!
- «Τότε ο Άγγελος πρέπει να είναι ακόμη εκεί», απαντά ο Επίσκοπος, «και πρέπει να βρεθείτε και οι δύο στον ίδιο τόπο, για να μπορέσετε να αλληλοσυγχωρηθείτε».
          Ο ιερέας δεν είχε καθόλου τις δυνατότητες να πάει σε εκείνο το μέρος και έτσι ο καλός Επίσκοπος προθυμοποιήθηκε και ανέλαβε να βρει ζώα και όλα τα χρειαζούμενα για να πάνε στον τόπο εκείνο, στον οποίο μετά από τριακόσια χρόνια, μόνο χαλάσματα μπορούσες να βρεις και τίποτε άλλο.
(συνεχίζεται)

Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Β΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Δαυΐδ (ὁ Γέρων) ἐγεννήθη εἰς τὸ χωρίον Κυπαρίσσιον Φθιώτιδος ἐν ἔτει 1519. Οἱ γονεῖς του ἦσαν εὐσεβεῖς καὶ ὁ πατήρ του ἦτο ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου. Ἀφοῦ ἐσπούδασεν τὰ ἱερὰ γράμματα, εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν ἠκολούθησε τὸν μοναχικὸν βίον, πλεῖστα μέρη διελθῶν καὶ ἀνυποδύτως κατὰ κανόνα περιπατῶν. Τέλος κατέληξεν εἰς τὴν νῆσον Εὔβοιαν, ὅπου πλησίον τοῦ χωρίου Ῥοβιὲς ᾠκοδόμησε Μοναστήριον ἐπ᾽ ὀνόματι τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐκεῖ διέλαμψεν ἐν νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ καὶ προσευχῇ, οἰκητήριον γενόμενος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἰς ἡλικίαν ἑβδομήκοντα ἐτῶν περίπου προεῖδεν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὴν κοίμησίν του καὶ τῇ 1ῃ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου παρέδωκεν τὴν ὁσίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ Ζῶντος. Ἡ ἁγία αὐτοῦ Μνήμη ἑορτάζεται

τῇ 1ῃ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου

Εἰκὼν “φορητή”, ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, ἐπὶ τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων, Δαυΐδ Γέροντος καὶ Ἰακώβου τοῦ “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκη)», ἀνεγερθέντος ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τῷ Σταυροβουνίῳ, ἐν σωτηρίῳ ἔτει 2019

Αὕτη ἡ Μεγάλη Ἀποστασία προχωρεῖ εἰς τὰς ἡμέρας μας μετ᾽ ἐπιταχύνσεως καὶ τραχύτητος πρὸς τὴν προφητευομένην, ἀναμενομένην καὶ ἐρχομένην ἄνευ προηγουμένου κορυφαίαν αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο πρὸς τὸ ῾῾κοσμοθεωρητικό᾽᾽, ἀλλὰ, καὶ κατὰ ἀναπόδραστον καὶ ἀλληλένδετον συνέπειαν, καὶ πρὸς τὸ ῾῾πρακτικὸ᾽᾽ καὶ ῾῾ἠθικὸ᾽᾽ πεδίο!

Ὀφθαλμονής, ὅσον ποτέ ἄλλοτε, παρουσιάζεται σήμερον ἡ πολλὴ ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργόν μας καὶ ἡ πολλὴ ἠθικὴ διαφθορὰ μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, εἰς τὰς ἡμέρας μας, ἀρχομένης αὐτῆς τῆς διαφθορᾶς ἀπὸ ὁλονὲν καὶ μικροτέρων ἡλικιῶν, ἁπτομένων πλέον αὐτῆς, λίαν ἐπικινδύνως, καὶ τούτων ἀκόμη τῶν μόλις μετανηπιακῶν ἡλικιῶν!!!

Τὸ κακὸ ἐπληθύνθη ποσοτικῶς καὶ ἐκραταιώθη ποιοτικῶς ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διαπράττεται τώρα εὐκολώτερα, ἀνετώτερα καὶ εὐρύτερα καί, προπαντός, ἀναιδέστερα, ὑποβοηθούσης μάλιστα καὶ τῆς κακίστης χρήσεως, καὶ ἐν ταυτῷ τρομερᾶς καταχρήσεως, τῆς ῥαγδαίως καὶ ἀνεξελέγκτως ἐξελισσομένης τεχνολογίας!

«Πάντες ἐξεκλίναμεν» κατὰ τὸν ψαλμῳδὸν Δαυίδ, καὶ οὐαὶ καὶ ἀλίμονον ὅταν θὰ ξεχειλίσῃ κατὰ κάποιαν ἀναπάντεχον στιγμὴν τὸ ποτήριον τῆς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!

Σήμερον προβάλλεται προκλητικῶς ἡ ἁμαρτία,
καὶ προσβάλλεται πρωτογνώρως ἡ Ἀρετή!

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 937-967.

(συνεχίζεται)

ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ (1730-1777) Β΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Ἁπλοποίησε τὴ μουσικὴ γραφή ποὺ ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ αὐτό, ἀφοῦ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν τέλεια ἑρμηνεία της.

        Μετέφερε στὴ νέα παρασημαντικὴ ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ ᾄσματα, τὰ ὁποῖα ἔχουμε μέχρι σήμερα.

        Θαυμαζόταν γιὰ τὴ μουσική του δεινότητα καὶ ἰδιοφυΐα, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ξένους.

        Ἡ ἱκανότητά του στὸ νὰ γράφῃ τὰ ᾄσματα, ποὺ ἄκουε, ἦτο καταπληκτική. Οἱ Τοῦρκοι τὸν εἶχον ὀνομάσει διὰ τοῦτο Χ ι ρ σ ὶ ζ - Π έ τ ρ ο ν (Κλεφτοπέτρο).

        ᾿Ανέδειξε πολλοὺς μαθητὲς, διδάσκοντας, καὶ κατ᾿ ἰδία, καὶ στὴν Πατριαρχικὴ Σχολή.

        Μελοποίησε πάντοτε στὴ βάση τῶν γραμμῶν τῆς παραδόσεως καὶ συνέγραψε διάφορα ἔργα, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦμεν καὶ σήμερα, ὡς ᾿Αναστασιματάριο (᾿Ακολουθία Ἑσπερινοῦ καὶ ῎Ορθρου), Εἱρμολόγιο Καταβασιῶν, δοξολογίες, Χερουβικά, Κοινωνικά, τὸ περιώνυμο τροπάριον τῆς Κασσιανῆς «Κύριε ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις...».

        Στὶς συνθέσεις του ἐπικρατεῖ τὸ σεμνὸ ὕφος, βρίσκονται δὲ σ᾿ αὐτὲς γραμμὲς ἀφαντάστου κάλλους.

        Διετήρησε πολὺ στενοὺς δεσμοὺς μὲ τὰ Σουλτανικὰ ἀνάκτορα καὶ τοὺς Τούρκους ᾿Εκκλησιαστικοὺς μουσικούς. Διὰ τοῦτο κατὰ τὸν θάνατό του τιμήθηκε, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Τούρκους. Δερβίσαι, μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Πατριάρχη, ἔψαλλαν κοντὰ στὸν τάφο του, μέσα στὸν τοῦ ὁποῖο τοποθέτησαν πλαγίαυλο στὶς ἀγκάλες τοῦ νεκροῦ.

(συνεχίζεται)

Η ιστορία του ιερέα και του αγγέλου Α΄.

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

          Σε ένα από τα πολλά χειρόγραφα του Αγίου Όρους αναφέρεται η εξής ιστορία· Στον ιερό ναό του Αγίου Μερκουρίου υπήρχε ένας ιερέας ο οποίος, από βραδύς, ήπιε πολύ κρασί και δυστυχώς εμέθυσε, με αποτέλεσμα να έχει σαρκική πτώση.  Εν πάση περιπτώσει, το πρωί ήτανε γιορτή και ο ιερέας λειτούργησε.

          Όταν τελείωσε τη Θεία Λειτουργία, ένας Άγγελος τον έλεγξε και λέγει σ’ αυτόν με λύπη·
- «Δυστυχισμένε ιερέα, τι ήταν αυτό, το οποίο έκανες σήμερα;»
- «Ποίος είσαι εσύ, που με ελέγχεις;» απαντά ο ιερέας.
- «Άγγελος είμαι, δεν με βλέπεις;»
- «Να μείνεις εκεί που είσαι, δεσμευμένος, σε επιτιμώ», απαντά ο ιερέας.
- «Και σύ», του λέγει ο Άγγελος, «να είσαι δεσμευμένος να μη δεις θάνατον, εκτός εάν εγώ σε συγχωρήσω».
          Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ο μεν Άγγελος να «αποπτερωθεί» και να μείνει εκεί πίσω από την Αγία Τράπεζα, ενώ ο ιερέας να ζήσει για τριακόσια πενήντα χρόνια!  Έφυγε ο ιερέας από εκείνο το μέρος και έκανε – για λόγους οικονομικούς, επειδή δεν μπορούσε να ασκήσει κάποιο επάγγελμα – τον ιερέα.
(συνεχίζεται)

Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Α΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ἡ Προσκυνηματικὴ Εἰκὼν

τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων

τῶν ἐν Εὐβοίᾳ:

Ὁσίου Δαυῒδ

(τοῦ Γέροντος)

καὶ ὁσίου Ἰακώβου (Τσαλίκη),

εὑρισκομένη ἐντὸς τοῦ ὁμωνύμου Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀνεγερθέντος

πρὸς τιμήν των,

ἐντὸς τοῦ Στρατοπέδου

τῆς 35 Μ.Κ.,

εἰς Σταυροβούνι

  

ΜΕΡΟΣ Α΄

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμον, μὲ συνεχῶς ἐπαυξανομένους ῥυθμούς, ἡ κατ᾽ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν σαφῶς, τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας θεοφόροι Πατέρες, μέχρι καὶ οἱ ἐσχάτως ἁγιοκαταχθέντες ἅγιοι Γέροντες τοῦ 20οῦ αἰῶνος!

Αὕτη ἡ παρουσιαζομένη σήμερον πρωτοφανὴς Ἀποστασία τοῦ κόσμου ἐν σχέσει μὲ τὰ ὅσα ἐξαγγέλλει καὶ καθορίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔχει προετοιμάσει ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ προετοιμάζῃ τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο ἐκεῖνον ὑπόβαθρο, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῇ νὰ ἀναδυθῇ καὶ νὰ ἀναφανῇ συντόμως ὁ προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!

Ἡ Μεγάλη Ἀποστασία, εἰς τὰς ἡμέρας μας, συνίσταται, τόσον στὴν θεωρητική, ὅσον καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς, τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τοῦ Παραδείσου καὶ τῆς κολάσεως καὶ κυρίως μάλιστα τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐνηνθρώπισεν ὑπὸ τῆς Ἀειπαρθένου Παναγίας, ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ σώσῃ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν διαφθοράν, τὴν φθοράν καὶ τὴν αἰώνιον ἀπώλειαν καὶ νὰ παράσχῃ στὴν Οἰκουμένην καὶ τὰ Σύμπαντα τὴν αἰώνιον ζωὴν τῆς ἐνδόξου Βασιλείας Του!

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 937-967.

(συνεχίζεται)

ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ (1730-1777) Α΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου) 

        Γεννήθηκε στὴ Πελοπόννησο, σὲ κάποιο χωριὸ κοντὰ στὸ Μυστρᾶ (γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀναφέρεται πολλὲς φορὲς Πέτρος ὁ Λακεδαίμονας), τὸ 1730 μ.Χ., πέθανε δὲ πολὺ νέος τὸ 1777 μ.Χ. ἀπὸ ἐπιδημία λοιμοῦ.

        Σπούδασε μουσικὴ στὴ Σμύρνη, κοντὰ σὲ ἕνα ἱερομόναχο, μετὰ δὲ κοντὰ στὸν Πρωτοψάλτη τῆς Μεγάλης ᾿Εκκλησίας ᾿Ιωάννη τὸν Τραπεζούντιο, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ συνέψαλλε ὡς δομέστιχος (βοηθός). Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Τραπεζούντιου διωρίστηκε Λαμπαδάριος (ἀριστερὸς ψάλτης). Δὲν πρόλαβε νὰ γίνῃ πρωτοψάλτης, διότι ἀπέθανε στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας του.

        Ὁ Πέτρος Πελοποννήσιος ὑπῆρξε μεγάλος μουσικὸς τοῦ 18ου αἰώνα, ἀποτελεῖ δὲ ἰδιαίτερη ἐποχὴ τῆς Βυζαντινῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Μουσικῆς.

        Θεωρεῖται μετὰ τὸ Δαμασκηνὸ καὶ τὸ Κουκουζέλη καὶ τὸν ᾿Ιωάννη Κλαδᾶ ὡς ἡ 4η πηγὴ τῆς Μουσικῆς.

(συνεχίζεται)

ΟΔΥΝΗΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ 1974. Θ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Παρόλο που εδώ και 49 χρόνια η Άγκυρα προωθεί τα σχέδιά της, αγνοώντας τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η διάθεση από μέρους μας καλής θέλησης δε σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τις βασικές αρχές δικαίου. Δε λησμονούμε την κατεχόμενη γη μας, τους ηρωικούς εγκλωβισμένους μας, την τραγική μοίρα των αγνοουμένων μας. Δε διαγράφουμε τα δικαιώματα των προσφύγων μας. Στην ιστορία μας δε διαθέταμε ποτέ υλική υπεροχή απέναντι στον αντίπαλό μας, αλλά ευψυχία και ποιότητα ανθρώπων. Η ελευθερία μας κερδήθηκε από τους αγώνες εμάς των ασθενέστερων απέναντι σε εχθρούς πάνοπλους. Αντί να γίνουμε έρμαια της μοίρας μας αρπάξαμε στη χούφτα την τύχη μας και κρατημένοι από την αρετή μας και την ελληνική φωνή μας επιζήσαμε ανόθευτοι και γνήσιοι μέσα στους ποικιλώνυμους δυνάστες μας. Και σήμερα, 49 χρόνια μετά την εισβολή, συνεχίζουμε τον αγώνα μας για τη σωτηρία της Κύπρου.

 

Συγκεντρωμένοι γύρω από τον κεντρικό άξονα της Πολιτείας μας να συσπειρωνόμαστε πρέπει και ν’ αντιτάσσουμε τείχος αδιάσπαστο, που να το συνθέτουν η αρετή και η ομόνοιά μας. Μόνο έτσι θα διαφυλάξουμε την Πολιτεία μας και μέσα σ’ αυτή τους εαυτούς μας, ωσότου οι λυτρωτικές φτερούγες της λευτεριάς ανοίξουν πάνω από την κατεχόμενη γη μας, από τη Μόρφου και την Κερύνεια ως την Αμμόχωστο και τον Απόστολο Ανδρέα.

 

Οραματιζόμαστε τη μέρα που η Κύπρος θα είναι τόπος χαράς, ειρήνης, ισονομίας και ευημερίας για όλους τους κατοίκους της.

 

    “Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν,

    θα’ ρθούνε, θα περάσουν.

    Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί”.

ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. IΓ΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸς ἀπαρτίζει καὶ συγκροτεῖ σαφέστατα καὶ τὸ ἐν ἐσχάτοις χρόνοις ἀναφανὲν “καινὸν καὶ σάπιον φροῦτο” τῆς λεγομένης “Νεοπατερικῆς” ἢ “Μεταπατερικῆς” “θεολογίας” (;;;)!

Ἂς μὴ ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι ὁ ἀδιάψευστος Λόγος τοῦ Εὐαγγελίου, ἀναφερόμενος στὴν ἐπανεμφάνηση κατὰ τοὺς Ἔσχατους Χρόνους, τοῦ θηρίου τῆς Παναιρέσεως τοῦ “διδύμου” Νικολαϊτισμός-Οἰκουμενισμός, εἶναι καὶ πάλιν σαφέστατος: Τελικῶς καὶ ἀμετακλήτως, «αὐτὸ τὸ θηρίο (τῆς συμπαιγνίας Νικολαϊτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ), εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει» (Ἀποκ. ιζ΄ 8).

Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «οὐ δέδεται» καὶ ἂς τὸ ἀκούσουν ὅσοι εἰσάγουν ἢ ὑποβοηθοῦν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο καὶ σὲ ὁποιονδήποτε βαθμὸ τὴν ἐπανεισβολὴ τῆς φοβερῆς αὐτῆς διδύμου Παναίρεσης ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Ἐκκλησίας!

Ὁ κάθε πιστὸς καὶ μάλιστα οἱ ἐντεταλμένοι ἐπὶ τούτου Ποιμένες, ἂς ἀναλάβωμεν ὁ καθένας μας, ἀπὸ τὸ ὅποιο “πόστο” εὐρισκόμεθα τὶς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εὐθύνες μας!

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Δ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Γ ε ώ ρ γ ι ο ς  ὁ  Κ ρ ὴ ς (+1816 μ.Χ.), περιώνυμος μουσικὸς καὶ συνθέτης, ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε νὰ ἁπλοποιήσῃ τὴ γραφὴ τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου.

        Π έ τ ρ ο ς  ὁ  Μ π ε ρ ε κ έ τ η ς (1750) ὁ πατέρας τῶν Καλοφωνικῶν εἱρμῶν, ὁ ὁποῖος σπούδασε στὴ Κωνσταντινούπολη καὶ ῞Αγιο ῎Ορος. ᾿Ονομάστηκε Μπερεκέτης, διότι ἔγραψε πάρα πολλοὺς (μπερεκὲτ Τουρκιστὶ) εἱρμοὺς καλοφωνικούς, οἱ ὁποῖοι ὠνομάστηκαν ἔτσι ἀπὸ τὴ γλυκύτητά τους.

        ᾿Ι ω ά ν ν η ς  ὁ  Τ ρ α π ε ζ ο ύ ν τ ι ο ς, ὁ ὁποῖος ἤκμασε γύρω στὰ μέσα τοῦ 18ου αἰώνα, ἄριστος μουσικός, ὁ ὁποῖος προέτρεπε τοὺς σύγχρονούς του μουσικούς, νὰ βροῦν σύστημα γραφῆς ἁπλούστερο καὶ μεθοδικώτερο.

        ᾿Εξέχουσα ὅμως θέση μεταξὺ αὐτῶν κατέχει ὁ Πέτρος ὁ Πελοποννήσιος.

(συνεχίζεται)

ΟΔΥΝΗΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ 1974. Η΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Είμαστε ανεξάρτητο Κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Οι Τούρκοι με δεκάδες χιλιάδες εποίκους προσπαθούν να αλλοιώσουν το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού μας και με δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα κατέχουν το μισό νησί μας και μας απειλούν με τη βία των όπλων. Η υποκρισία της τουρκικής πολιτικής εμπαίζει τη διεθνή κοινότητα ότι επιζητεί δήθεν λύση του κυπριακού. Όμως καμιά δίκαιη λύση δεν είναι δυνατή υπό την απειλή των όπλων και με τη ματοβαμμένη γραμμή Αττίλα να κρατεί μοιρασμένο στα δυο το νησί μας.

 

Με την ομόνοια καλούμαστε να γίνουμε δεινοί για τους εχθρούς μας “Από ομονοίης τα μεγάλα έργα. Ομονοίη τους πολέμους δικαίου κατεργάζεται”.

 

Γι’ αυτό απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρήσουμε την κρατική μας οντότητα είναι να συσπειρωνόμαστε ομονοούντες. Το δεν ξεχνώ πρέπει να γίνει τρόπος ζωής κι όχι μόνο σύνθημα επετειακό ή φραστικό σχήμα.

(συνεχίζεται)

ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. IΒ΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ σήμερα ἐπιδιωκόμενη διδασκαλία, ἀκόμα καὶ πρὸς ἀθῶα παιδιά, λεπτομερειῶν τῆς γενετήσιας πράξης, παραβλεπομένης βάναυσα τῆς συνολικῆς θεώρησης τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς ἑνιαίας ψυχοπνευματικοσωματικῆς ἀδιαχώριστης ἑνότητας.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ παρατηρούμενη στὶς μέρες μας πρόσδοση «συμμαρτυριῶν ἱερωσύνης» σὲ πρόσωπα ἀκατάλληλα καὶ μάλιστα ἔχοντα σὲ βάρος τους σοβαρὰ, ἀδιαμφισβήτητα καὶ συχνάκις πανθομολογούμενα ὁλοφάνερα καὶ ἀμετάκλητα (σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας) κωλύματα ἱερωσύνης, ἁπτόμενα καὶ σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ θεόπνευστοι Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἀδιαμφισβητήτως  ἀντίθετοι.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἀπολυτοποίηση, μέχρι καὶ «θεοποίηση» τῆς γενετήσιας λειτουργίας καὶ ὅλων τῶν συναφῶν μὲ αυτὴ παραμέτρων, παραβλέποντας τὸ σύνολο τῆς ψυχοσωματικοπνευματικῆς Δημιουργίας τοῦ ἑνιαίου ἀνθρωπίνου προσώπου.

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

(συνεχίζεται)

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Γ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

᾿Απὸ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμερα

ΟΙ  ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΙ  ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ  ΤΟ  ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

        Κατὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453 μ.Χ.) πρωτοψάλτης τῆς Ἁγίας Σοφίας ἦταν ὁ Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς   Μ π ο ύ ν η ς  ὁ Ἀ λ ι ά τ η ς,  ἔξοχος μουσικός, Λαμπαδάριος δὲ (δηλ. ἀριστερὸς ψάλτης) ὁ Μανουὴλ Χρυσάφης ὁ Παλαιός, διακεκριμένος μελοποιός. 

        Μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς ἄξιοι μνείας μελῳδοὶ εἶναι οἱ:

        Μ α ν ο υ ὴ λ  Χ ρ υ σ ά φ η ς  ὁ  ν έ ο ς (1660), ὁ ὁποῖος προαναφέρθηκε στοὺς θεωρητικούς.

        Γ ε ώ ρ γ ι ο ς  ῾Ρ α ι δ ε σ τ η ν ὸ ς (17ον αἰῶνα), ἄριστος μουσουργός.

        Δ α ν ι ὴ λ  ὁ  ἀ π ὸ  Τ υ ρ ν ά β ο υ (1789), ὁ ὁποῖος γνώριζε καλὰ καὶ τὴν κοσμικὴ μουσική.

        ᾿Ι ά κ ω β ο ς   ὁ  Π ρ ω τ ο ψ ά λ τ η ς (1740), πεπαιδευμένος καὶ λόγιος μουσικὸς καὶ ὑμνογράφος, γραμματέας τῶν Πατριαρχείων, ὁ ὁποῖος δίδαξε τὴν μουσικὴ στὴν Πατριαρχικὴ Σχολή. Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἔργων τοῦ ᾿Ιακώβου περίφημα εἶναι τὸ Δοξαστάριο, τὰ ᾿Ιδιόμελα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ ἀργὰ Κεκραγάρια, τὸ «῎Ηδη βάπτεται κάλαμος...» (τῆς Μεγάλης Πέμπτης), τὸ «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ...» τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, Δοξολογίες ἀργες κλπ.

(συνεχίζεται)

ΟΔΥΝΗΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ 1974. Ζ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Κατά το Θουκυδίδη “ου τείχη, ουδέ νήες αλλ’ άνδρες πόλις”, την πόλη ενισχύουν οι άνδρες και όχι η ισχύς των τειχών και των πλοίων. Και κατά τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο “το ισχυρόν φρόνημα είναι το ήμισυ της νίκης”. Με το ισχυρό φρόνημα λοιπόν επιβιώσαμε μέχρι σήμερα και νικήσαμε με την αναλλοίωτη ελληνική μας ταυτότητα. Με τη γλώσσα και τις παραδόσεις μας μάθαμε την τέχνη της επιβίωσης μέσα στις όποιες εθνικές φουρτούνες. Μια συνέχεια 100 γενεών Ελλήνων μετέφεραν η μια στην άλλη το όραμα της ελευθερίας και με όλες εκείνες τις πανίσχυρες δυνάμεις του Γένους, την πίστη στο Θεό, την αγωνιστικότητα και τη μαρτυρική καρτερία εξακολουθούμε σήμερα να συνιστούμε λαό ιστορικό στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης.

 

(συνεχίζεται)

ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. IΑ΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ὅλες οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες, ἄσχετα μὲ τὸ ποιὸς τὶς ἐκφράζει αὐτές, ποὺ ἀμφισβητοῦν βασικότατα Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως π.χ. ὅτι ἡ ἔναρξη τῆς ἀνθρώπινης Ὕπαρξης ἀρχίζει ἀμέσως ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς «σύλληψης», δηλαδὴ ἀπὸ τὴν πρωταρχικὴ στιγμὴ τῆς ἑνώσεως ἀνδρικοῦ σπέρματος καὶ γυναικείου ᾠαρίου. Αὐτοὶ ποὺ διακηρύσσουν τέτοια φοβερὴ καὶ σαφέστατα ἀντίχριστη πλάνη, ἠκούσθηκαν δυστυχῶς νὰ ἐκφράζωνται καὶ μὲ “εἰρωνικοὺς καγχασμούς”, φορτισμένους μὲ ἑωσφορικὴ αὐτοπεποίθηση καὶ προπαντῶς μὲ ἀμετανόητο ὕφος (καθ᾽ ὅσον ὅσα αἱρετικὰ μετὰ παρρησίας δημοσίως ἐξέφρασαν, οὐδέποτε ἠκούσθησαν καὶ πάλιν δημοσίως νὰ τὰ ἀποκηρύξουν ὥστε νὰ ἐκφράσουν τὴν δέουσαν δημόσιάν τους μεταμέλειαν), συμπαρασύροντες, ἑκόντες-ἄκοντες, καὶ εὐκολοπίστους, καλοπροαιρέτους κάποιους ὀπαδούς τους, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, σὲ δολοφονίες ἐμβρύων!!! Τέτοιες ἀντιεκκλησιαστικὲς καὶ αἱρετικὲς θεωρίες καθίστανται πιθανῶς (ὡς μὴ ὤφειλαν), εὔκολες ἀφορμὲς καὶ εὔκολος δρόμος γιὰ φόνους ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων. Γιὰ ὅσους μάλιστα ἐπιζητοῦν τὸ εὔκολο “ἄλλοθι”, κρυβόμενοι πίσω ἀπὸ λόγους τάχα καταξιωμένων “γερόντων”. Ἐννοοῦμε δηλαδὴ κάποιους ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προχωροῦν ἐπιπολαίως σὲ τέτοια ἐγκλήματα, βασιζόμενοι στὶς θεωρίες θεωρουμένων ἴσως καὶ “ἐκκλησιαστικῶν προσώπων”, τὰ ὁποῖα ὅμως πρόσωπα, δυστυχῶς, καὶ στὸ προκείμενο θέμα ἔχουν σαφέστατα αἱρετικὲς ἀπόψεις. Ὑπενθυμίζουμε τὸ φοβερὸ χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐὰν κανεὶς κηρύττῃ σὲ σᾶς εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ σᾶς κηρύττω καὶ τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὸ μόνιμο καὶ διαχρονικὸ θεόπνευστο φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος καὶ χωρισμένος ἀπὸ τὸ Χριστό» (Γαλ. α΄ 8-9).

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

(συνεχίζεται)

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Β΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

8.  ΑΛΛΟΙ  ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ  ΤΟΥ  ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

        ῎Αλλοι θεωρητικοὶ τοῦ Βυζαντίου πρὶν ἀπὸ τὸΜιχαὴλ Βρυέννιο ἦσαν οἱ πιὸ κάτω προαναφερθέντες, δηλαδή:

        1. Ἐ φ ρ α ὶ μ  ὁ  Σ ῦ ρ ο ς (4ος αἰώνας), ὁ ὁποῖος ἔγραψε τὰ νεύματα.

        2. Ἰ ω ά ν ν η ς  ὁ Δ α μ α σ κ η ν ὸ ς (8ος αἰώνας), ὁ ὁποῖος ἔγραψε Γραμματικὴ τῆς Μουσικῆς.

        3. Ἰ ω ά ν ν η ς  ὁ  Γ λ υ κ ὺ ς  (10ος αἰώνας), ποὺ ἔγραψε προπαιδεία πρὸς ἐκγύμναση τῶν ἀρχαρίων στὸ διατονικὸ γένος.

        4. Μ ι χ α ὴ λ  ὁ  Ψ ε λ λ ὸ ς (11ος αἰώνας), ποὺ ἔγραψε σύγγραμμα γύρω ἀπὸ τὴ Μουσική, ὅπου συνάθροισε καὶ ἑρμήνευσε λέξεις τῆς μουσικῆς ἐπιστήμης καὶ ὁρισμοὺς κανόνων μελοποιΐας.

        5. Ἰ ω ά ν ν η ς  ὁ  Κ ο υ κ ο υ ζ έ λ η ς (1100), ποὺ ἔγραψε τὸν μέγιστο Κυκλικὸ τροχό.

        Μετὰ ἀπὸ τὸ Μιχαὴλ Βρυέννιο οἱ πιὸ κάτω:

        1. Μ α ν ο υ ὴ λ  Χ ρ υ σ ά φ η ς  ὁ νέος (1660). Πρωτοψάλτης τῆς Μεγάλης ᾿Εκκλησίας, τὸ φωτεινότερο σημεῖο στὸ σκοτάδι τῆς ἐποχῆς μετὰ τὴν ἅλωση. ῎Εγραψε προπαιδεία, δηλαδὴ μέθοδο πρὸς ἐκγύμναση τῶν ἀρχαρίων.

        2. Χ ρ ύ σ α ν θ ο ς  ὁ  ἐ κ  Μ α δ ύ τ ω ν (1814). Συνέταξε τὸ μικρὸ καὶ Μέγα Θεωρητικό.

(συνεχίζεται)

ΟΔΥΝΗΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ 1974. Ζ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Από τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας, οπότε με την εγκατάσταση Αχαιών αποίκων στην Κύπρο το νησί μας εξελληνίστηκε φυσικά και αβίαστα, ο ελληνισμός άκμαζε ως κεντρικός αδιάσπαστος πυρήνας, παρά τα αλλεπάλληλα εχθρικά ρεύματα, που κατά καιρούς μας απείλησαν. Ο ελληνικός πολιτισμός επιβίωσε στο νησί μας για εκατό γενιές και αναπτύχθηκε σταθερά και αδιάλειπτα αποτελώντας πολιτιστική προέκταση του μητροπολιτικού ελληνισμού. Γι’ αυτό και ο Άγγλος ιστορικός J. Bury αναφέρει πως “η Κύπρος σε κάποιες φάσεις της κλασικής εποχής υπήρξε περισσότερο Ελλάδα από την ίδια Ελλάδα, όπως καταμαρτυρούν έργα αρχιτεκτονικής, γλυπτικής, κεραμικής, μικροτεχνίας και λογοτεχνίας”.

(συνεχίζεται)

ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. I΄.

Κείμενο ὑπὸ τοῦ Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

• Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν ὅλα τὰ ἐκκολαπτόμενα καὶ λεγόμενα «σύμφωνα συμβιώσεως», τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα πρὸς τοὺς νόμους καὶ τὴν ὁμόφωνη διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφὴς καὶ ὅλων τῶν ἁγίων. Ἂς μὴν ἀναζητοῦμε στὴ συνέχεια ἄλλες αἰτίες γιὰ τὰ ἐπακολουθοῦντα ἐπερχόμενα ποικίλα δεινὰ τῶν τέτοιων παραβάσεων.

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι τάχα δὲν ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα ἡ σύναψη πολλαπλῶν, ἐναλλασσομένων, παράλληλων, καὶ ποικίλων ἄλλων «σχέσεων» καὶ «δεσμῶν».

• Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι οἱ πάσης φύσεως ἢ καὶ παραφύσεως προγαμιαῖες ἢ καὶ ἐξωγαμιαῖες σχέσεις καὶ δεσμοί.

• Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν τὰ αἰσχρὰ θεάματα, ποὺ ἔγιναν πλέον καθεστώς, ὑποβοηθούσης καὶ τῆς κακῆς χρήσεως, τῆς καταχρήσεως καὶ παραχρήσεως τῆς τεχνολογίας, ἡ ὁποία ἐξελίσσεται ραγδαία, συμπαρασύρουσα (μαζὶ μὲ τὰ ὅποια καὶ ὅσα καλὰ ἀσφαλῶς ἔχει), σὲ κατρακυλίσματα πρὸς ἀπώλεια καὶ καταστροφή. Ὅλα αὐτὰ ἀπεργάζονται βαθμιαία τὴν κατασκευὴ πνευματικῆς φύσεως “ὑδρογονοβόμβας”, ἑτοίμης νὰ ἐκραγῇ στὰ θεμέλια τῆς Κοινωνίας.

Περιοδικὸ "Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, σσ. 968-981.

(συνεχίζεται)