Η ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ. Ε΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

    H αξία του σώματος όμως, αναδείχνεται από τη τάξη της Εκκλησίας μας, να κηδεύεται το νεκρό σώμα με ειδική Ακολουθία, τη νεκρώσιμη ακολουθία, που αποτελεί τη δραματικότερη Ακολουθία, της οποίας  τη διάταξη και το περιεχόμενο το είδαμε στην εισαγωγή της παρούσας μελέτης. Επειδή η Εκκλησία σέβεται το σώμα, τον τάφο και τα λείψανα του κεκοιμημένου, απαγορεύει την καύση ή την αποτέφρωσή του, διότι και σε περίπτωση αγιοκατάταξης του νεκρού, τα λείψανα θεωρούνται ότι έχουν και μεταδίδουν τη θεία χάρη. Λέγει σχετικά ο Μ. Βασίλειος: «...τίμια τά λείψανα τῶν ὁσίων...λαμβάνουν...μετουσίαν ἁγιασμοῦ ἐκ τῆς ἐν τῷ σώματι παρεδρευούσης χάριτος»[1]. Διότι τα χαριτόβρυτα λείψανα των Αγίων και μαρτύρων είναι πηγή χάριτος γι’αύτό και ευωδιάζουν ή μυροβλύζουν ή θαυματουργούν. Ο ιερός Χρυσόστομος για να καταδείξει τη δύναμη των λειψάνων των μαρτύρων αναφέρει ότι οι δαίμονες φοβούνται τα μαρτυρικά λείψανα και τους τάφους τους και τους αποφεύγουν και φεύγουν μακριά από αυτούς σαν να υπάρχει φωτιά, δηλαδή καίγονται από τα λείψανα των Αγίων[2]. Έτσι η Εκκλησία τιμά και προσκυνά τα ιερά λείψανα των Αγίων, καλώντας τους πιστούς να τα προσκυνούν και τοποθετώντας τα στην Αγία Τράπεζα κατά τα εγκαίνια ενός ναού, όπου τελείται σε κάθε λειτουργία το Μυστήριο της θείας  Ευχαριστίας.

(συνεχίζεται)

---

[1] Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Περί τῆς ἀνθρώπου κατασκευῆς, P. G. 30, 112.

[2] ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εἰς τήν ἁγίαν μεγαλομάρτυρα Δροσίδα...,P. G. 50, 685-686.