2.2.8. Τι γίνεται με τις ψυχές των εμβρύων που πεθαίνουν πρίν τη γέννησή τους και των « πρό ὥρας ἀφαρπαζομένων νηπίων»[1]; Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

     Για τα βαπτισμένα νήπια που πεθαίνουν, η Εκκλησία τελεί την κηδεία τους και, όπως προαναφέραμε, η νεκρώσιμη ακολουθία για τα νήπια διαφέρει από αυτήν των ενηλίκων μελών της. Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, αφού έχομε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της νεκρώσιμης ακολουθίας των νηπίων, ξεκάθαρη τοποθέτηση του ίδιου του Χριστού, σε σχέση με τα «παιδία» και τη βασιλεία των ουρανών. Αναφέρει το Ευαγγελικό ανάγνωσμα: «...Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καί μή κωλύετε αὐτά∙ τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅς ἐάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μή εἰσέλθη εἰς αὐτήν...»[1]. Επομένως, ο Χριστός προβάλλει ως πρότυπο εισόδου στη βασιλεία των Ουρανών τα παιδία, τα μικρά βρέφη και νήπια, που τα διακρίνει η καθαρότητα και αγνότητα, η ακακία και η μη βίωση των συνεπειών του προπατορικού αμαρτήματος, των παθών και της αμαρτίας. Έτσι τα μικρά παιδιά που πεθαίνουν βαπτισμένα είναι βέβαιο ότι θα κληρονομήσουν τη βασιλεία των Ουρανών, όπως το βεβαιώνει και η ευχή που διαβάζει ο ιερέας στη νεκρώσιμη ακολουθία για τα νήπια, μετά το Ευαγγελικό ανάγνωσμα:«Ὁ φυλάσσων τά νήπια, Κύριε, ἐν τῷ παρόντι βίῳ, ἐν δέ τῷ μέλλοντι διά τό τῆς γνώμης ἁπλοῦν καί ἀνεύθυνον, τούς Ἀβραμιαίους κόλπους ἀποπληρῶν, καί φωτοειδέσι τόποις κατασκηνῶν, ἐν οἷς αὐλίζεται τῶν δικαίων τά πνεύματα...»[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Λουκ. 18, 15-17, 26-27.

[2] Μικρόν Εὐχολόγιον σ. 233.