Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς Δ΄.

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ»

Μετὰ λύπης μου, ἀπὸ ὅσους φιλενωτικοὺς ἔχω γνωρίσει, δὲν εἶδα νὰ ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματικὴ οὔτε φλοιό. Ξέρουν ὅμως νὰ ὁμιλοῦν γιὰ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεόν, διότι δὲν Τὸν ἔχουν ἀγαπήσει».

Λόγος χωρὶς ἐμπάθεια, χωρὶς φανατισμὸ καὶ μισαλλοδοξία. Λόγος ὅμως σαφής, ξεκάθαρος, ἀληθινός, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ προφητικὴ παρρησία καὶ τόλμη. Ἕνας ἁπλὸς μοναχὸς ποὺ θεωρεῖ ὅτι δὲν εἶναι «οὔτε ἅγιος οὔτε θεολόγος», ἐνῶ καὶ ἅγιος εἶναι καὶ θεολόγος ἀποδεικνύεται, γράφει μὲ φρόνημα ταπεινό, μὲ βαθὺ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, μὲ σεβασμὸ καὶ τιμὴ καὶ γιὰ τὸν ἐκτραπέντα «πατέρα μας», τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα.

Ἕνας τέτοιος λόγος συγκινεῖ τὶς ψυχές μας, φωτίζει τοὺς δρόμους μας καὶ διδάσκει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ ὅραμα «τῆς τῶν πάντων ἐνώσεως».

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ γράφτηκε ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ ὁσίου Παϊσίου, πέρασαν περίπου πενήντα χρόνια.

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Ε΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ο απόστολος των εθνών Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του σκιαγραφεί το πώς πρέπει να ζει ο πιστός μεταξύ των άλλων χριστιανών. Προτρέπει λοιπόν τους χριστιανούς να εύχονται για εκείνους, που τους καταδιώκουν και να εύχονται πάντοτε και να λέγουν καλά λόγια για όλους και να μη καταρώνται[1]. Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του ο Παύλος αναφέρει ότι την ώρα που όσοι απιστούν στο ευαγγέλιο τους βρίζουν και τους περιγελούν, αυτοί εύχονται αγαθά γι’ αυτούς. Ενώ τους καταδιώκουν, δεικνύουν ανοχή προς τους διώκτες τους[2]. Παραδέχεται ο απόστολος Παύλος ότι είναι ο πιο μικρός από όλους τους αποστόλους και δεν είναι άξιος να λέγεται απόστολος, διότι κατεδίωξε την Εκκλησία του Θεού[3]. Στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του ο Παύλος περιγράφει τις δυσκολίες των αποστόλων στο έργο τους, λέγοντας ότι οι απόστολοι καταδιώκονται από τους ανθρώπους, αλλά δεν εγκαταλείπονται ποτέ από τον Θεό[4]. Περιγράφοντας τη διδασκαλία και το αποστολικό έργο του ο Παύλος στους Γαλάτες και αναφέροντας ότι το έργο αυτό προέρχεται από τον Θεό, παραδέχεται ότι κατεδίωκε υπερβολικά την Εκκλησία του Θεού και προσπαθούσε να την καταστρέψει[5]. Οι χριστιανοί άκουαν συνεχώς ότι έκείνος, που άλλοτε τους κατεδίωκε, τώρα κηρύττει την πίστη, την οποία άλλοτε προσπαθούσε να αφανίσει[6].

(συνεχίζεται)

[1] «Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε». Ρωμ. ιβ΄, 14.

[2] «λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα». Α΄ Κορ. δ΄, 12.

[3] «ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὅς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθε ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν του Θεοῦ». Α΄ Κορ. ιε΄, 9.

[4] «διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι». Β΄ Κορ. δ΄, 9.

[5] «καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ και ἐπόρθουν αυτήν». Γαλ. α΄, 13.

[6] Γαλ. α΄, 23.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς Γ΄.

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ»

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Θὰ ἤθελα νὰ ζητήσω συγγνώμην ἐν πρώτοις ἀπ᾽ ὄλους, ποὺ τολμῶ νὰ γράψω κάτι, ἐνῶ δὲν εἶμαι οὔτε ἅγιος οὔτε θεολόγος. Φαντάζομαι ὅτι θὰ μὲ καταλάβουν ὄλοι ὅτι τὰ γραφόμενά μου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνας βαθύς μου πόνος διὰ τὴν γραμμὴν καὶ κοσμικὴν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ.κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπικὴ Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δὲν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη, ποὺ ἀκούστηκε ἀπὸ τὴν Πόλι, βρῆκε ἀπήχησι σὲ πολλὰ παιδιά του, ποὺ τὴν ζοῦν εἰς τὰς πόλεις. Ἄλλωστε αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας: οἰκογένεια νὰ χάση τὸ ἱερὸ νόημά της ἀπὸ τέτοιου εἴδους ἀγάπες, ποὺ ὡς σκοπὸν ἔχουν τὴν διάλυσιν καὶ ὄχι τὴν ἕνωσιν…

Μὲ τέτοια περίπου κοσμικὴ ἀγάπη καὶ ὁ Πατριάρχης μας φθάνει στὴ Ρώμη. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ δείξη ἀγάπη πρῶτα σὲ μᾶς τὰ παιδιά του καὶ στὴ Μητέρα μας Ἐκκλησία, αὐτός, δυστυχῶς, ἔστειλε τὴν ἀγάπη του πολὺ μακριά. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ἀναπαύση μὲν ὄλα τὰ κοσμικὰ παιδιά, ποὺ ἀγαποῦν τὸν κόσμον καὶ ἔχουν τὴν κοσμικὴν αὐτὴν ἀγάπην, νὰ κατασκανδαλίση ὅμως ὄλους ἐμᾶς, τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρὰ καὶ μεγάλα, ποὺ ἔχουν φόβον Θεοῦ.

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Δ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ο πρωτομάρτυρας και αρχιδιάκονος Στέφανος στην απολογία του προς τους αρχιερείς ερωτά τους εβραίους «ποιο από τους προφήτες δεν κατεδίωξαν οι πρόγονοί σας; Και εφόνευσαν εκείνους, που προανήγγειλαν τον ερχομό του Μεσσίου, ο οποίος υπήρξε ο απολύτως αναμάρτητος και κατ’ εξοχήν δίκαιος και του οποίου τώρα εσείς έχετε γίνει προδότες και φονείς»[1].

          Ο απόστολος των εθνών Παύλος, προτού ακόμη γίνει η μεταστροφή του στον Χριστό και ενώ πήγαινε προς τη Δαμασκό για να καταδιώξει τους χριστιανούς, άστραψε γύρω του ουράνιο φως, και εξ αιτίας της εκθαμβωτικής λάμψης έπεσε κατά γης. Άκουσε δε φωνή, που του έλεγε: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;»[2]. Και πράγματι, ο Παύλος, προτού γίνει η μεταστροφή του στον Χριστό, υπήρξε δεινός διώκτης των χριστιανών. Στον λόγο του ο Παύλος προς τους Ιουδαίους των Ιεροσολύμων παραδέχθηκε ότι απέδειξε ότι είχε ζήλο για τον Θεό και τον νόμο και ότι αυτός ήταν, που κατεδίωξε την πίστη και τον δρόμο αυτό της χριστιανικής ζωής μέχρι θανάτου, και έδενε με αλυσίδες τους χριστιανούς και παρέδιδε στις φυλακές και άνδρες και γυναίκες[3]. Στην απολογία του προς τον βασιλιά Αγρίππα ο απόστολος Παύλος παραδέχεται ότι σε όλες τις συναγωγές, όπου οδηγούντο προς δίκη οι χριστιανοί, σε πολλές περιπτώσεις τους τιμωρούσε με ραβδισμούς και προσπαθούσε να τους εξαναγκάσει να βλασφημήσουν το όνομα του Ιησού. Επειδή με πολλή μανία παραφερόταν εναντίον των χριστιανών, τους κατεδίωκε ακόμη και μέχρι των πόλεων, οι οποίες είναι έξω από τα σύνορα της Ιουδαίας[4].

(συνεχίζεται)

[1] Πράξ. ζ΄, 52.

[2] Πράξ. θ΄, 4. Πρβλ. Πράξ. κβ΄, 8.

[3] Πράξ. κβ΄, 4.

[4] Πράξ. κστ΄, 11.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς Β΄.

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ»

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Παραθέτουμε στὴ συνέχεια ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ ὅσιος Γέροντας τὸ 1969, τότε ποὺ ἄρχιζαν τὰ πρῶτα τολμηρὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα καὶ ἡ ἐπικίνδυνη προσέγγιση Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, καὶ τὴν ὁποία ἀπηύθυνε στὸν ἀείμνηστο ἀρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ἰδρυτὴ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἐνώσεως (Π.Ο.Ε.):

«Σεβαστὲ πάτερ Χαράλαμπε,

Ἐπειδὴ βλέπω τὸν μεγάλον σάλον ποὺ γίνεται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καὶ τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου μετὰ τοῦ Πάπα, ἐπόνεσα κι ἐγὼ ὡς τέκνον Της καὶ ἐθεώρησα καλόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσευχές μου, νὰ στείλω κι ἕνα μικρὸ κομματάκι κλωστὴ (ποὺ ἔχω ὡς φτωχὸς μοναχὸς) διὰ νὰ χρησιμοποιηθῆ καὶ αὐτό, ἔστω καὶ γιὰ μιὰ βελονιά, διὰ τὸ πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας…

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Γ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Στις «Πράξεις των Αποστόλων» ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται ότι θεράπευσε ένα άνθρωπο, ο οποίος ήταν χωλός εκ γενετής. Τότε οι ιερείς, ο ιερέας, που ήταν επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι, αγανάκτησαν επειδή οι απόστολοι δίδασκαν τον λαό και κήρυτταν την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Έβαλαν λοιπόν τα χέρια τους πάνω στον απόστολο Πέτρο και Ιωάννη, τους συνέλαβαν και τους έθεσαν υπό επιτήρηση στη φυλακή, για να τους δικάσουν την αυριανή μέρα. Την επομένη μέρα συνήχθησαν οι άρχοντες των Ιουδαίων, οι πρεσβύτεροι, οι γραμματείς και οι αρχιερείς Άννας, Καϊάφας, Ιωάννης και Αλέξανδρος. Μπροστά σε όλους αυτούς ο απόστολος Πέτρος έδωσε τη μαρτυρία Χριστού. Οι άρχοντες των Ιουδαίων όμως δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι στους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, διότι ο λαός, εξ αιτίας τους θαύματος, είχε πιστέψει στους λόγους των αποστόλων. Τους παρήγγειλαν λοιπόν να μην διδάσκουν στο όνομα του Ιησού Χριστού. Οι δύο απόστολοι όμως ομολόγησαν στους άρχοντες ότι είναι δίκαιο να υπακούομε στον Θεό παρά στους ανθρώπους[1].

(συνεχίζεται)

[1] Πράξ. δ΄, 1-22.

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς Α΄.

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ»

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ βαθιὰ συγκίνηση ἀκούσαμε οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς 13ης Ἰανουαρίου 2015 γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς ὁσιακῆς μορφῆς τοῦ συγχρόνου ἁγιορείτου ἀσκητοῦ εἶχε ἤδη ἁπλωθεῖ σ᾽ ὄλο τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο, καὶ ἡ ἁγιότης του ἦταν βαθιὰ πεποίθηση τῆς συνειδήσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Κτύπησαν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν! Δόξασαν μὲ χαρὰ τὸν Θεὸ οἱ ψυχὲς τῶν πιστῶν. Προσκυνοῦμε πλέον τὴν ἁγία εἰκόνα του, ζητοῦμεν τὶς πρεσβεῖες του, διηγούμαστε τὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῶν προσευχῶν του.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος (1924-1994) λίγα γράμματα ἤξερε, δὲν ἦταν σπουδαγμένος θεολόγος, δὲν φοίτησε σὲ ἀκαδημαϊκὲς σχολές. Σπούδασε στὸ Πανεπιστήμιο τῆς ἐρήμου, ἔζησε τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή, καλλιέργησε τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἔγινε ὁ θεολόγος τοῦ βιώματος καὶ τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἁπλὸς λόγος του, ὅταν ἀναφέρεται στοὺς σύγχρονους ἀγῶνες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀποπνέει τὸ ἄρωμα τῆς πατερικῆς Παραδόσεως καὶ εὐφραίνει τὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».