ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, ΛΑ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

378. ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΜΑΡΚΙΩΝΑ

Γιὰ τοὺς γνήσιους καὶ νόθους κληρικοὺς

        Αὐτὸς ποὺ λαμπρύνεται ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῶν ἔργων του, αὐτὸς εἶναι γνήσιο κόσμημα τῆς ἱερωσύνης, ἐκεῖνος ὅμως ποὺ χωρὶς νὰ φέρει μέσα του τὰ γνωρίσματα τῆς ἀξίας, ὑποκρινόμενος εὐπρέπεια ξένη, καμαρώνει μόνο μὲ τὴν τιμή, αὐτὸς ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ἔχει πεταχθεῖ στοὺς νόθους. Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ θεοφιλὴς Ἑρμογένης εἶχε ἐπιβεβαιωμένη τὴν ἀξία του καὶ μὲ τὴν ἀρετὴ (γιατὶ τὸ καθένα ἀπὸ τὰ δύο ἔσπευσε πρὸς τὸ συγγενικό του, ὁ κόσμος τῆς ἱερωσύνης δηλαδὴ ἀναζήτησε τὸν ἄξιο, καὶ ἡ διάκριση στὴν ἀρετὴ τὴν ἀπαραίτητη ἀπὸ τὴ θεία χάρη ὁλοκλήρωση),ὁ θεομίσητος ὅμως, ὅπως έχει γράψει, Εὐσέβιος στερούμενος τὴν ἀρετή, καμαρώνει μὲ μόνη τὴν ἱερωσύνη, ὁ Ἑρμογένης ἐγκωμιάζεται ἀπὸ ὅλους ἐπειδὴ πρόσφερε καὶ τὴν προαίρεση ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀξία του, ἐνῶ ὁ Εὐσέβιος κατηγορεῖται ὡς νόθος καὶ ὅτι εἰσχώρησε μὲ τὴ βία σὲ κληρονομία ποὺ ἀπὸ πουθενὰ δὲν τοῦ ταίριαζε[1].

 

379. ΣΤΟΝ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟ ΔΩΡΟΘΕΟ

Ὅτι δνους ﷽﷽﷽﷽﷽ὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζομε τὴν ἱερωσύνη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἰσπήδησαν σ᾽ αὐτὴν ὡς ἐπιδρομεῖς

        Μὴ χαρακτηρίζεις αὐτοὺς ποὺ μόλις μετὰ δυσκολίας καὶ μὲ μύριους ἀγῶνες κατόρθωσαν τνους ﷽﷽﷽﷽﷽ὴν ἀρετὴ καὶ μυνους ﷽﷽﷽﷽﷽ήθηκαν στὴν ἄμεμπτη ἱερωσύνη, κρίνοντάς τους ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἰσπήδησαν σ᾽ αὐτὴν μὲ ἐπιδρομή, ἀλλ᾽ ἐκείνους βέβαια νὰ τοὺς ἀνακηρύττεις, ἐνῶ αὐτοὺς νὰ τοὺς ἀποκηρύττεις. Γιατὶ σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν πηγαίνουν μὲ τὶς ἴδιες προϋποθέσεις στὰ ἴδια δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀποδίδουμε τὰ ἴδια, ἀλλὰ αὐτοὺς ποὺ ἔλαβαν τὴν ἱερωσύνη ὡς ἔπαθλο τῆς ἀρετῆς τους πρέπει νὰ τοὺς ἐγκωμι

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽οάζουμε καὶ νὰ τοὺς μακαρίζουμε, ἐνῶ ἐκείνους ποὺ τόλμησαν νὰ ὁρμήσουν σ᾽ αὐτήν, αὐτὸ πῶς νὰ τὸ πῶ, πρέπει νὰ τοὺς κατηγοροῦμε καὶ νὰ τοὺς ἐλεοῦμε, γιατί, παραβλέποντας τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὸ θεῖο λειτο

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ούργημα καὶ ἀφοῦ περιφρόνησαν τὴν ὁσιώτατη καὶ περίλαμπρη ἐπὶ πολλὰ χρόνια ὑπομονὴ τῶν ἐνάρετων κόπων τῆς ἀρετῆς καὶ παρέβλεψαν καὶ τοὺς ἄλλους θεσμοὺς καὶ τὶς ἄλλες ἱεροτελεστίες ποὺ ἐπιβάλλονται ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πολιτεία, θεώρησαν ἐπαρκῆ γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὴ χειροτονία, γιὰ τὴν ὁποία καὶ μόνο καμαρώνουν καὶ ἐπιτίθενται ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ζοῦν σωστά[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 5, Ἐπιστολὲς βιβλίο Ε΄, Ἐπιστολὲς Α΄. ΦΞΘ, (μτφρ.Παναγιώτης Παπαευαγγέλου), ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 323-325.

[2] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 5, Ἐπιστολὲς βιβλίο Ε΄, Ἐπιστολὲς Α΄. ΦΞΘ, (μτφρ.Παναγιώτης Παπαευαγγέλου), ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 325.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, Λ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

21. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΛΕΟΝΤΙΟ

Γιὰ τὴ μετάπτωση τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος ἀπὸ ἱερωσύνη σὲ τυραννίδα καὶ ἀπὸ οἰκονομία σὲ δεσποτεία

Πραγματικά, ὅπως ἔγραψες, εἰσχώρησαν στὴν Ἐκκλησία πολλὲς ταραχές. Γιατί, ὅπου κηρύσσεται τὸ ὄνομα τῆς εἰρήνης, ἐκεῖ παρουσιάζονται καὶ τὰ ἔργα τοῦ πολέμου. Καὶ αὐτὰ συμβαίνουν ἀπὸ τὸ ὅτι ἔχουν κάνει πολλὰ καὶ κάθε εἴδους σφάλματα αὐτοὶ στοὺς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τὸ διδακτικὸ ἀξίωμα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀφήνοντας τὰ ἄλλα, θὰ ἀναφέρω μόνο ἕνα, στὸ ὁποῖο ἀποβλέπουν ὅλα, ἔντιμο καὶ μεγάλο καὶ ἐξαίρετο πρᾶγμα, τὸ ὁποῖο ἔκανε τοὺς ὁμίλους τῶν ἀποστόλων νὰ εἶναι σὰν φωστῆρες σ᾽ ὅλη τὴν οἰκουμένη, καὶ τὸ ὁποῖο, ἐπειδὴ τώρα παραμελήθηκε, γέμισε τὶς Ἐκκλησίες σύγχυση. Καὶ ποιὸ εἶναι αὐτό; Θὰ τὸ πῶ μὲ θάρρος, ἄλλωστε δὲν θὰ μποροῦσα νὰ κάνω διαφορετικά, ὅτι δηλαδὴ τότε στὴν ἱερωσύνη προωθοῦνταν οἱ φιλάρετοι, ἐνῶ τώρα οἱ φιλάργυροι. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ ἀπέφευγαν τὸ ἀξίωμα ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους του, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ ὁρμοῦν σ᾽ αὐτὸ γιὰ τὴν μεγάλη ἀπόλαυση. Τότε προωθοῦνταν ἐκεῖνοι ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴν ἑκούσια ἀκτημοσύνη τους, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ χρηματίζονται ἀπὸ ἑκούσια πλεονεξία. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν μπροστὰ στὰ μάτια τους τὸ θεῖο δικαστήριο, ἐνῶ τώρα αὐτοὶ ποὺ οὔτε κἂν τὸ σκέφτονται αὐτό. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ δέχονταν πλήγματα, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἐπιφέρουν πλήγματα. Καὶ γιατὶ πρέπει νὰ λέγω πολλά; Τὸ ἀξίωμα ξέπεσε ἀπὸ ἱερωσύνη σὲ τυραννία, ἀπὸ ταπεινοφροσύνη σὲ ὑπερηφάνεια, ἀπὸ νηστεία σὲ ἀπόλαυση, ἀπὸ διαχείριση σὲ δεσποτεία. Γιατὶ δὲν φροντίζουν νὰ διοικήσουν ὡς διαχειριστές, ἀλλὰ νὰ οἰκειοποιοῦνται σὰν δεσπότες. Αὐτὰ βέβαια δὲν εἰπώθηκαν ἐναντίον ὅλων, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν ἐνόχων. Γιατὶ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μὲ ἀποστολικὸ τρόπο, ἀλλὰ δὲν τολμοῦν ν᾽ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ εἶναι μόνο γι᾽ αὐτὸ ἀξιόμεμπτοι, ἐπειδὴ φοβοῦνται τὸ πλῆθος τῶν ἀκολάστων, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴ διόρθωσή τους, ὅσο βέβαια ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτούς[1].

(συνεχίζεται) 

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 5, Ἐπιστολὲς βιβλίο Ε΄, Ἐπιστολὲς Α΄. ΦΞΘ, (μτφρ.Παναγιώτης Παπαευαγγέλου), ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 31-33.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KΘ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

436. ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΖΩΣΙΜΟ

Ἐπιτιμητική.

        Εἶναι βέβαια φοβερὸ τὸ νὰ κυριευθεῖ ἀπὸ τὴν καλοπέραση καὶ λαγνεία ἕνας ἄνθρωπος ποὺ νομίζει ὅτι ὁπωσδήποτε ἀνήκει στὴν ἱερωσύνη, τὸ πιὸ ἀποτρόπαιο ἀπὸ ὅλα ὅμως εἶναι ἐκεῖνο, ὅτι ἐνῶ κάνεις αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ βέβηλοι καὶ καταραμένοι, μὲ τὸ νὰ φαίνεσαι ὅτι ἔχεις ἱερωσύνη, σφετερίζεσαι τὴ δόξα αὐτῆς[1].

12. ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΖΩΣΙΜΟ

Προτροπὴ πρὸς ἀποφυγὴ τῆς ἀσέλγειας καὶ ἐπιδίωξη τῆς ἀρετῆς

Πολλοὶ (γιατὶ τὸ νὰ πῶ ὅλοι, ἴσως κάνει τὸν λόγο σκληρόν), σὲ διακωμωδοῦν πολὺ φοβερὰ καὶ σκληρά, οἱ ὁποῖοι εὔχομαι νὰ μὴ ἀληθεύουν. Ἐπειδὴ ὅμως καὶ ὁ γνήσιος ἀδελφός σου, θρηνώντας καὶ ὁλοφυρόμενος μοῦ ἀνέφερε τὰ ἴδια, γιὰ νὰ μὴ πῶ καὶ χειρότερα, παρακαλώντας με θερμὰ νὰ σὲ ἀνασύρω, ἂν εἶναι δυνατόν, ἀπὸ τὸν βοῦρκο τῆς σαρκικῆς ἀπόλαυσης, μαζὶ μὲ νους﷽﷽﷽﷽﷽﷽ζμλΒΥΤΕΡΟ ΖΩΣΙΜΟτὸν ὁποῖο γέρασες γιὰ τὸ κακὸ τῆς κεφαλῆς σου, μὴ ὑπακούοντας σὲ ἐκεῖνον ποὺ συμβούλεψε νὰ μὴ ἐπιχειροῦμε νὰ θεραπεύουμε ἐκείνους ποὺ ἐξουσιάζονται ἀπὸ τὸ κακό, σοῦ ἔχω γράψει, μὲ σκοπό, ἀφοζοντας ﷽﷽﷽τῦ γίνεις κύριος τοῦ ἑαυτοῦ σου, νὰ σκεφθεῖς τὴν ντροπὴ τῆς ἀσέλγειας, καὶ τὰ γερατειὰ στὰ ὁποῖα βαδίζεις σέρνοντας τὰ πόδια σου, καὶ τὴ θεία ἱερωσύνη, στὴν ὁποία δὲν ξέρω πῶς εἰσῆλθες μεθυσμένος, καὶ τὶς τωρινὲς πράξεις ντροπῆς καὶ τὰ σκάνδαλα, καὶ τὴ μελλοντικὴ κόλαση, καὶ ὅλα τὰ κακὰ στὰ ὁποῖα κυλιέσαι ἀνοηταίνοντας ἐνῶ βρίσκεσαι στὸ κατώφλι τῶν γερατειῶν σου. Γιατὶ πῶς θὰ συμβουλεύσεις τοὺς νέους νὰ εἶναι σώφρονες, ἀφοῦ δὲν συμβουλεύεις τὸν ἑαυτό σου ποὺ βρίσκεται στὰ γεράματά του;

Καὶ πῶς δὲν φρίττεις κάνοντας τέτοια, καὶ πλησιάζοντας τὸ θυσιαστήριο; Καὶ πῶς τολμᾶς νὰ πιάνεις στὰ χέρια σου τὰ ἄχραντα μυστήρια; Σὲ συμβουλεύω λοιπὸν (ἂν καὶ μὲ κάνει νὰ λυπᾶμαι λέγοντάς σου μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια), ἢ πᾶψε νὰ τὰ κάνεις αὐτά, ἢ ἀπομάκρυνε τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὸ ἅγιο θυσιαστήριο, γιὰ νὰ μὴ ἀποσπάσεις φωτιὰ πάνω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὸ κεφάλι σου, δίνοντας ἀφορμὲς στοὺς ράθυμους γιὰ τὶς δικαιολογίες ποὺ ἐπιθυμοῦν[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα, Στὸν πρεσβύτερο Ζώσιμο, Ἐπιτιμητική, ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 363-365.

[2] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 5, Ἐπιστολὲς βιβλίο Ε΄, Ἐπιστολὲς Α΄. ΦΞΘ, (μτφρ.Παναγιώτης Παπαευαγγέλου), ἐκδ. Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 25.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KH

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

250. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΣΕΒΙΟ

Γιὰ ἐκείνους ποὺ δέχθηκαν ἀνάξια τὶς θεῖες δωρεὲς

Ἡ ἀχάριστη καὶ πονηρή μας διάθεση δέχθηκε ἀνάξια ὅλες τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ. Ἐλάβαμε τὸ ἅγιο Πνεῦμα, καὶ τὸ ἀπωθήσαμε μὲ τὶς πονηρὲς πράξεις. Δεχθήκαμε τὸ χάρισμα νὰ κάνουμε θαύματα, καὶ μὲ τὶς ἀπιστίες μας τὸ ἀπομακρύναμε. Ὁ δωρητὴς ὅλων αὐτῶν μᾶς ἔδωσε τὸν φωτισμὸ γιὰ διδασκαλία καὶ σοφία, καὶ μὲ τὶς βλασφημίες μας τὸν διώξαμε. Μὰς ἐμπιστεύθηκε τὴν οὐράνια ἱερωσύνη, καὶ ἐμεῖς τὴ διαφθείραμε μὲ λανθασμένες κρίσεις. Ὁ ἕνας ἔλαβε τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα μὲ τὴ βία καὶ ἐπιβαρύνει τὰ πράγματα μὲ τοὺς συγγενεῖς του. Ὁ ἄλλος διαχειρίζεται τὰ οἰκονομικά, καὶ ἐνοχλεῖ τὸ θυσιαστήριο μὲ δούλους. Κάποιος ἄλλος ἔγινε φίλος μὲ τὸν προηγούμενο καὶ ἐκμεταλλεύεται τὶς δωρεὲς τῶν φτωχῶν. Ὁ ἕνας συμπαθεῖ τὸν ἄλλο καὶ βάζει μέσα στὸ ναὸ εὐνουχισμένους, θηλυπρεπεῖς καὶ κακοπουλημένους δούλους. Ἀλλοίμονο! Μὲ πόσες κηλίδες μολύνεται τὸ ἱερὸ βῆμα[1]. 

315. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΛΕΟΝΤΙΟ

Ὅτι δὲν ὑπάρχει μερίδα ἢ κληρονομία γιὰ ὅποιον ἀγοράζει μὲ χρήματα τὸν μὴ ἐμπορεύσιμο θησαυρὸ τῆς ἱερωσύνης

Ἂν ἀνέβηκες στὸ ἀξίωμα τῆς προστασίας τῆς Ἐκκλησίας χωρὶς τὴ θέλησή σου, ἐπειδὴ σὲ ὤθησαν σ᾽ αὐτὸ οἱ ἀποφάσεις, τὸ ἐκκλησίασμα καὶ ὁ ἐπίσκοπος, θὰ ἔχεις βοηθὸ τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος θὰ εὐλογεῖ τὰ πάντα μπροστά σου, ὅσα βοηθοῦν τὴν πορεία πρὸς τὸν οὐρανό. Ἂν ὅμως ἀπόκτησες μὲ χρήματα, ὅπως διαδίδεται, τὸν μὴ ἐμπορεύσιμο θησαυρὸ καὶ θέλησες νὰ ἀποκτήσεις τὴν ἱερωσύνη ὅπως ὁ Σίμων, δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα οὔτε μερίδιο οὔτε κληρονομία σ᾽ αὐτή. Ἀφήνοντας τὰ ἄλλα γιὰ συντομία, ἕνα μόνο θὰ ἀναφέρω, ὅτι ὁ Καϊάφας ἐξαγόρασε τὴν ἱερωσύνη του, ὅταν τὴ χρησιμοποίησε ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος λοιπὸν ἐξαγοράζει τὴν ἱερωσύνη, γίνεται σὰν τὸν Χριστοκτόνο Καϊάφα· γιατὶ ἐκεῖνα ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοῦ ἐμπιστευθοῦν ἐξαιτίας τῶν ἔργων του, αὐτὰ τὰ ἀποκτᾶ μὲ δῶρα ἀσεβῆ.

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 251.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KZ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

145. ΣΤΟΝ ΜΑΡΩΝΑ

Ὅτι ἡ ἱερωσύνη εἶναι φρικτὸ πρᾶγμα

Παρ᾽ ὅλο ποὺ ἅρπαξες τὴν ἱερωσύνη μὲ ἀπάτη καὶ συρροὴ χρημάτων, διαφεύγοντας τὴν προσοχὴ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προσποιοῦνται ὅτι δὲν βλέπουν τὴν ἀλήθεια, νὰ μὴ νομίσεις ὅμως ὅτι μπορεῖς μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο ν᾽ ἀποφύγεις καὶ τὴ μελ… κοῦ λαοῦ, ποὺ ἀντιδροῦσε στὸ εὐαγγελικὸ κήρυγμα, πολλοὶ λέγει θὰ ἔρθουν ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ καὶ τὴ δύση, γιὰ νὰ καθήσουν μαζὶ μὲ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, τοὺς προπάτορές τους, στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν[1], χτίζοντας ἔτσι τὰ λιθάρια τῆς χάριτος πάνω στὰ θεμέλια τοῦ νόμου καὶ τοποθετώντας τὸν θεῖο λαὸ μαζὶ μὲ τοὺς πατριάρχες, καὶ ἀποδεικνύοντας τὴ στενὴ σχέση τοῦ νόμου μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ φάνηκαν ἄξιοι στὸ καθένα ἀπὸ αὐτά, θὰ ἐπιτύχουν τὸ στεφάνωμά τους, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ καμαρώνουν καὶ ὑπερηφανεύονται γιὰ τὴν καταγωγή τους, ἀλλὰ στεροῦνται τὴν ἀρετὴ καὶ κομπάζουν ὅτι εἶναι οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας, θὰ καταπέσουν σὲ ἀτελείωτη τιμωρία[2].

149. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΡΙΒΟΥΝΙΑΝΟ

Ὅτι τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο καὶ ὄχι μόνον ὁ ἐπίσκοπος ποὺ εἰσπηδᾶ σ᾽ αὐτό, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ψηφίζουν ἀνάξιον, εἶναι ὁπωσδήποτε ὑπεύθυνοι τιμωρίας

Ὁ ἐπίσκοπος ὀφείλει νὰ γνωρίζει τὴ διακονία του ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ὄνομά του. Πρέπει νὰ ἁπλώνει τὴν ἐπίβλεψή του στὶς ἐπιθέσεις τῶν ἀόρατων καὶ σκοτεινῶν κυνηγῶν, στὴν ὀκνηρία τῶν ἐκκλησιῶν, στὴ νωθρότητα τῶν μοναχῶν, στὶς βλαβερὲς ἐπιδράσεις τῶν ἀδίκων, στὴ δυστυχία τῶν χηρῶν, στὴ φτώχεια τῶν ὀρφανῶν, στὶς ὑποψίες κατὰ τοῦ θυσιαστηρίου, στὶς ἀδυναμίες αὐτῶν ποὺ τὸ διακονοῦν, στὰ κακὰ ἔργα τῶν νέων, στὶς πονηρὲς ἐπιδιώξεις τῶν μεγαλυτέρων, καὶ γενικὰ νὰ εἶναι ὁλόκληρος ἕνα μάτι ποὺ βλέπει τὰ πάντα καὶ δὲν παραβλέπει τίποτε, ἀφοῦ, ἂν κάτι ξεφύγει ἀπὸ τὴν προσοχή του, δὲν ταλαιπωρεῖ μόνον ἐκεῖνον, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς μαζὶ μὲ ἐκεῖνον καὶ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἐκεῖνον βέβαια, ἐπειδὴ ἀνέχθηκε νὰ ἱερατεύει στὸν Θεό, ἐνῶ ἦταν τέτοιος, καὶ ἢ δέχθηκε ἕνα τόσο ὑψηλὸ ἀξίωμα χωρὶς τὴ θέλησή του, ἢ κυριευμένος ἀπὸ μανία τὸ ἀγόρασε, ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ἐπειδὴ ἔδωσαν ἀναξίως τὴν ἱερωσύνη σὲ ἕναν τέτοιο[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ματθ. 8, 11.

[2] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 167-171.

[3] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 171-173.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KΣΤ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωρογραφία Αλεξία Φιλίππου)

111. ΣΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΖΩΣΙΜΟ

Γιὰ ἐκεῖνον ποὺ χειροτονήθηκε μὲ χρήματα

Ἀπόκτησες τὴν ἱερωσύνη μὲ ἀνίερο τρόπο, ἀνίερε, κλέβοντας μὲ χρήματα ἕνα οὐράνιο πρᾶγμα, καὶ παίρνοντας σὰν δεύτερος Καϊάφας μὲ ἀργύρια τὰ ἀπόρρητα. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει ἐλπίδα γιὰ μεταβολή σου πρὸς τὴν ἀρετή, γι᾽ αὐτὸ δὲν θέλω νὰ πῶ τίποτε περισσότερο ἐναντίον σου[1].

 

112. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΣΕΒΙΟ

Ὅτι ὀφείλουμε οἱ ἱερεῖς νὰ ἐφαρμόζουμε ὅσα λέμε

Ἡ διδασκαλία σου στὴν ἐκκλησία εἶναι εὐχάριστη, καὶ μακάρι νὰ εἶναι καὶ εὐεργετική. Γιατὶ μοιάζεις μὲ ἐκεῖνον ποὺ πετάει πέτρες πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ στέκεται στὸ σημεῖο ποὺ πρόκειται νὰ πέσουν, προσκαλώντας ἔτσι τὴν πτώση τους ἐπάνω του. Ἐὰν δηλαδὴ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἐλέγχουμε φαίνονται ἐπάνω μας, καὶ μὲ τὰ ἔργα μας ἀρνούμαστε τὰ λόγια μας, ὄχι μόνον δὲν θὰ ἐμποδίσουμε τοὺς ἀκροατὲς ἀπὸ τὸ νὰ ἁμαρτάνουν, ἀλλὰ καὶ θὰ εἰσπράξουμε τὰ γέλια, ἐπειδὴ ἄλλα διδάσκουμε καὶ ἄλλα κάνουμε[2].

 

113. ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Γιὰ τὸ ὅτι πούλησε τὴν ἱερωσύνη μὲ χρήματα

Χτίζεις τὸ ναὸ μὲ ἄχρηστες πέτρες, ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὰ παράνομα, ἢ καλύτερα τὰ ἀσεβῆ σου ἔσοδα. Γιατί, σὰν νὰ πουλοῦσες τὴν ἱερωσύνη, εἰσέπραξες χρήματα ἀπὸ χειροτονία καὶ τὴν ἔδωσες στὸν Ζώσιμο. Αὐτὰ λέγονται σὲ ὁλόκληρη τὴ χώρα, ὥστε στὸν καθένα ποὺ τὰ ἀκούει νὰ βουΐζουν καὶ τὰ δύο αὐτιά του[3].

 (συνεχίζεται)

---

[1] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 133.

[2] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 133.

[3] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 133-135.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KE

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

45. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Ὅτι ἡ ἱερωσύνη εἶναι φρικτὸ καὶ δυσκολοκατόρθωτο πρᾶγμα

Διαβάζεις τοὺς θείους νόμους σὰν ἔργο δευτερεύουσας σημασίας, ἢ μήπως ἀγνοεῖς καὶ τὴν ἀνάγνωση; Γιατὶ ὅταν ὁ Ἀαρὼν καὶ οἱ διάδοχοί του ἔμπαιναν στὸ θεῖο ναὸ γιὰ νὰ ἱερουργήσουν, ἔβγαζαν ὅλα τὰ βαμβακερὰ ροῦχα, καὶ φοροῦσαν λινὲς στολές[1], ποὺ συμβόλιζαν τὸ ἀπόρρητο τῆς πράξεως καὶ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς θορύβους. Πράγματι, αὐτὸς ποὺ ἔρχεται νὰ λειτουργήσει γιὰ τὸν Θεὸ δὲν μπορεῖ νὰ φέρει ἐπάνω του τίποτε ξένο καὶ ἐξαρτημένο ἀπὸ τὴν ὕλη. Ἂν λοιπὸν μετὰ ἀπὸ τέτοιες ἀποδείξεις τολμᾶς νὰ διαστρέφεις τὴν ἀλήθεια, εἰσάγοντας στοὺς ναούς, στοὺς ὁποίους ὀφείλεται ἀπόλυτη σιωπή, σύγχυση καὶ φλυαρία, μάταιες διδασκαλίες καὶ παράνομες χειροτονίες, νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι ὁδηγεῖς τὸν ἑαυτό σου στὸν χειρότερο κίνδυνο τιμωρίας[2].

90. ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Ὅτι εἶναι ἀποστολικὴ παράδοση τὸ νὰ ψάλλουν οἱ γυναῖκες στὴν

ἐκκλησία, καὶ περὶ ἀσκητριῶν

Θέλοντας οἱ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου καὶ δάσκαλοι τῆς ζωῆς μας νὰ σταματήσουν τὴ φλυαρία στὶς ἐκκλησίες, συνετὰ ἐπέτρεψαν στὶς γυναῖκες νὰ ψάλλουν σ᾽ αὐτές. Ἀλλ᾽ ἐπειδή, ὅπως πάντα, οἱ θεόπνευστες διδαχὲς μετατράπηκαν στὸ ἀντίθετο, καὶ αὐτὸ ἔγινε γιὰ τὶς περισσότερες αἰτία γιὰ ἠθικὴ κατάπτωση καὶ ἁμαρτία. Δὲν αἰσθάνονται κατάνυξη ἀπὸ τοὺς θείους ὕμνους καὶ χρησιμοποιώντας τὴ γλυκύτητα τῆς μελωδίας γιὰ νὰ ἐρεθίζουν τὰ πάθη, νομίζουν ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ μελωδία δὲν ἔχει τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὰ θεατρικὰ τραγούδια. Πρέπει λοιπόν, ἐὰν μᾶς ἐνδιαφέρει νὰ ζητοῦμε αὐτὸ ποὺ ἀρέσει στὸν Θεὸ καὶ νὰ πράττουμε αὐτὸ ποὺ συμφέρει σὲ ὅλους, νὰ τὶς ἀπαγορεύουμε καὶ νὰ ψάλλουν στὴν ἐκκλησία, καὶ νὰ διαμένουν στὴν πόλη, γιατὶ καπηλεύονται τὸν Χριστὸ καὶ μετατρέπουν τὸ θεῖο χάρισμα σὲ ἀμοιβὴ ἀπώλειας[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Λευϊτ. 16, 3-4.

[2] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 67-69.

[3] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 115.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KΔ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

30. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΣΕΒΙΟ

Περὶ ἱερωσύνης

«Σὲ τοποθέτησα φρουρό», λέει ἡ ἁγία Γραφή, «καὶ ὅταν δεῖς τὸ ἐχθρικὸ σπαθὶ νὰ ἔρχεται, θὰ τὸ ἀναγγείλεις»[1]. Καὶ ἐὰν βέβαια ξυπνήσουν καὶ ἔλθουν σὲ ἐγρήγορση καὶ βιαστοῦν νὰ ὑπακούσουν στὴν ἀρετή, θὰ κερδίσεις καὶ ἐσὺ καὶ ἐκεῖνοι τὴ σωτηρία. Ἐὰν ὅμως ἐκεῖνοι κλείσουν τὰ αὐτιά τους σὰν τὶς ὀχιές[2], ἐσὺ ἔκανες αὐτὸ ποὺ ἦταν ὑποχρέωσή σου. Πρόσεχε λοιπὸν νὰ μὴ δίνεις τὴ μαρτυρία σου μόνο μὲ τὰ λόγια καὶ νὰ φαίνεσαι ἀκατάλληλος καὶ νικημένος στὰ ἔργα, παραχωρώντας τὴν ἐξουσία σου σὲ ὅσους σὲ περιτριγυρίζουν καὶ πουλώντας μὲ ἀσέβεια τὴ χάρη αὐτή. Γιατὶ μπροστὰ στὸ ἀδωροδόκητο καὶ φοβερὸ δικαστήριο οὔτε χειροτονίες ἐπιτρέπονται μὲ χρήματα, οὔτε νὰ ἀγνοεῖται ἡ ζωὴ τῶν ὑποψηφίων, οὔτε νὰ προβάλλονται ἄλλοι ὡς αἴτιοι τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ οὔτε τὸν Ἀδὰμ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν κατηγορία καὶ τὴν τιμωρία ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε, κατηγορώντας ἀπολογούμενος τὴ γυναίκα του, ὅτι μὲ δική της προτροπὴ ἔφαγε ἀπὸ τοὺς ἀπαγορευμένους καρπούς[3].

 

32. ΣΤΟΝ ΔΟΣΙΘΕΟ

Ὅτι ὁ ἱερέας πρέπει νὰ εἶναι λυχνάρι ποὺ φωτίζει

Ὁ Θεὸς ἀνάβει σὰν λυχνάρι τὸν ἱερέα καὶ τὸν τοποθετεῖ στὸ ἀξίωμά του σὰν σὲ λυχνοστάτη[4], γιὰ νὰ ἀκτινοβολεῖ καὶ νὰ φωτίζει τὴν Ἐκκλησία καὶ μὲ τοὺς λόγους τῆς ἀλήθειας καὶ μὲ τὶς πράξεις, ποὺ εἶναι ἀπαλλαγμένες ἀπὸ τὸ σκοτάδι, ὥστε βλέποντας οἱ ἄνθρωποι τὶς ἀκτίνες τοῦ ζωογόνου φωτός, νὰ κατευθύνονται πρὸς ἐκεῖνες καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Πατέρα τῶν φώτων. Ἔχεις λοιπὸν σύντομη τὴν ἀπάντηση στὶς ἐρωτήσεις σου[5].

(συνεχίζεται) 

---

[1] Ἰεζ. 33, 3-9.

[2] Ψαλμ. 57, 5.

[3] Γεν. 3, 12. ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 55-57.

[4] Ματθ. 5, 14-16.

[5] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 57.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, KΓ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

δ) ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ[1]

 

22. ΣΤΟΝ ΖΩΣΙΜΟ

Γιὰ τὴν ἱερωσύνη

Κάποιοι λένε ὅτι ἐπιθυμεῖς τὴν ἱερωσύνη, ποὺ εἶναι ἀπλησίαστη γιὰ τοὺς πολλούς, ἰδιαίτερα ὅμως γιὰ σένα. Ἢ λοιπὸν διόρθωσε τὴ ζωή σου, ἢ κρατήσου μακριὰ ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τῶν θείων ἀνακτόρων[2], ποὺ εἶναι ἀπλησίαστα γιὰ σένα[3].

 

26. ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΣΕΒΙΟ

Περὶ δωροληψίας, καὶ ὅτι εἶναι ὑπερβολικὰ φρικτὸ νὰ πωλεῖ κανεὶς τὴν ἱερωσύνη

Πολλοὶ σὲ κατηγοροῦν, ὅτι ἐπιτρέπεις νὰ γίνονται χειροτονίες γιὰ τὴ λειτουργία τῶν μυστηρίων μὲ χρήματα καὶ ὄχι μὲ τὸ Πνεῦμα. Καὶ ἂν βέβαια σὲ συκοφαντοῦν, ἤδη ἐξασφάλισαν ἀπὸ μόνοι τους τὴν τιμωρία, γιατὶ «ὁ Κύριος θὰ καταστρέψει ὅλους ἐκείνους ποὺ λένε ψέματα»[4]. Ἂν ὅμως λένε τὴν ἀλήθεια, μάθε ποιὸ εἶναι τὸ τέλος τοῦ κακοῦ, γιατὶ γιὰ μικρὸ κέρδος προτίμησες νὰ βλασφημεῖς τὸν Θεό. Καὶ ποιὸς θὰ προσευχηθεῖ γιὰ σένα, ἀφοῦ οὔτε γιὰ τὸν Ὀφνὶ καὶ τὸν Φινεὲς βρέθηκε κάποιος νὰ παρακαλέσει, ὅταν ἁμάρτησαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἱερωσύνης ποὺ τοὺς ἔδωσε, ἀλλὰ παραδόθηκαν στὸν χειρότερο θάνατο, ἐπειδὴ πρόδωσαν τὸ τιμητικὸ δῶρο τῆς ἱερωσύνης;[5]

(συνεχίζεται)

---

[1] «Δεινὸν μὲν καὶ τὸ τρυφῇ καὶ λαγνείᾳ ἑαλωκέναι ἄνθρωπον εἰς ἱερωσύνην ὅπως δήποτε δοκοῦντα τελεῖν. Τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον ἐκεῖνό ἐστιν, ὅτι τὰ τῶν ἀνιέρων καὶ ἐναγῶν πράττεις, τῆς δὲ ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἱερωσύνην κεκτῆσθαι ἀντιποιῇ δόξης». ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ὅτι δεῖνόν, ἄνθρωπον εἰς ἱερωσύνην δοκοῦντα τελεῖν, ο τρυφῇ καὶ λαγνείᾳ ἑαλωκέναι, PG 78, στ. 1581Β.

[2] Ἀνάκτορα ὀνομάζει ὁ ἱερὸς πατὴρ τὸν ἱερὸ ναὸ καὶ τὸ θυσιαστήριο καὶ χρησιμοποιεῖ αὐτὸ τὸν χαρακτηρισμὸ τόσο γιὰ τὸν ναὸ τοῦ Σολομώντα, ὅσο καὶ γιὰ τὸ χριστιανικὸ θυσιαστήριο καὶ τοὺς ἱεροὺς ναούς, γιατὶ σ᾽ αὐτοὺς κατοικεῖ ὁ βασιλεὺς Θεός.

[3] ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 49.

[4] Ψαλμ. 5, 7.

[5] Α´ Βασ. 2, 34. 4, 11. ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, Ἅπαντα τὰ ἔργα 1, ἐκδ. ΕΠΕ, Ἐλευθερίου Μερετάκη, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 51-53.