2.8. Συντέλεια και ανακαίνιση της κτίσης Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Έτσι στη συντέλεια  και ανακαίνιση του κόσμου τα ουράνια σώματα θα διαλυθούν, αφού καούν, και η γη και τα έργα που θα υπάρχουν σ’ αυτήν θα κατακαούν, αλλά δεν θα εξαφανισθούν, θα ανακαινισθούν και ανακατασκευασθούν, σύμφωνα με τη θεόπνευστη καθολική επιστολή του Αποστόλου Πέτρου: «ἐν ᾗ οὐρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δέ καυσούμενα λυθήσονται, καί γῆ καί τά ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται...δι’ ἥν οὐρανοί πυρούμενοι λυθήσονται καί στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! Καινούς δέ οὐρανούς καί γῆν καινήν κατά τό ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ»[1]. Σύστοιχη είναι και η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, όπου διατυπώνει την αναγκαιότητα της καταστροφής και του θανάτου της κτίσης, λόγω του ότι «παλαιώθηκε», εξ αιτίας  του επηρεασμού της από την πτώση και την αμαρτία του ανθρώπου, προκειμένου να μεταποιηθεί και να αλλαγεί∙ «σύ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τήν γῆν ἐθεμελίωσας, καί ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί∙ αὐτοί ἀπολοῦνται, σύ δέ διαμένεις∙ καί πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καί ὡσεί περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καί ἀλλαγήσονται»[2]. Η διδασκαλία των δύο πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, συστοιχεί με την αψευδή διδασκαλία του Χριστού, που τόνιζε  στους μαθητές του: «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσιν»[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Β΄Πέτρ. 3, 10-13.

[2] Ἑβρ. 1, 10-12

[3] Ματθ. 24, 35.