ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ ΣΤ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Η εμμονή της Ιστορικής του μνήμης να βυθομετράει τις ρίζες του ελληνικού πολιτισμού τον οδήγησαν μέσα στη βυζαντινή ενδοχώρα της τέχνης, από όπου ανασύρει περίτεχνους στίχους που προωθούν τη χριστιανική αυτογνωσία.  Μορφή συμπαθής στην τραγικότητα της, εξιλεωμένη από την ηθική της πάλη με το ακούσιο πάθος της είναι η αμαρτωλή γυναίκα, για την οποία η Κασσιανή γράφει το γνωστό τροπάριο που ψάλλεται κάθε Μ. Τρίτη.  Η φυσική της περηφάνια και το σεμνό ήθος της την οδήγησαν στο μοναχικό βίο, μετά από την απόρριψη της από τον Αυτοκράτορα Θεόφιλο να την εκλέξει γυναίκα του, κατά τη διάρκεια διαγωνισμού.  Η μετάφραση του τροπαρίου της από τον Παλαμά θεωρείται η καλύτερη απόδοση στα Νέα Ελληνικά:

«Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά

πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.

Μα ώ Κύριε, πώς η Θεότη Σου μιλά

μες στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού σε κρύψει η εντάφια γη

από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα.

Κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή

Σου φέρνω μύρα...»

(συνεχίζεται)