2.7.1. Παράδεισος Β΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

O σύγχρονός μας Άγιος Παΐσιος, όταν τον επισκέφθηκε ο Άγιος Αρσένιος, του οποίου έγραφε τον βίο, έκανε σαν τρελλός, γιατί γεύθηκε ένα ελάχιστο από τη χαρά του Παραδείσου, που όμως δεν το άντεχε η οσιακή του ύπαρξη και γράφει σχετικά: «Τή μεγάλη ἐκείνη Παραδεισένια γλυκύτητα ἦταν ἀδύνατο νά τήν ἀντέξη ἡ πήλινη καρδιά μου, ἄν δέν βοηθούσε ὁ Θεός», και τον παρακαλούσε «Θεέ μου, Θεέ μου, κράτησε λίγο σφιχτά τήν καρδιά μου, μέχρι να ἰδῶ, τί θά ἀπογίνη ἀπόψε»[1]. Γι’ αυτό και ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος μας συμβουλεύει να μη θέλομε να μαθαίνομε μόνο με λόγια τα ανεκδιήγητα αγαθά του Θεού, αφού είναι αδύνατο και σε εκείνους που τα διδάσκουν και σε εκείνους που τα ακούνε να παραστήσουν την πραγματική αλήθεια των θείων πραγμάτων. Και προτρέπει να αγωνισθούμε με κόπους και πόνους πολλούς, προκειμένου να φτάσουμε στη θεωρία των θείων πραγμάτων και να τα κατανοήσουμε με την πράξη και τη δοκιμή και έτσι να «φωτισθοῦμεν ἐκεῖθεν καί τούς περί τῶν τοιούτων ἀγαθῶν λόγους»[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΟΣΙΟΥ,  Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης,  σ σ. 27-28.

[2] Πρβλ. ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Μέρος  Α΄,  Λόγ. 65,  Ἅπαντα.... σ. 341.