2.7.1. Παράδεισος Ζ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Έτσι επειδή η βασιλεία των ουρανών, όπως προαναφέρθηκε, ταυτίζεται με τον Παράδεισο, η θεωρία και η γνώση του Θεού, κατά το μέτρο της κάθαρσης και φωτισμού του κάθε ανθρώπου, είναι αυτός τούτος ο Παράδεισος. Ερμηνεύοντας  ο Μ. Βασίλειος το Αγιογραφικό, «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ  καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. 5, 8.), βεβαιώνει ακριβώς ότι η βασιλεία των ουρανών είναι πνευματική θεωρία∙ «θεωρία ἄν εἴη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»[1]. Έτσι όσο θα αυξάνεται η θεωρία και γνώση του Θεού τόσο θα αυξάνει  και η αγάπη των δικαίων πρός Αυτόν. Και δεν θα υπάρχει ποτέ κανένας κορεσμός από τη θέα του Θείου Προσώπου, όπως γράφει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «τοῦτό ἐστιν ὄντως τό ἰδεῖν τόν Θεόν, τό μηδέποτε τῆς ἐπιθυμίας κόρον εὑρεῖν»[2]. Ο ίδιος Πατέρας παρατηρεί ότι, παρά τη διαφορά στη δόξα που θα έχουν οι δίκαιοι στον Παράδεισο, σύμφωνα με τα αγιογραφικά χωρία «ἐν τῇ οἰκία τοῦ πατρός μου μοναί πολλαί εἰσίν» (Ἰω. 14, 2), και «ἀστήρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ» (Α΄Κορ. 15, 41), εντούτοις όλοι θα ευφραίνονται και θα ευφραίνουν, διότι ο καθένας θα ευφραίνεται, όταν θα αντικρύζει το κάλλος του άλλου και θα αντιχαρίζει στον πλησίον του την ίδια ευφροσύνη[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Ἐπιστ. 8, 12,  P. G. 32, 265BC.

[2] ΓΡ. ΝΥΣΣΗΣ, Περί τοῦ βίου Μωσέως, P. G. 44, 404D-405A.

[3] ΓΡ. ΝΥΣΣΗΣ, Πρός τούς πενθούντας...P. G. 46, 536BC.