ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (Διδακτορική Διατριβή) «ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ» ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥ «Βυζαντινής Μουσικής Χορδής» ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ Γ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Είναι φανερό ότι μέσα από τις σελίδες της αξιόλογης αυτής διδακτορικής διατριβής διαγράφεται η μουσική βυζαντινή παράδοση στην Κύπρο.

        «Ἐπεὶ πέπρακται πᾶν τὸ τοῦ Θεοῦ καλῶς, χωρῶμεν ἤδη παῖδες εἰς τὰ τῶν σοφῶν διδασκαλεῖα μουσικῆς παιδεύματα. Μοχθητέον ὦ παῖδες ὡς ἂν μήτ’ ἀπαιδεύτων βροτῶν δοκῶμεν εἶναι κἀποδημούσης μητρός». Ο τραγικός Σοφοκλής μας παροτρύνει από χαμένη τραγωδία του. «Αφού καλά έχουν γίνει όσα αναφέρονται στο Θεό, ας προχωρήσουμε παδιά στα σχολεία των σοφώνβ, στη μουσική παιδεία. Ας μοχθήσουμε, για να μην εμφανιζόμαστε ως αμόρφωτοι άνθρωποι, προ παντός όταν απουσιάζει η μητέρα μας».

        Η βυζαντινή μουσική παράδοση έρχεται από τους αιώνες ως αέναο δυναμικό γίγνεσθαι, υφαίνοντας από γενιά σε γενεά όλα τα στοιχεία που συνοδεύουν την ύπαρξή μας. Κατά τον ελβετό εθνομουσικολόγο Μπω Μποβύ «η ομαλή εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και μουσικής δεν διακόπτεται ποτέ». Ως επίσης, κατά τον ερευνητή Δημήτριο Σταθόπουλο, η μουσική έρχεται αδιάσπαστη διά των αιώνων, από τον Ορφέα, Αρχίλοχο, Πυθαγόρα, Αριστόξενο, Πτολεμαίο, Ιωάννη Δαμασκηνό, Ιωάννη Κουκουζέλη και από τους ανώνυμους δημιουργούς και φτάνει ως τις μέρες μας.

        Από αναφορά του Πλάτωνα στους Νόμους μαθαίνουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώρισαν την πολυφωνία, την οποίαν ονόμαζαν ετεροφωνία. Όμως δεν θεωρούσαν πρέπον να σκούν τα παιδιά τους σ’ αυτήν. Προτιμούσαν την ταυτοφωνία φωνών και οργάνων, όπως ισχύει σήμερα στην εκκλησιασιτκή μουσική παιδεία.

(συνεχίζεται)