2.6. Η Μέλλουσα Κρίση Θ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

    Στην ίδια ευαγγελική περικοπή, αφήνεται να νοηθεί από τον ίδιο τον Χριστό, ότι το ζητούμενο δεν είναι οι καλές πράξεις αυτές καθεαυτές, αλλά το να κατορθώσει ο άνθρωπος να βλέπει στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, τον ίδιο το Χριστό. Το να κατορθώσει να υπερβεί το «ἐγώ» και να κινηθεί προς το «σύ», είναι ένα δύσκολο άθλημα, που γίνεται κατόρθωμα. Και βέβαια αυτό κατορθώνεται, όταν ο άνθρωπος αναγεννηθεί πνευματικά, με την τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας μας, με τη συνεχή εν Χριστώ άσκηση, με την προσευχή, τη νηστεία, τη λατρευτική και μυστηριακή ζωή και την τήρηση όλων των «διατεταγμένων». Ο αναγεννημένος άνθρωπος καρπώνεται τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, βιώνει τη θυσιαστική αγάπη, όπως την περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στον «Ὕμνο τῆς ἀγάπης»(Α΄ Κορ. 13, 4-8) και έτσι κατορθώνει την υπέρβαση του «ἐγώ» και την κίνηση πρός το «σύ» που είναι αυτό που θέλει, επαινεί και επιβραβεύει ο Χριστός[1]. Επομένως οι αρετές, όπως η αρετή της φιλαλληλίας και φιλανθρωπίας, είναι καρποί του Αγίου Πνεύματος και, όπως ερμηνεύει ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, για να εισέλθει κανείς στη Βασιλεία του Θεού, κατά την  ημέρα της Κρίσης, δεν αρκούν μόνο οι αρετές, αλλά χρειάζεται και η δόξα και Χάρη του Θεού, χρειάζεται η μέθεξη του Παναγίου Πνεύματος, διότι, «οἱ μή ἔχοντες Πνεῦμα τό Θεῖον ἐν διανοίᾳ λαμπάδος δίκην λάμπον καί ἐν καρδίᾳ ἐνοικοῦν ἀνεκφράστως τῷ αἰωνίῳ, παραπέμπονται σκότει»[2]. Συνδέοντας ο Άγιος Συμεών τις αρετές, ως καρπό του Αγίου Πνεύματος, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι κάποιος έστω και αν δεν έχει αμαρτήσει, δεν έχει αρετές, που είναι  ένδειξη ότι δεν έχει το Άγιον Πνεύμα, θα στερηθεί της αιώνιας ζωής. Λέγει σχετικά: «Κἄν ἁμάρτημα μή ἔχη, ἀρετῶν δ’ ὑπάρχῃ δίχα, ἵσταται γεγυμνωμένος»[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ, Γιατί ὁ θάνατος;  σ σ. 283, 287-289. 

[2] ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ,  Ἅπαντα...,SC 174,  σ. 146.

[3] ό.π., σ. 46.