2.8. Συντέλεια και ανακαίνιση της κτίσης Β΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Επομένως, η κτίση ολόκληρη υποτάχθηκε χωρίς τη θέλησή της στη φθορά, από την πτώση του ανθρώπου, και συστενάζει και συνωδίνει μαζί με τον άνθρωπο, αποζητώντας και ελπίζοντας στην ελευθέρωσή της. Κατά τον Άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο, η κτίση «ἐπειδή ἐπαλαιώθη καί κατεμολύνθη ἀπό τάς ἁμαρτίας μας, θέλει διαλυθῇ από τόν δημιουργόν Θεόν μέ φωτίαν, ἤγουν θέλει ξαναχωνευθῇ, καί θέλει γένῃ καινούργια, καί λαμπροτέρα ἀσυγκρίτως ἀπό αὐτήν ὁποῦ φαίνεται τώρα»[1]. Αυτό θα γίνει με τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν θα περατωθεί η «ἑβδόμη ἡμέρα» με τη συντέλεια του κόσμου και θα «διασχηματισθεί», παραχωρώντας τη θέση της στην «ὀγδόην ἡμέραν»[2], όπου οι δίκαιοι και ο συμπαντικός κόσμος θα «ἀνακαινοποιηθούν», κατά τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων: «Ἔρχεται ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐξ οὐρανῶν∙ ἔρχεται δέ περί τήν συντέλειαν τοῦ κόσμου τούτου...γίνεται γάρ τοῦ κόσμου τούτου συντέλεια, καί ὁ γενητός(κτιστός) οὗτος κόσμος πάλιν ἀνακαινοποιείται», και δικαιολογεί αυτή την ανακαινοποίηση του κόσμου, λέγοντας: «Ἐπειδή καί φθορά καί κλοπή καί μοιχεία καί πᾶν εἶδος ἁμαρτιῶν ἐχύθη ἐπί τῆς γῆς, καί αἵματα ἐπί αἰμάτων ἀνεμίχθησαν στόν κόσμο, γιά νά μή μείνει τό θαυμαστόν τοῦτο κατοικητήριο τοῦ ἀνθρώπου γεμᾶτο ἀνομίες, θά παρέλθει ὁ κόσμος αὐτός, γιά νά ἀναδειχθεῖ ὁ ἄλλος, ὁ καλύτερος»[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΣΥΜΕΩΝ τοῦ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ,  Μέρος Α΄, Λόγ. 45, 4, Ἅπαντα...σ. 212.

[2] Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Λόγος Α΄, Περί κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου, P. G. 30, 49-50.

[3] ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Κατήχησις ΙΕ΄, 3  ΒΕΠΕΣ 39, 186(37-40)-187(1-18).