2.6. Η Μέλλουσα Κρίση ΙΒ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

     Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της νεκρώσιμης ακολουθίας, μας πληροφορεί ο Χριστός: «ἔρχεται ὥρα, ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως»[1]. Επομένως οι δίκαιοι θα αναστηθούν, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή με τα σώματά τους, ενώ οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν, για να κριθούν. Κατά τον Άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο, η μελλοντική κρίση θα γίνει κυρίως για τους  αμετανόητους αμαρτωλούς, που ζουν μέσα στα πάθη, και όχι για τους Αγίους που βιώνουν από τώρα την Παρουσία του Χριστού και  έχουν κοινωνία με τον Θεό. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος: « Ὁ τοιοῦτος (ο θεούμενος) ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει καί δίκῃ οὐ κρίνεται, προκέκριται γάρ∙ οὐδέ ὑπό τοῦ φωτός ἐκείνου ἐλέγχεται, προπεφώτισται γάρ∙ οὐδέ ἐν τούτῳ τῷ πυρί εἰσερχόμενος, δοκιμάζεται ἤ καίεται, προδεδοκίμασται γάρ∙ οὐδέ ὡς τότε φανεῖσαν ἡμέραν Κυρίου λογίζεται, ὅλος γάρ ἐκ τῆς ὁμιλίας καί τῆς συνουσίας Θεοῦ ἡμέρα φαεινή καί λαμπρά γέγονεν»[2]. Επομένως η κρίση ουσιαστικά γίνεται από τη ζωή αυτή, αφού ο δίκαιος είναι φαεινή και λαμπρά ημέρα, είναι ολόκληρος φως και έτσι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον ερχομό της λαμπροφόρου ημέρας της Κρίσης. Κατά τον Άγιο  Γρηγόριο τον Παλαμά, οι ψυχές των Αγίων είναι από τώρα μέσα στο ανέσπερο, αληθινό και αΐδιο φως του Χριστού και στη μέλλουσα ζωή θα βρίσκονται και τα σώματά τους, ενώ οι ψυχές των αμετανόητων, ζουν έξω από το Φως και στη μέλλουσα ζωή θα βρεθούν μακριά από τον Θεό και θα παραδοθούν στην αιώνια Κόλαση[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ιω. 5, 28-29.

[2] ΣΥΜΕΩΝ  ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Ἅπαντα..., S.C. 129, σ. 268.

[3] ΓΡ. ΠΑΛΑΜΑ, Ἔργα, τ.10, ΕΠΕ, σ σ. 186-188.