Μαρία Χατζηνικολάου
φιλόλογος
Την καλοσύνη του καλού ανθρώπου την παρατηρεί ακόμα και η
φύση. Ο σκύλος, το βόδι, το άλογο, τα πουλιά. Ακόμα και τα φυτά, με το δικό
τους τρόπο, παρατηρούν την καλοσύνη του καλού ανθρώπου, όπως παρατηρούν και την
κακία του κακού ανθρώπου. Κι η καλοσύνη της Ρήγαινας ήταν απέραντη, σαν το φως
που δίνει δύναμη κι ελευθερώνει. Από ασήμαντα γεγονότα έδινε στους άλλους
μαθήματα για τη ζωή. Άλλωστε, ένας κόκκος φιλοσοφίας είναι απαραίτητος στη ζωή,
όσο το αλάτι στο φαγητό. Συνήθιζε να λέει: όσοι μας κακολογούν αυτοί μας
δωρίζουν και όσοι μας παινεύουν αυτοί μας κλέβουν. Βοήθαγε τις αδύνατες, φίλευε
τις ζητιάνες κι έλεγε πως σπέρνοντας λουλούδια στα ξένα χωράφια, λουλουδίζουν
τα δικά σου. Δεν ήξερε πολλά γράμματα, μα ήτανε γιομάτη από γνώση και σοφία,
από μουσική και ποίηση και χρώματα. Απλή κι ανεπιτήδευτη, έφτιαχνε μόνη της
ευτυχισμένες μέρες, αγαπώντας τη φύση, τη ζωή και τους ανθρώπους.
Κι έφυγε γαλήνια στα βαθιά γεράματα, σαν τη γαλήνη των
γαλανών ματιών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου