2.6. Η Μέλλουσα Κρίση Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

     Έτσι η «κρίσις πᾶσα» δόθηκε στον Χριστό, γιατί Αυτός έλαβε την ανθρώπινη σάρκα, έζησε ως άνθρωπος στον κόσμο, επειράσθηκε χωρίς να αμαρτήσει, έπαθε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε. Καί όπως αναφέρει ο σύγχρονος Άγιος της Σερβίας Ιουστίνος Πόποβιτς, η «κρίσις πᾶσα» δόθηκε στον Υιό, για να μη διαμαρτυρηθεί ο επαναστατημένος και αμαρτωλός άνθρωπος και για να μη πει ότι ο Θεός, «ὁ ὁποῖος δέν ἔζησε εἰς τήν ἀνθρωπίνην σάρκα, δέν ἔπαθε τά πάθη τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δέν διῆλθε διά τῆς ἐπιγείου φωλεᾶς τῶν ἐχιδνῶν, δέν ἔχει δικαίωμα νά κρίνῃ τούς ἀνθρώπους»[1].

    Επειδή ο πραγματικός  Κριτής είναι ο Χριστός,  ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους Κορίνθιους να αποφεύγουν να κατακρίνουν τους συνανθρώπους τους, γράφοντάς τους σχετικά: «ὁ δέ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν, ὥστε μή πρό καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἄν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὅς καί φωτίσει τά κρυπτά τοῦ σκότους καί φανερώσει τάς βουλάς τῶν καρδιῶν»[1]. Στο χωρίο αυτό υποδηλώνεται και ο τρόπος με τον οποίο θα κρίνει ο Χριστός. Θα  φωτίσει και θα αποκαλύψει  με την εμφάνισή του, όντας ο ίδιος το φώς το αληθινόν, όλα τα κρυπτά του σκότους και όλες τις επιθυμίες που φωλιάζουν στην καρδιά.

(συνεχίζεται)

---

[1] Α΄Κορ. 4, 4-5.

---

[1] ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, σ. 129.