2.4. Ανάσταση των νεκρών Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

     Στη Βιβλικοπατερική παράδοση υπάρχει πληθώρα αναφορών, που βεβαιώνουν το δόγμα της αναστάσεως, της ανάστασης, δηλαδή,  των νεκρών σωμάτων. Στην Π. Διαθήκη ο Προφήτης Ησαΐας αναφέρει: «ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καί εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ»[1]. Στην περικοπή της προφητείας Ιεζεκιήλ, που διαβάζεται, μετά την περιφορά του Επιταφίου τη Μ. Παρασκευή το βράδυ, παρουσιάζεται ένα καταπληκτικό γεγονός ανάστασης σωμάτων. Εκεί ο προφήτης καλεί, εν ονόματι του Κυρίου, τα ξηρά οστά να συναρμολογηθούν, να αποκτήσουν νεύρα, σάρκες και δέρμα και στη συνέχεια να λάβουν πνεύμα, δηλαδή ψυχή. Η θαυμαστή αυτή περιγραφή φανερώνει την ανάσταση των νεκρών κατά τη Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Έτσι στους Ιουδαίους η πίστη στην ανάσταση των νεκρών ήταν κοινή πεποίθησή τους, γι’αυτό και η Μάρθα, η αδελφή του Λαζάρου, όταν ο Χριστός τη διαβεβαίωσε ότι θα αναστηθεί ο αδελφός της, αφού είχε ήδη πεθάνει, του απάντησε: «οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»[2]. Και αφού της απάντησε ο Χριστός: «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται∙ καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα»[3], επορεύθησαν στο μνήμα του Λαζάρου, όπου έγινε το θαύμα της ανάστασής του. Επομένως, σύμφωνα με τά λόγια του Χριστού, κανένας δεν πεθαίνει, όταν πιστεύει και είναι ενωμένος μαζί του, γιατί ο Ίδιος ακριβώς είναι «ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή». Ἀλλωστε οι τρείς αναστάσεις, που έκανε ο Χριστός στην επίγεια δράση του, της θυγατέρας του Ιαείρου, του υιού της χήρας της Ναΐν και του Λαζάρου, όπως και η δική του ανάσταση, αποτελούν βεβαιώσεις και προοίμια της ανάστασης όλων των ανθρώπων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του.

(συνεχίζεται)

---

[1] Ἡσ. 26, 19.

[2] Ἰω. 11, 22-23.

[3] Ἰω., 11, 25-26.