Μαρία Χατζηνικολάου
φιλόλογος
Το καλλιτεχνικό και πνευματικό αυτό αριστούργημα κρατά
αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, δίνοντας μηνύματα να ενεργεί ο θεατής
σύμφωνα με τη συνείδησή του και όχι σύμφωνα με συμβατικά συμφέροντα. Οι πνευματικοί άνθρωποι αναζητούν τη γαλήνη,
ατενίζοντας τον ουρανό. Η πραγματική
ευτυχία δεν χρειάζεται κρυστάλλινους πολυελαίους για να φωτιστεί. Κρύβεται και στη σκιά των ερειπίων.
Κάθε σκηνή του έργου αποτελεί και ένα θαυμάσιο ζωγραφικό
πίνακα με λίγες αλλά ζωντανές πινελιές, που αποδίδουν θαυμάσιους ψυχικούς
κόσμους. Εξαιρετικό έργο για μικρούς και
μεγάλους, παρόλο που ο θεατής βιώνει τον πόνο και το μαρτύριο της μικρασιατικής
προσφυγιάς. Ακούς με οδύνη τους ήχους
του πόνου των ανθρώπων. Οσφραίνεσαι τις
πικροδάφνες και μένουν στη μνήμη σου τα ήσυχα σπιτικά με τη φωτεινή ακτινοβολία
της ευλογίας του Χατζεφεντή (Αγίου Αρσενίου).
Υποφέρεις γι’ αυτές τις ιλαρές ζωές, τις φτιαγμένες για να ομορφαίνουν
τον κόσμο. Ακούς τα απλά και ανυπόκριτα
λόγια των ανθρώπων, που καρφώνονται στο νου σου. Σκέφτεσαι τις μορφές που κινούνται μέσα στο
έργο, το ευλογημένο ζευγάρι του Πρόδρομου και της Ευγενίας Εζνεπίδη, τη γιαγιά
Χατζηχριστίνα, το νεογέννητο βρέφος (Άγιος Παḯσιος) τα μικρά παιδάκια τους, που αναδεύουν τη χαρά και
την ευλογία, μέσα από τις καθημερινές σκηνές.
Απολαμβάνουμε χωρίς να μιλούμε και κρατάμε όσα περισσότερα μπορούμε, από
τα πολλά που μας προσφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου