2.5. Δευτέρα Παρουσία E΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ερμηνεύοντας αυτό τον λόγο του Χριστού ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, εξηγεί ότι: «κατά τήν τῆς ἀνθρωπότητος αὐτοῦ φύσιν εἶπεν ἀγνοεῖν, οὐ κατά τήν τῆς θεότητος» και την ώρα αυτή λέγει: «οὐδείς οἶδεν εἰ μή μόνη ἡ Ἁγία Τριάς, ἡ μία καί ἀδιαίρετος θεότης»[1]. Τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έχουν κοινή ουσία και φύση και μπορεί το ένα πρόσωπο να έχει πλήρη και τέλεια γνώση της ουσίας και της βουλής και του έργου του άλλου προσώπου. Έτσι ο Υιός γνωρίζει τα πάντα για τον Πατέρα, για το μέγεθός του, το μεγαλείο του, τις βουλές, την ουσία του και όλα όσα έχουν σχέση με τον Πατέρα, οπότε ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου κάμνει ρωτώντας, τον εύστοχο συλλογισμό: «Τί εἶναι μεῖζον, ὁ Πατήρ ἢ ἡ ἡμέρα ἐκείνη; Ἀσφαλῶς, ὁ Πατήρ», και συμπεραίνει ο Άγιος: «ὁ τά μείζω εἰδώς (δηλαδή ὁ Υἱός), τῶν ἐλαττόνων ὑστερεῖ;»(PG 43, 45-48). Επομένως όλα τα γνωρίζει ο Χριστός, όπως και τον χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας του[2].

       Ο Απόστολος Πέτρος στη Β΄ Καθολική Επιστολή του στο χωρίο, που παραθέσαμε πιο πάνω, αναφέρει ότι η ημέρα Κυρίου θα έλθει σαν κλέπτης μέσα στη νύκτα, δηλαδή αφνιδιαστικά. Αλλά και ο Απόστολος Παύλος τα ίδια γράφει στους Θεσσαλονικείς: «οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί οὕτως ἔρχεται»[3]. Και ο Χριστός, αποκαλύπτοντας το αιφνίδιο της Δευτέρας Παρουσίας του, λέγει στούς μαθητές του: «ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ’ οὐρανόν λάμπει, οὕτως ἔσται καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρα αὐτοῦ»[4].

(συνεχίζεται)

---

[1] SC 122, σ σ. 344-346.

[2] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ, Γιατί ὁ Θάνατος; σ σ.222, 223.

[3] Α΄Θεσ. 5, 1-2.

[4] Λουκ. 17, 24.