2.4.1. Ποιά θα είναι η κατάσταση των σωμάτων που θα αναστηθούν και ποιά των σωμάτων όσων θα βρίσκονται εν ζωή, κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού; Α΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

     Συνοψίζοντας πολύ εύστοχα ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γράφει: «Εἰ μέν οὖν ἡ ψυχή μόνη τοῖς τῆς ἀρετῆς ἀγῶσιν ἐνήθλησε, μόνη καί στεφανωθήσεται. Καί εἰ μόνη ταῖς ἡδοναῖς ἐνεκυλίσθη, μόνη δικαίως ἄν ἐκολάζετο∙ ἀλλ’ ἐπεί μήτε τήν ἀρετήν, μήτε τήν κακίαν ἡ ψυχή μετῆλθε δίχα τοῦ σώματος, δικαίως ἄμφω ἅμα καί τῶν ἀμοιβῶν τεύξονται»[1].

         Το σώμα των αναστημένων νεκρών, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες, θα είναι το ίδιο σώμα που υπήρξε επί της γης αλλά με ιδιότητες διαφορετικές. Όπως έχει προαναφερθεί, το σώμα θα είναι «τό αὐτό καί οὐκ αὐτό», κατά τον θείο Χρυσόστομο. Δηλαδή μετά θάνατον ο άνθρωπος θα συνεχίσει να είναι άνθρωπος και δεν θα πάρει αγγελική ή άλλη μορφή. Θα διάγει σάν άγγελος, ισάγγελος αλλά δεν θα είναι άγγελος,  καθώς κηρύττει ο Χριστός: «οἱ δέ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καί τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται∙ οὔτε γάρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται∙ ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καί υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοί ὄντες»[2].

     Ο Απόστολος Παύλος απαντώντας ενδεχομένως στα ερωτήματα που του έθεσαν οι Κορίνθιοι, σχετικά με το πιο πάνω θέμα, τους γράφει σχετικά: «δεῖ τό φθαρτόν τοῦτον ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν»[3]. Και ερμηνεύοντας το χωρίο αυτό ο θείος Χρυσόστομος λέγει ότι το σώμα στον παρόντα κόσμο είναι φθαρτό και θνητό, αλλά, μετά την ανάστασή του, αυτό  θα μείνει και θα ζήσει ζωή, χωρίς τέλος, διότι το σώμα  θα ενδυθεί την αφθαρσία και αθανασία, ενώ η θνητότης και η φθορά θα αφανισθούν[4]. Στην ίδια επιστολή ο Παύλος αποτυπώνει με λεπτομέρεια την κατάσταση των αναστημένων σωμάτων, γράφοντας σχετικά: «σπείρεται (τό σῶμα) ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσία∙ σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ∙ σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει∙ σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν»[5]. Έτσι στο Αποστολικό αυτό χωρίο βλέπουμε τα τέσσερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θα έχει το σώμα μετά την ανάστασή του. Θα είναι άφθαρτο, δοξασμένο, δυνατό και πνευματικό. Το πώς θα γίνει αυτή η μεταποίηση του αναστημένου σώματος αποτελεί μυστήριο, όπως ομολογεί ο Κύριλλος Ιεροσολύμων, λέγοντας ότι το αναστημένο σώμα μεταποιείται, όπως γνωρίζει καλύτερα μόνον ο πάνσοφος Κύριος που θα το αναστήσει[6]. Και, όπως παρατηρεί ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αυτός που κατασκεύασε το σώμα από το χώμα της γης και αφού επιστρέψει στη γη(το νεκρό σώμα), από την οποία εξήλθε, δεν αδυνατεί να το αναστήσει πάλι. Λέγει συγκεκριμένα: «Αὐτό οὖν τό σῶμα τό φθειρόμενον καί διαλυόμενον, αὐτό ἀναστήσεται ἄφθαρτον. Οὐκ ἀδυνατεῖ γάρ ὁ ἐν ἀρχῇ ἐκ τοῦ χοός τῆς γῆς αὐτό συστησάμενος, πάλιν ἀναλυθέν καί ἀποστραφέν εἰς τήν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθη, κατά τήν τοῦ Δημιουργοῦ ἀπόφασιν, πάλιν ἀναστῆσαι αὐτό»[7].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΩ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ,  Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς ὀρθοδόξου πίστεως  4, 27 P. G. 94, 1220C.

[2] Λουκ. 20, 35-36.

[3] Α΄Κορ. 15, 53.

[4] ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εἰς Α΄ Κορ. Ὁμ. 42, 2 P. G. 61, 364-365.

[5] Α΄Κορ. 15, 43-44.

[6] ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Κατήχησις 18, 18 ΒΕΠΕΣ 39, 240.

[7] ΙΩ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ,  Ἔκδοσις ἀκριβής..., P. G.94, 1220.