Μαρία Χατζηνικολάου
φιλόλογος
Η αμαρτωλή γυναίκα είχε καταδικασθεί. Γνώριζε ότι θα πεθάνει. Την συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω, την έσυραν ως το ναό, την έστησαν μπροστά στους ιερείς και τους γραμματείς και αυτοί αποφάσισαν ότι σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, έπρεπε να λιθοβοληθεί. Η μοιχαλίδα ήταν ένα αξιοθρήνητο, άθλιο πλάσμα. Στεκόταν μπροστά από τους δικαστές της με κατακουρελιασμένα ρούχα, με μαύρα σημάδια στο πρόσωπο, ύστερα από τα σπρωξίματα και τα κτυπήματα, νεκρή σχεδόν από το φόβο. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να δικαιολογηθεί, αλλά περίμενε ήσυχη. Αν και φαινόταν συντετριμμένη, έβραζε μέσα της από θυμό και μίσος. Μεταμέλεια πάντως δεν αισθανόταν. Ο άνδρας της συμπεριφερόταν σκληρά, την κτυπούσε, διέτασσε να την βασανίζουν και να την ραβδίζουν. Ποτέ δεν της απηύθυνε ένα φιλικό λόγο. Δεν είχε καμιά υποχρέωση να του είναι πιστή. Στις γειτόνισσες, που ήξεραν τι της συνέβαινε, φαινόταν περίεργο ότι παρ’ όλα αυτά ήταν υπομονετική και ταπεινή και ότι ποτέ δεν θέλησε ν’ ανταποδώσει κακά αντί κακού.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου