2.3.4. Εκτός από τα μνημόσυνα και τις ευχές στη θεία Λειτουργία τι άλλο ωφελεί τις ψυχές των κεκοιμημένων; Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

     Εκτός από τις προσευχές των ζώντων, τις ευχές στη Θεία Λειτουργία, τα σαρανταλείτουργα, τις αγαθοεργίες και τις ελεημοσύνες, τις ψυχές των κεκοιμημένων τις ωφελεί πολύ, η προσεκτική ζωή μας και η με κατάλληλη προετοιμασία μετοχή μας στη Θεία Κοινωνία, γενόμενοι σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού. Έτσι «διασυνδέεται τό πρόσωπο τοῦ τεθνεῶτος καί τό δικό μας μέ τή θεία Ευχαριστία...ὁπότε ὠφελεῖται καί ὁ κεκοιμημένος μας, ἄν βέβαια, ἀποβαίνει μέ τό θάνατο, ἐπιδεκτικός καί ἀποδεκτικός αὐτῆς τῆς θείας δωρεᾶς»[1].

     Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για το ίδιο θέμα σημειώνει με έμφαση, πως το καλύτερο μνημόσυνο που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους μας, είναι ο αγώνας που θα κάνουμε για να λαμπικάρουμε τη ψυχή μας αφού κόψουμε τα πάθη και ελαττώματά μας. Η ελευθερία μας από τα υλικά πράγματα και τα ψυχικά πάθη, μας ανακουφίζει, με αποτέλεσμα να ανακουφίζονται και οι προπάπποι μας, διότι, συνεχίζει ο Άγιος, οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονος τους είναι κοντά στο Θεό. Η πνευματική κατάσταση των ζώντων έχει αντίκτυπο στις ψυχές των κεκοιμημένων τους διότι αν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση οι ζώντες, τότε οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά και ευφραίνονται, ενώ η μη καλή πνευματική κατάσταση των ζώντων προκαλεί στενοχωρία και πόνο στους κεκοιμημένους προγόνους μας. Καταλήγοντας ο Άγιος, μας προτρέπει: «νά χτυπήσουμε τόν παλαιό μας ἄνθρωπο, γιά νά γίνη καινός καί νά μή βλάπτη πιά οὔτε τόν ἐαυτό του οὔτε ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλά νά βοηθάη καί τόν ἐαυτό του καί τούς ἄλλους, εἴτε ζῶντες εἶναι, εἴτε κεκοιμημένοι»[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ,  Γιατί ὁ θάνατος;  σ σ.115-116.

[2] ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΟΣΙΟΥ, Οἰκογενειακή Ζωή,  σ σ. 279-280.