2.5. Δευτέρα Παρουσία A΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη) 

     Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, συνδέεται άμεσα με την ανάσταση των νεκρών και τη μελλοντική κρίση. Η σύνδεση αυτή αποτυπώνεται περιεκτικά και λακωνικά στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της νεκρώσιμης ακολουθίας, όπου αναφέρεται: «Μή θαυμάζετε τοῦτο∙ ὅτι ἔρχεται ὥρα, (τής Δευτέρας Παρουσίας), ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ(ανάσταση νεκρών), καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως(μελλοντική καθολική κρίση)»[1].Τα πιο πάνω αποτελούν μέρος από το κήρυγμα του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όπου όριζε τη σχέση του με τον Θεό Πατέρα, λέγοντας στους Ιουδαίους, ότι ο Θεός Πατέρας ἐχει δώσει όλη την εξουσία της κρίσης στον Θεάνθρωπο Υιό και σ’ αυτή τη συνάφεια δίνει τη μαρτυρία του για την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του. Την πρώτη φορά ήλθε στον κόσμο ταπεινά και αθόρυβα, δεχόμενος τον χλευασμό και τον φθόνο των Γραμματέων και Φαρισαίων, που τελικά τον δίκασαν και τον σταύρωσαν. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία του, θα έλθη ως Κύριος των Πάντων «ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως και δόξης πολλῆς»[2] και μετά «πάντων τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων»[3]. Σε άλλο σημείο ο Χριστός σκιαγράφησε και τα φυσικά φαινόμενα που θα επισυμβούν με τον ερχομό του, λέγοντας: «ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καί ἡ σελήνη οὐ δώσει τό φέγγος αὐτῆς , καί οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καί αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται, καί τότε ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλῆς καί δόξης»[4].

(συνεχίζεται)

---

[1] Μικρόν Εὐχολόγιον,  σ. 211, Ἰωα. 5, 28-29.

[2] Ματθ. 24, 30.

[3] ό.π., 25, 31.

[4] Μάρκ.13, 24-26.