Δ) Ο ερχομός του αντιχρίστου. Α΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

     Πρίν την επάνοδο του Χριστού στον κόσμο, θα προηγηθεί η εμφάνιση του αντιχρίστου, που θα είναι συγκεκριμένο πρόσωπο, θα είναι δηλαδή άνθρωπος και όχι ενανθρωπήσας διάβολος[1], που θα είναι ολοκληρωτικά δοσμένος στον σατανά και στη δύναμή του, με αποτέλεσμα να πραγματοποιεί έργα θαυμαστά, καταπλήσσοντας πολλούς ανθρώπους, ώστε να τον θεωρήσουν σαν τον «υἱό τοῦ Θεοῦ»[2] και ακόμα να τον λατρεύσουν σαν θεό, αφού θα θεωρηθεί ότι είναι ο ίδιος ο Χριστός[3].

   Βέβαια, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πρίν από το συγκεκριμένο πρόσωπο του αντιχρίστου θα προηγηθούν πολλοί άλλοι αντίχριστοι: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν∙ ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»[4]. Εδώ ο Ευαγγελιστής χαρακτηρίζει ως «ἀντίχριστους», πρόσωπα και καταστάσεις που αρνούνται τη Θεότητα του Χριστού, αρνούνται τον Πατέρα και τον Υιόν. «οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος  τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν»[5]. Αρνούνται την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, «καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι∙ καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται...»[6], και πολεμούν διαχρονικά την Εκκλησία του Χριστού, όντας όργανα του σατανά, προετοιμάζοντας έτσι τον ερχομό του «κοσμοπλανοῦς»[7] αντιχρίστου. Έτσι ο ερχομός τού αντιχρίστου θα είναι ακολούθημα της γενικής αποστασίας των ανθρώπων από το Θεό, όπως μας βεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος, όταν γράφει στους Θεσσαλονικείς: «μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον∙ ὅτι ἐάν μή ἔλθῃ  ἡ ἀποστασία πρῶτον καί ἀποκαλυφθῇ ὅ ἄνθρωπος τῆς ἀμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας...»[8]. Βέβαια το μέγεθος και τις διαστάσεις της αποστασίας, όταν θα έλθει ο αντίχριστος, κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει, αφού η ανομία και η αμαρτία δεν έχουν όρια και αφού ήδη από τους Αποστολικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος διεμήνυε «τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας...»[9].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ, Γιατί ὁ  θάνατος; σ. 243.

[2] Διδαχή τῶν Ἀποστόλων, 16, 4, ΒΕΠ, τ. 2. σ. 220.   

[3] ό.π., Πρβλ Β΄Θεσ. 2, 3-4.

[4] Α΄ Ἰω. 2, 18.

[5] Α΄ Ἰω. 2, 22.

[6] Α΄ Ἰω. 4, 3.

[7] Διδαχή τῶν Ἀποστόλων, ό.π., Πρβλ. Β΄ Ἰω. 7.

[8] Β΄Θεσ. 2, 3.

[9] Β΄Θεσ. 2, 7.