Μποροῦμε νὰ ἀμνηστεύουμε τὶς αἱρέσεις ἐν ὀνόματι τῆς «Ἀγάπης»; Β΄.

Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

Ὁ μακαριστὸς Γέροντας
Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Ἀκούσατε, Παναγιώτατε, μίαν παράδοξον ἀλήθειαν: ΟΧΙ! Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν πραγματικῶς καὶ εἰλικρινῶς τοὺς αἱρετικούς, ἡμεῖς οἱ «στενοκέφαλοι» καὶ «φανατικοί», καὶ οὐχὶ Ὑμεῖς καὶ οἱ μεθ᾽ Ὑμῶν. Ἡ ἀγάπη Ὑμῶν, δὲν εἶναι γνησία, ἀλλὰ ἐπιφανειακὴ καὶ ἐπίπλαστος· δὲν εἶναι ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ᾽ ἀγάπη ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης…

Ποῖος ἀγαπᾷ εἰλικρινῶς τὸν νοσοῦντα; Ὁ λέγων πρὸς αὐτόν: «εἶσαι ὑγιέστατος, τρῶγε ὅ,τι θέλεις», καὶ ἀπεργαζόμενος οὔτω χαλεπωτέραν τὴν νόσον καὶ ταχύτερον τὸν θάνατον, ἢ (τὸν ἀγαπᾷ εἰλικρινῶς) ὁ ἐπισημαίνων αὐτῷ τὴν ἀσθένειαν καὶ ἀπαγορεύων τὰς βλαπτούσας τροφάς;

Ἡμεῖς, ἐπισημαίνοντες τὰς πλάνας τῶν αἱρετικῶν καὶ διακηρύσσοντες ὅτι ἀκολουθοῦσιν ὁδῷ ἐπισφαλεστάτῃ, ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ δημιουργήσωμεν ἐν αὐτοῖς κρίσιν συνειδήσεως καὶ ἔφεσιν ἀναζητήσεως τῆς ἀλήθειας. Ὑμεῖς (ὅμως) καὶ οἱ μεθ᾽ Ὑμῶν, διακηρύσσοντες ὅτι «οὐδὲν μᾶς χωρίζει» ἀπὸ τῶν αἱρετικῶν κ.τ.τ., ναρκοῦτε καὶ ἀποκοιμίζετε αὐτοὺς καὶ ἀποκλείετε ἔμπροσθεν αὐτῶν τὴν ὁδὸν τῆς ἀλήθειας. Οὕτως ἐφαρμόζεται ἐν προκειμένῳ τὸ προφητικόν: «Λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς» (Ἡσ. γ´, 12). Καὶ «ὅτι οὐ κενὰ τὰ ρήματα μαρτυρεῖ τὰ πράγματα».

Ποῖον ἑτερόδοξον ὡδηγήσατε Ὑμεῖς καὶ οἱ δορυφοροῦντες Ὑμᾶς μελιστάλακτοι καὶ ἀσπόνδυλοι Ἐπίσκοποι εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν; Οὔτε ἕνα, Παναγιώτατε! Οὔτε ἕνα, παρὰ πάντα τὰ ταξίδια, τὰ συνέδρια, τὰ γεύματα, τὰ δῶρα, τὰ μειδιάματα. Μόνον «φανατικοί» τινες Ὀρθόδοξοι ἐγένοντο ἀφορμὴ προσελκύσεως αἱρετικῶν εἰς τὴν ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀντιλαμβάνεσθε ἆράγε, Παναγιώτατε, ποῦ δύναται νὰ ὁδηγήσῃ τὸ σύνθημα Ὑμῶν «Ἀγάπη ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων», ἐὰν κατορθώσῃ νὰ ἐφαρμοσθῇ καθολικῶς;

(Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου, Ἀρχιμανδρίτου, «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ»
[«Οἰκουμενισμὸς» καὶ «Ζηλωτισμός»], ἐν Ἀθήναις, 1986)

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1053-1056.