(Χαρακτικό, ἔτους 1899)
Ὁ
Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, ἐκ Κύπρου ἕλκων τὴν καταγωγήν, ὡς λέων τῆς Ὀρθοδόξου
Πίστεως, βροντώδῃ τῇ φωνῇ βοᾷ πρὸς ἅπαντας ἡμᾶς·
«Ἐάν
τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός, ἰδοὺ ἐκεῖ,
μὴ πιστεύσητε.
Ἐγερθήσονται
γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ
δώσουσι σημεῖα καὶ τέρατα πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.»
(Μάρκ. ιγ ´, 21-22)
Ἡ
σημασία τοῦ “ὧδε” (=ἐδῶ) δὲν εἶναι μόνον
τοπική, ἀλλὰ καὶ τροπική!
Ἐὰν
οἱοσδήποτε “πάπας” σᾶς εἰπῇ ὅ,τι ἐδῶ (= εἰς τὸν παπικὸν θρόνον τοῦ ἐκπεσόντος
Πάπα Ῥώμης) εἶναι ὁ Χριστὸς, μὴ πιστεύσετε!
Ὁ
Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ εἶναι ὁ ἀείποτε Ζῶν καὶ ὁ ἀδιαλείπτως Παρών, διοικεῖ αὐτοπροσώπως τὴν Ἐκκλησία Του! Οὐδόλως
τοῦ χρειάζεται οἱοσδήποτε «Vicarius
Filii Dei»
(= ἐκπρόσωπος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ “παπικὸς ἀντιπρόσωπός Του ἐπὶ τῆς γῆς”),
ὅπως βλάσφημα φρονοῦν μὲ τὸ ὕπουλο καὶ πλανεμένο δόγμα τοῦ “παπικοῦ πρωτείου ἐξουσίας”
οἱ φραγκολατῖνοι αἱρετικοί. Ἡ παρουσία τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ στὶς Ἐκκλησίες Του
εἶναι ἐνεργὸς καὶ ἀκατάπαυστος καὶ ὡς ἐκ τούτου κανέναν ἁπολύτως “πάπα” δὲν ἔχει
ἀνάγκην ὁ Χριστός, σὰν ἀντιπρόσωπό Του (τάχα) ἐπὶ τῆς γῆς!
Καὶ
ἡ παμπλάνη τῶν παπικῶν, δὲν τελειώνει δυστυχῶς ἐδῶ!
Ἐφ᾽
ὅσον, σύμφωνα μὲ τὶς αἱρετικές τους δοξασίες:
(α)
Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται “καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ” (=Filioque),
καὶ
(β)
ὁ κάθε Πάπας εἶναι (ὡς ἰσχυρίζονται) Βικάριος (= ἀντιπρόσωπος) τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ
τῆς γῆς,
Ἄρα,
συνακόλουθα (σύμφωνα μὲ τὴν αἵρεσί τους):
(γ)
τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ… Πάπα, ὡς (τάχα) ἐκπροσώπου τοῦ Χριστοῦ!!!
(συνεχίζεται)
Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 970-971.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου