του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο φέρει τον τίτλο «Παροιμίαι» έχει γραφτεί σύμφωνα με την επιγραφή του βιβλίου καθώς και με την πατερική παράδοση από τον σοφό Σολομώντα, απόγονο του Δαβίδ. Έχει γραφτεί υπό μορφή ποιήματος στην εβραϊκή γλώσσα της κλασσικής περιόδου. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου των Παροιμιών, στίχοι 10-31 υπάρχει ένας υπέροχος ύμνος προς την δραστήρια και ενάρετη γυναίκα. Ο ύμνος αυτός αποτελείται από 22 στίχους και έχει στο Μασωριτικό (εβραϊκό κείμενο) αλφαβητική ακροστοιχίδα.
Η γυναίκα όπως αναφέρει ο απόστολος Πέτρος είναι ασθενέστερο σκεύος[1]. Όμως γίνεται ανδρεία με τη σύνεση και την πιστότητά της προς το σύζυγό της. Τέτοιες γυναίκες όμως σύμφωνα με τον συγγραφέα των Παροιμιών είναι σπάνιες και πολύτιμες. Ο σύζυγος της ανδρείας γυναίκας της έχει πλήρη εμπιστοσύνη, αφού είναι οικονόμος και βοηθά το σύζυγό της στην εξοικονόμηση των αγαθών, έτσι ώστε στο σπίτι τους να τα έχουν όλα άφθονα.
Η γυναίκα αυτή εργάζεται σε όλη της
τη ζωή για την ευτυχία του συζύγου της και στην οικογένειά της δημιουργεί
ατμόσφαιρα ειρήνης και χαράς. Η ανδρεία γυναίκα εργάζεται με τα ίδια της τα
χέρια και έτσι είναι χρήσιμη στην οικογένειά της. Η εργατική αυτή γυναίκα
μοιάζει με εμπορικό πλοίο, το οποίο εισάγει προϊόντα από μακρινά μέρη. Ότι
μπορεί να το κάνει μόνη της το κάνει. Ότι δεν μπορεί το προμηθεύεται από αλλού.
Σηκώνεται πρωί, προτού ξημερώσει, ετοιμάζει και δίδει φαγητό στην οικογένειά
της και εργασία στις υπηρέτριές της. Ξέρει ακόμη πως να μεγαλώνει συνετά την
οικογενειακή της περιουσία, είτε με την αγορά χωραφιών είτε με την προσωπική
της εργασία. Ζώνει καλά τη μέση της και αρχίζει τη δουλειά. Θεωρεί ότι είναι
καλό το να εργάζεται κάποιος και το λυχνάρι της, που την φωτίζει για να μπορεί
να εργάζεται, δεν σβήνει όλη τη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου