Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ πρωτοπρεσβύτερου,
Ἡ
Σύνοδος τοῦ 879 κατεδίκασε ὡς αἵρεση τὴν προσθήκη τοῦ Φιλιόκβε στὸ ἱ. Σύμβολο
καὶ ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ποὺ διέπραξαν αὐτὴν τὴν ἀνίερον προσθήκη. Ὑπάρχει,
λοιπόν, ἤδη Οἰκουμενικὴ καταδίκη τοῦ παποφραγκισμοῦ γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ
Φιλιόκβε, ποὺ εἶναι βέβαια ἡ κορύφωση ὅλης τῆς ἀλλοτριώσεώς του.
Προσοχή!
Οἱ προϋποθέσεις ποὺ ὁδήγησαν στὴν αἵρεση τοῦ
Φιλιόκβε εἶναι σημαντικότερες ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν προσθήκη. Γι᾽ αὐτὸ ἡ ἀποβολὴ
τῆς προσθήκης ἀπὸ τὸ Σύμβολο δὲν εἶναι ἀρκετή, ἂν δὲν ἀπορριφθοῦν ἀπαραιτήτως
καὶ οἱ προϋποθέσεις αὐτῆς τῆς πλάνης, δηλαδὴ ἡ “ἀντι-Γραφικὴ” καὶ “ἀντι-Πατερικὴ”
θεολόγηση…
…Ἡ
σημερινὴ συγκυρία, ποὺ ἔχει ἐνώσει ΟΛΟΥΣ τοὺς Ὀρθοδόξους εἰς τὴν ἀντιμετώπιση τῆς
παπικῆς προελάσεως μὲ τὸ ἅρμα τῆς Οὐνίας, εἶναι ἀληθινὰ θεόσδοτη εὐκαιρία, γιὰ
νὰ ἐπανεξετασθεῖ τὸ πρόβλημα τῆς οὐσίας (ἐκκλησιαστικότητος, δηλαδὴ) τῆς
(λεγομένης) «Λατινικῆς Ἐκκλησίας - Βατικανοῦ», ὥστε καὶ ὁ θεολογικὸς διάλογος, ἂν
τὸν ἐπιθυμεῖ πιὰ τὸ Βατικανό, νὰ ἐκτιμηθεῖ ἐκ νέου. Θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ὅτι
καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, μὲ τὴ νέα φωτισμένη Ἡγεσία του, ὅπως καὶ ὅλες οἱ
Ἡγεσίες τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δὲν θὰ ἠρνοῦντο ποτὲ νὰ τεθεῖ τὸ
πρόβλημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρος τῆς (λεγομένης) «Ῥωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίας»,
ἀλλὰ καὶ ὁ θεολογικὸς διάλογος μὲ τὴ Ῥώμη, ἐπάνω στὴ σωστὴ βάση.
Καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀφήσουμε τὴν εὐκαιρία νὰ χαθεῖ. Ἤδη καταγγέλλονται
μυστικὲς διαβουλεύσεις, στὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ παρασκήνια, γιὰ ἐξομάλυνση
τῶν σχέσεων μὲ τὸ Βατικανό, ποὺ προσπαθεῖ νὰ διασκεδάσει τὶς ἀρνητικὲς ἐντυπώσεις.
Ἡ Οὐνία ὅμως παραμένει. Καὶ ἡ καταστροφὴ στὴν Ὀρθοδοξία τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης ἔχει
γίνει. Κάθε, λοιπόν, ὑποχώρηση τῶν Ὀρθοδόξων
θὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἔγκλημα! Οἱ ἐνέργειές μας δὲν καταγράφονται μόνο στὶς
δέλτους τῆς Ἱστορίας, ἀλλὰ θὰ κριθοῦν στὸ τέλος τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς Ἱστορίας,
ποὺ εἶναι συγχρόνως Σωτήρας καὶ Κριτής της…».
†Γεώργιος Μεταλληνός
(Ὁμότιμος
Καθηγητὴς
τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)
Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1047-1050.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου