25η Μαρτίου, Διπλῆ γιορτὴ - διπλῆ χαρὰ, Α. Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου Α΄.

«᾿Ιδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου».

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Διπλῆ γιορτὴ καὶ χαρὰ σήμερα γίνεται στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ. Στὸν οὐρανὸ χαίρονται οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἅγιοι γιὰ τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς σωτηρίας. Κι ἐμεῖς, ἡ στρατευόμενη Ἐκκλησία, χαιρόμαστε, τόσο γιὰ τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο τοῦ ἀγγέλματος τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ὅσο καὶ γιὰ τὴ λύτρωση καὶ ἀπελευθέρωση τοῦ σκλαβωμένου μέχρι τότε ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό.

          Οἱ πρόεδροι τῶν χωρῶν, ὅταν θέλουν νὰ πᾶνε κάπου νὰ μιλήσουν, στέλλουν προηγουμένως αὐτούς, ποὺ θὰ προετοιμάσουν τὸν χῶρο, ὅπου θὰ διεξαχθῇ ἡ ὁμιλία. Παρόμοια καὶ οἱ στρατηγοί, σὲ καιρὸ πολέμου, στέλλουν τοὺς στρατιῶτες, ποὺ θὰ κάνουν ἀναγνώριση ἐδάφους, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ νικήσουν τὸν ἐχθρό.

          Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὁ οὐράνιος καὶ ἔνδοξος βασιλιᾶς, προκειμένου νὰ ἔρθῃ στὴ γῆ, καὶ νὰ πολεμήσῃ τὸν ἀρχέκακο διάβολο, ἔστειλε προηγουμένως τοὺς προφῆτες. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δὲν τοὺς ἄκουσαν, καὶ ἄλλους μὲν τοὺς σκότωσαν, ἄλλους δὲ τοὺς ἐλιθοβόλησαν, καὶ ἔτσι ἔμειναν στὴν πτώση καὶ στὶς ἁμαρτίες τους.

          Τότε ὁ πανάγαθος Θεός, μέσα στὴν ἀπειροτέλεια ἀγάπη Του, θέλοντας νὰ στείλῃ τὸν μοναδικὸ Υἱό Του στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἀνασύρῃ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ νὰ τοῦ δώσῃ τὴν πρώτη ὀμορφιά, ποὺ εἶχε μέσα στὸν Παράδεισο, προστάζει τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, λέγοντάς του: «Πήγαινε, Γαβριήλ, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ ὑπηρέτης μου ὁ γνήσιος, στὴν πόλη τῆς Ναζαρέτ. ᾿Εκεῖ βρίσκεται ἡ παρθένος Μαριάμ, ποὺ κατοικεῖ μὲ τὸν ἀῤῥαβωνιαστικό της ᾿Ιωσήφ. ᾿Εκεῖ θέλω νὰ ἑτοιμάσῃς χῶρο κατάλληλο, γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ σαρκωθῇ ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός».

          Ὁ Θεὸς δὲν θέλησε νὰ στείλῃ κανένα ἄλλο, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρχαν πολλοὶ ἄγγελοι στὸν οὐρανό, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ᾿Αρχάγγελο Γαβριήλ. Καὶ αὐτό, γιατὶ τὸ ὄνομά του, τὸ ὁποῖο σημαίνει Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, θὰ φανερώνῃ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος θὰ γεννηθῇ ἀπὸ τὴν ἄχραντη Παρθένο, τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ ἀπειροτέλειος Θεὸς καὶ ὁ ἀπειροτέλειος ἄνθρωπος.

          Ἡ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἶναι ἀρχὴ καὶ κεφαλὴ ὅλων τῶν Δεσποτικῶν γιορτῶν. Καὶ αὐτό, γιατὶ ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμονας Θεός, βλέποντας τὸ δημιούργημά του νὰ τυραννῆται ἀπὸ τὸν διάβολο, καὶ νὰ σύρεται στὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας, θέλησε νὰ στείλῃ τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ, τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ τὸ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου.

(συνεχίζεται)