Η ανδρεία γυνή κατά το Παροιμιών λα΄ (στ. 10-31) Β΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

 Η ανδρεία αυτή γυναίκα χαίρεται όταν κάνει έργα, με τα οποία εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της οικογένειάς της σε αντίθεση με τις κοσμικές γυναίκες, που καυχώνται για τα ρούχα τους και τα κοσμήματά τους. Η ενάρετη αυτή γυναίκα ασκεί και έργα αγάπης και ελεημοσύνης. Το θεωρεί μάλιστα υποχρέωσή της να ελεεί τους πτωχούς. Ο σύζυγός της, εάν συνέβη ποτέ να απουσιάζει από το σπίτι του, λόγω των εργασιών του, δεν ανησυχεί, ούτε φροντίζει γι’ αυτό. Γνωρίζει να ράβει πολυτελή ενδύματα για τον εαυτό της καθώς και πλούσια ενδύματα για το σύζυγό της. Ο σύζυγός της θαυμάζεται κατά τις δημόσιες εμφανίσεις του από όλους, λόγω της φροντίδας της ανδρείας γυναίκας του. Η εργατική αυτή γυναίκα κατασκευάζει περισσότερα σεντόνια από όσα είναι αναγκαία για την οικογένειά της και τα πωλεί σε εμπόρους. Γνωρίζει να εξοικονομεί τα προς το ζήν και να ετοιμάζει κληρονομιά για τα παιδιά της. Εργάζεται σκληρά όταν είναι νεαρή και απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων της όταν γηράσει. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμά της γυναίκας αυτής είναι ότι έχει διάκριση και σύνεση σε κάθε συναναστροφή της. Δεν είναι φλύαρη ούτε της αρέσει να κατηγορεί τους άλλους.

    Όπως αναφέρει ο σοφός Σολομών, «σίτα δε οκνηρά ουκ έφαγε», δηλαδή ψωμί δε οκνηρίας και κακοζυμωμένο δεν έφαγε. Όπως αναφέρει ο Ωριγένης, όταν λέγει «σίτα οκνηρά» εννοεί τις κακίες[1]. Η ανδρεία γυναίκα διδάσκει τόσο με τα λόγια της όσο και με το παράδειγμά της. Ακόμη κάνει έργα φιλανθρωπίας και έτσι με αυτό τον τρόπο ελκύει την ευλογία το Θεού. Τέλος μεγαλώνει και αποκαθιστά πλούσια τα παιδιά της. Γιἀ όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους ο σύζυγός της την επαινεί με τα εξής λόγια: «Ω καλή και πολύτιμε σύντροφε της ζωής μου. Πολλές γυναίκες απέκτησαν πλούτη με την ικανότητά τους. Πολλές απέκτησαν δύναμη και υπόληψη μέσα στην κοινωνία. Εσύ όμως τις έχεις ξεπεράσει όλες»[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ, Εκ των Ωριγένους εις Παροιμίας Σολομώντος εξηγήσεων, PG, 17, 252B: “Σίτα οκνηρά, τα οκνοποιούντα τυχείν της βασιλειάς τους απλουστέρους και αφελεστέρους, η ευγνώμων και θεοφιλής ψυχή ουκ εσθίει, ούτε μην τούτων γεύεται, ει τάχα τύχοι αυτών επιθυμήσαι. Τας κακίας γαρ φησί σίτα οκνηρά».

[2] Βλ. Παρ., λα΄ 29.