Μποροῦμε νὰ ὑποτιμοῦμε καὶ νὰ ὑποχωροῦμε σὲ θέματα Πίστεως χάριν πολιτικῶν ἢ ἄλλων σκοπιμοτήτων; Α΄.

Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

(Ἀπόσπασμα ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς,
τὴν ὁποία ἀπέστειλε ὁ ἅγιος Γέροντας, τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1965,
πρὸς τὸν τότε Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν)

Παναγιώτατε·

ᾄδεται ὄτι ἐνεργεῖτε ὡς ἐνεργεῖτε, ἵνα, προσεταιριζόμενος τὸ πανίσχυρον κοσμικῶς Βατικανόν, ἀντιτάξητε τὴν ἐκ τῆς συμμαχίας αὐτοῦ αἴγλην καὶ δύναμιν πρὸς τοὺς τουρκικοὺς βρυχηθμοὺς καὶ δυνηθῆτε οὔτω νὰ στηρίξετε τὸν δεινῶς ἀπειλούμενον καὶ κλονιζόμενον Θρόνον τῆς πάλαι ποτὲ βασιλευούσης.

Ἐὰν ταῦτα ἔχωνται ἀληθείας, τότε καὶ πλανᾶσθε καὶ ματαιοπονεῖτε.

Ἔχομεν τὴν συμμαχίαν τοῦ Θεοῦ, Παναγιώτατε, ναὶ ἢ οὐ;

Ἐάν, ναί, τότε «εἷς διώξεται χίλιους καὶ δύο μετακινήσουσι μυριάδας»· τότε «κἂν κύματα διεγείρηται, κἂν πελάγη», κἂν τουρκικῶν θηρίων θυμός, ἀράχνης δι᾽ ἠμᾶς ἔσονται εὐτελέστερα· τότε «ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου» καὶ «ἀλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων»· τότε… ὢ τότε, «γνῶτε ἔθνη καὶ ἠττᾶσθε ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός!»…

Ἐὰν ὄχι, τότε πρὸς τί «πεποίθαμεν ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία»; Τότε, Παναγιώτατε, ἐφαρμόζονται πλέον ἐφ᾽ ἡμῶν οἱ λόγοι τοῦ Προφήτου: «Οὐαὶ οἱ καταβαίνοντες εἰς Αἴγυπτον ἐπὶ βοήθειαν, οἱ ἐφ᾽ ἵπποις πεποιθότες καὶ ἐφ᾽ ἅρμασιν, ἔστι γὰρ πολλά, καὶ ἐφ᾽ ἵπποις, πλῆθος σφόδρα, καὶ οὐκ ἦσαν πεποιθότες ἐπὶ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐζήτησαν. Καὶ αὐτὸς σοφῶς ἦγεν ἐπ᾽ αὐτοὺς κακά, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐ μὴ ἀθετηθῇ, καὶ ἐπαναστήσεται ἐπ᾽ οἴκους ἀνθρώπων πονηρῶν καὶ ἐπὶ τὴν ἐλπίδα αὐτῶν τὴν ματαίαν, Αἰγύπτιον ἄνθρωπον καὶ οὐ Θεόν, ἵππων σάρκας καὶ οὐκ ἔστι βοήθεια· ὁ δὲ Κύριος ἐπάξει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτούς, καὶ κοπιάσουσιν οἱ βοηθοῦντες, καὶ ἄμα πάντες ἀπολοῦνται» (Ἡσ. λα´, 1-3).

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 984-986.