ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΔ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

2.3. Ακολουθία στον τάφο[1]

     Μετά την ακολουθία στον ναό, το λείψανο συνοδεύεται μέχρι του τάφου, αφού σχηματισθεί πομπή, ενώ οι χοροί ψάλλουν τον Τρισάγιον Ύμνον[2]. Όταν η πομπή φθάσει στον τάφο, γίνεται το νεκρώσιμο τρισάγιο και ο νεκρός καταβιβάζεται με προσοχή και ευλάβεια στο μνήμα με το πρόσωπο στραμμένο πρός ανατολάς. Ο Ιερέας ραντίζει με λάδι σταυροειδώς το λείψανο, λέγοντας τον ψαλμικό στίχο, «Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι...». Μετά ο ιερέας ρίχνει χώμα στο λείψανο σταυροειδώς, λέγοντας, «Γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσει» και γίνεται απόλυσις.

 

3. Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

    Αφού παραθέσαμε τον βίο και τα έργα του Ιωάννη του Δαμασκηνού, τη διάταξη της Νεκρωσίμου Ακολουθίας με σύντομα σχόλια για το περιεχόμενο των ύμνων, των αναγνωσμάτων και των ευχών της, στα επόμενα κεφάλαια θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το μυστήριο του θανάτου και της πέραν του τάφου Ζωής, μέσα από τις θεολογικές αναφορές στη νεκρώσιμη Ακολουθία και όχι μόνο.

    Στο πρώτο κεφάλαιο  κάνουμε αναφορά στο ανθρωπολογικό δόγμα, στον άνθρωπο και την κατασκευή του, στα προσόντα, με τα οποία προικίσθηκε από τον Θεό, για τον προορισμό του, την πτώση του και τις συνέπειές της στο ανθρώπινο γένος, στον θάνατο ως συνέπεια της πτώσης, τον σωματικό και ψυχικό θάνατο και στον επηρεασμό του «κατ’ εἰκόνα». Επίσης προσεγγίζεται το θέμα, πώς ο Θεός έχει μεταβάλει τον θάνατο σε ευεργεσία, πώς ο Χριστός νίκησε το θάνατο και πώς η Ανάσταση του Θεανθρώπου άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου.

(συνεχίζεται)

---

[1] Μικρόν Εὐχολόγιον, σ. 218.

[2] Το Μέγα Εύχολόγιον ορίζει να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος σ. 420, ενώ το Μικρό Ευχολόγιο (ἔκδ.Αποστ.Διακονίας 1981, σ.218, ορίζει να ψάλλεται ένα απο τα Ιδιόμελα του Δαμασκηνού «Θρηνῶ καί ὀδύρομαι...».