Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ. Δ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

    Πώς ερμηνεύουν όμως οι Πατέρες το «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν»; Στό ιερό κείμενο της Γένεσης στην Αγία Γραφή, στο κεφάλαιο που περιγράφει την κατασκευή του ανθρώπου[1], ιστορείται η ενθρόνιση του ανθρώπου ως το τελευταίο δημιούργημα και η υπεροχή του από την υπόλοιπη δημιουργία. Σημειώνει σχετικά ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Διά τοῦτο τελευταῖος, μετά τήν κτίσιν εἰσήχθη ὁ ἄνθρωπος, οὐχ ὡς ἀπόβλητος ἐν ἐσχάτοις ἀποῤῥιφείς  ἀλλ’ ἅμα τῇ γενέσει βασιλεύς εἶναι τῶν υποχειρίων προσήκων»[2]. Έτσι  ο χρόνος και ο τρόπος κατασκευής του ανθρώπου διερμηνεύουν την υπεροχή και τον ρόλο του έναντι της υπόλοιπης κτίσης[3], που έχουν αιτία την προίκα του «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν», με την οποία ο Θεός τον έχει προικίσει. Eξαιτίας του «κατ’ εἰκόνα», όλος ο κτιστός φυσικός κόσμος αναγνώριζε στο πρόσωπο του ανθρώπου, το δημιουργό Θεό του, αλλά και ο άνθρωπος, προικισμένος με όλα τα θεία προσόντα, «μέτοχος καί πλήρης ὅλων τῶν θείων ἀγαθῶν»[4], «ἀπέβαινε βασιλιάς καί κυρίαρχος καί κάτοχος τῶν μυστηρίων καί τοῦ τρόπου κατασκευῆς καί λειτουργίας τοῦ κτιστοῦ κόσμου, προκειμένου νά τόν ὁδηγήσει μαζί μέ τόν ἑαυτό του στή ‟θέωσηˮ»[5].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΓΕΝ, 1, 26-27∙ 2, 7∙ 2, 21-25.

[2] ΓΡ. ΝΥΣΣΗΣ, Περί κατασκευῆς ἀνθρώπου, 2, P. G. 44, 133A. 

[3] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ , Γιατί ὁ Θάνατος;  σ. 27.

[4] ΓΡ. ΝΥΣΣΗΣ, Περί κατασκευῆς, ό.π., 16, P. G. 44, 184 B.

[5] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ,  Γιατί ὁ Θάνατος;  σ σ. 26, 27.