Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ. Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

Στο ιδιόμελο  της νεκρώσιμης ακολουθίας του Ι. Δαμασκηνού σε ήχο βαρύ που παραθέσαμε πιο πάνω, συμπυκνώνεται η κατ’αρχή δημιουργία του ανθρώπου που προικίσθηκε με το «κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωση» του Δημιουργού και η τοποθέτησή του στον Παράδεισο, προκειμένου να «ἄρχει» και να βασιλεύει όλων των κτισμάτων. Είχε καταστεί κατ’ εντολή του Θεού «ἄρχοντας» όλων των βλεπομένων, «ἄρχοντας χειροτονητός ὅλων  τῶν ἀλόγων καί τῶν ἀψύχων»[1]. Όπως αναφέρει και η συγχωρητική ευχή, σε περίπτωση αφορισμού ή κατάρας, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο σαν αποτέλεσμα της άρρητης σοφίας του και τον προίκησε με ωραιότητα και κάλλος, με σοφία και «προφητικόν χάρισμα»[2]. Ο άνθρωπος προικίσθηκε σε σχετικό βαθμό «κατά χάριν» με όλα όσα έχει ο Θεός σε απόλυτο και τέλειο βαθμό, «κατά φύσιν»[3]. Καί όλα αυτά, όπως αναφέρει η πιο πάνω συγχωρητική ευχή, διότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατά τη δική του εικόνα και ομοίωση.

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ὁμιλίαι είς Γένεσιν, 21, 2 P. G. 58, 177, Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Είς Ἐξαήμερον, Ὁμ.6,1 P. G. 29, 117C.

[2] ό.π., Είς Γέν. Ὁμ.16,5. P. G. 53, 132.

[3] Ν. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ, Γιατί ὁ Θάνατος;  σ. 86.