Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα Ἡ οὐσιώδης διαφορὰ[1] τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, ποὺ τὰ διακρίνει ἀπὸ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα Γ΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ἡ ἁγνότητα τοῦ σώματος ὡς θυσία στὸν Θεό!

Μᾶς διδάσκει καὶ πάλιν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι» (Α΄ Κορ. στ΄, 13). Δηλαδή, τὸ σῶμα μας δὲν μᾶς τὸ ἔδωσε ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε στὶς σαρκικὲς παρεκτροπὲς (δηλαδὴ σὲ «σχέσεις» ἔξω ἀπὸ τὸν εὐλογημένο Γάμο), ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ἁγιάζουμε, ἐκτελῶντας καὶ μὲ τὸ σῶμα μας τὶς ἅγιες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ ἀγώνας αὐτός, ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ θυσία πρὸς τὸν Θεό, κρίνεται ἀπαραίτητος μέσα στὰ πλαίσια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ἄσκησης. Καὶ τοῦτο γιατὶ ὁ στόχος τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς θείας Χάριτος. Καὶ ἡ Χάρις αὐτὴ τοῦ Θεοῦ ἁγιάζει, ὄχι μόνο τὴν ψυχή, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἀγωνιζομένου ἐν Κυρίῳ πιστοῦ, τὸν ὅλο δηλ. ἄνθρωπο! Τρανὴν ἀπόδειξη τῆς βασικῆς αὐτῆς ἀλήθειας τῆς Πίστης μας ἀποτελοῦν τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων μας, ποὺ ἀποπνέουν συχνὰ ἄρρητη εὐωδία, ἐνῷ ἄλλοτε μυροβλύζουν, ἐνίοτε δὲ παραμένουν θαυματουργικῶς ἄφθαρτα, ἀλλὰ πάντοτε ἐκπέμπουν ποικιλοτρόπως τὴν ἐνοικοῦσα σ’ αὐτὰ θεία Χάρι.

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 98-100, Δεκέμβριος, 2007 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

(συνεχίζεται)