Ἡ Ψαλμωδία στὴν Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη Γ΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ψαλμὸς εἶναι αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴ ἡ ἀπαγγελία τοῦ ψαλτηρίου ἡ ὁποία ἐκτελεῖται μὲ δύο τρόπους· ἁπλῶς καὶ μὲ τεχνικὲς ἀξιώσεις. Ψαλμὸς ἀρχικὰ ἐσήμαινεν ᾄσμα τὸ ὁποῖο ψάλλεται μὲ συνοδεία κιθάρας ἢ ὁποιουδήποτε χορδοτόνου ὀργάνου (᾿Αριστοφ. ᾿Ορν. 218). Ψαλμὸς εἶναι λόγος μουσικὸς ὁ ὁποῖος κρούεται καὶ μελῳδεῖται ἁρμονικά. (Μ. Βασίλειος, εἰς 29 ψαλμ. 3). ῞Υμνος εἶναι ἕνα ποιητικὸ κείμενο μὲ χαρακτῆρα δοξολογικό τοῦ ὁποίου ἡ μουσικὴ εἶναι ἄλλοτε συλλαβική, δηλαδὴ φθόγγος καὶ συλλαβή, καὶ ἄλλοτε σύνθετος δηλαδὴ περισσότεροι φθόγγοι εἰς ἑκάστην συλλαβήν. Πνευματικὲς ᾠδὲς εἶναι τὰ μελισματικοῦ τύπου ᾄσματα μὲ ἐκτέλεση κατὰ τὴν ὁποία ἡ συλλαβὴ ἐκτείνεται σὲ πολλοὺς φθόγγους. Αὐτὰ ἐκληρονομήθησαν ἀπὸ τὴ Συναγωγή.