- Πάτερ, γιατί κάνουμε τα μνημόσυνα, αφού «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια»;
- Διάβασες την επιμνημόσυνη Ακολουθία προσεκτικά;
-
Οχι!
- Δεν μιλά πουθενά για μετάνοια. Αναφέρει μόνο εκφράσεις όπως:«Ανάπαυσον
την ψυχήν του δούλου Σου…Ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον…» κ.τ.τ.Αυτό που συμβαίνει, καλό μου παιδί, είναι το εξής: Ένας
υπόδικος καταδικάζεται σε θάνατο (ο αμαρτωλός για την κόλαση). Οι
συγγενείς του και η μητέρα του (η Εκκλησία) κάνουν αίτηση χάριτος
(επιμνημόσυνη δέηση) στον ανώτατο άρχοντα (τον Θεό). Αν Αυτός θέλει,
χαρίζει την ποινή στον κατάδικο. Αν δεν θέλει η ποινή εκτελείται.
-
Μα καλά, Γέροντα, το έλεος του Θεού επεκτείνεται και στην κόλαση;
- Αφού, παιδάκι μου, είναι άπειρο, υπάρχει χώρος ή κατάσταση που να το εμποδίσουν να επεκταθεί;
ΠΗΓΗ:
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 243.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου