ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας Γ΄.

Κι ἂν δὲν ἀπέκτησε τέκνα βιολογικὰ ἐκ τοῦ γάμου του,
λόγῳ τῆς “κοινῇ συνενέσει” ἐν ἀπολύτῳ παρθενίᾳ συμβιώσεως μετὰ
τῆς πολυαγαπημένης συζύγου του
(καὶ μὲ τὴν πρὸς τοῦτο εὐλογίαν τοῦ πνευματικοῦ των πατρός),
ὅμως θεωροῦσε ὡσὰν ἰδικά του προσωπικὰ παιδιὰ ὅλα τὰ πονεμένα καὶ ὀρφανά, ποὺ συναντοῦσε στὴν πολυκύμαντον πνευματική του ὁδοιπορία

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία. Ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία. Τὸ ποίμνιο εἶναι ἕνα. Τὸ σῶμα εἶναι ἕνα, ἀλλὰ ἔχει πολλὰ μέλη. Χωρὶς τὴν Κεφαλήν, τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν, ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι παρὰ μιὰ συνηθισμένη σύναξι ἀνθρώπων. Τέτοιες συνάξεις ἔχουν π.χ. οἱ αἱρετικοί, ὅπως οἱ ποικίλοι ῾῾προτεστάντες᾽᾽, οἱ παπικοί, οἱ ἀποσχισθέντες “παλαιόπιστοι”, (ὅπως οἱ ποικιλώνυμοι ἀποσχισθέντες καὶ ἀπομακρυνθέντες ἀπὸ τὴν Μίαν Ἐκκλησία, π.χ. οἱ ἐκτὸς τῆς Μίας Ἐκκλησίας εὑρισκόμενοι καλούμενοι ῾῾παλαιοημερολογίτες᾽᾽), οἱ πασκοβίτες (προτεσταντικὴ παραφυάδα στὴ Ῥωσία) κι οἱ ἀκόλουθοι τοῦ “φιλοσοφοῦντος” Τολστόι (καὶ τῶν παρομοίων λεγομένων ῾῾φιλοσόφων᾽᾽, ποὺ δυστυχῶς προβάλλουν “φιλοσοφίες” καὶ οὐσιαστικῶς ἀμφισβητοῦν τὸν μόνον ἀληθινὸν Σωτῆρα τοῦ Κόσμου, τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν).

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»., σσ. 1075-1097.

(συνεχίζεται)