γ. ῎Αλλοι μελοποιοὶ καὶ ὑμνογράφοι Ι΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

   Μανουὴλ Βρυέννιος (14ος αἰῶνας). ᾿Εξοχώτατος θεωρητικὸς μουσικὸς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. ῎Εγραψε σύγγραμμα μουσικῆς, ποὺ

περιεῖχε πολλὰ στοιχεία ἀπὸ τὴν ᾿Αρχαία μουσικὴ (Εὐκλείδη, ᾿Αριστόξενου, Πτολεμαίου κ.ἄ.). Τὸ ἔργο αὐτὸ ἔγινε ἀφορμὴ ἐρευνῶν γιὰ τὶς ἀλλοιώσεις τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς μας μουσικῆς. Ὁ Χρύσανθος ἐκ Μαδύτου στὸ“Μέγα Θεωρητικὸ”  - ἔκδοση 1832, ἀναφέρεται ἐκτεταμένα στὸ μουσικὸ ἔργο τοῦ Βρυεννίου.

  Γρηγόριος Παλαμᾶς (14ος αἰῶνας). Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Σπουδαῖος ᾀσματογράφος τῆς ᾿Εκκλησίας. Διέπρεψε περὶ τὸ 1374, καὶ ἔγραψε πολλὰ ἔργα. Πολλὲς φορὲς συγχέεται μὲ τὸν Παλαμᾶ ἐξ ᾿Αγχιάλου, ποιητὴ καὶ μελοποιὸ στὰ τέλη τοῦ 14ου αἰώνα, ἀρχὲς 15ου αἰώνα.

     Θεόδουλος ὁ Ἁγιορείτης (14ος αἰῶνας), κατὰ κόσμον Θωμᾶς Θηκαρᾶς. Μελοποίησε διάφορα μαθήματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸ “προσφώνησις τῷ Μεγάλῳ Δαμασκηνῷ” , ὅπως καὶ ἕνα“᾿Αλληλουάριον” τοῦ ᾿Αποστόλου. Συνέθεσε ἐπίσης καὶ δύο προπαίδειες: “Μέθοδος πάνυ ὠφέλιμος εἰς μαθητὰς ἀρχαρίους καὶ περὶ σημαδοφώνων”  καὶ“ἑτέρα μέθοδος τῶν μεγάλων σημαδίων”.

(συνεχίζεται)