γ. ῎Αλλοι μελοποιοὶ καὶ ὑμνογράφοι ΙΒ΄.

᾿Ιωάννης Λάσκαρις (τέλος 14ου αἰώνα - ἀρχὲς 15ου αἰώνα). Ὁ Σηρπάναγος ἢ Πηγονίτης. Ποιητὴς καὶ μελοποιὸς μὲ μεγάλη δραστηριότητα. Τὸ 1411 ἐγκατέλειψε ἀγαθὰ καὶ συγγενεῖς στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ κατέβη στὴν Κρήτη, ὅπου ἵδρυσε σχολὴ καὶ δίδασκε τὴν Ψαλτικὴ τέχνη. Δοκιμώτατος μουσικοδιδάσκαλος καὶ ἔμπειρος ψάλτης. Εἶναι ποιητὴς καὶ μελοποιὸς πολλῶν ᾿Εκκλησια-στικῶν κειμένων.

          Μᾶρκος Εὐγενικὸς (15ος αἰῶνας, 1451). Στὸ ὄνομα Μᾶρκος ταυτίζονται πολλοὶ ἢ ποιητὲς ἢ μελοποιοὶ (π.χ. Μᾶρκος ἱερομόναχος, Μάρκος Βλατῆς, κλπ.). Ὁ Εὐγενικὸς ὑπῆρξε Μητροπολίτης ᾿Εφέσου, καὶ διέπρεψε ὡς ᾀσματογράφος. Ἑρμήνευσε ἐπίσης τοὺς ὕμνους τοῦ ᾿Ιωάννη Δαμασκηνοῦ καὶ μελοποίησε μαθήματα στὴν Παπαδικὴ καὶ στὸ Κρατηματάριο, καθὼς καὶ πολλοὺς κανόνες καὶ στιχηρά.

(συνεχίζεται)